Op naar de Zuidkust! (Ik heb al gedroomd van zuiderse temperaturen vannacht 😅)

Om 9u schuiven we nog één keer aan de ontbijttafel hier bij Casa das Proteas. Teresa is weer blij om ons te zien en schotelt ons een lekker eitje met spek voor. Toastje en ne koffie dabei...mmmmm 😋

Een uurtje later is het dan écht tijd om uit te checken. Onze GPS staat ingesteld op Achadas da Cruz, inderdaad, daar waar eergisteren de cable car kapot was 😅

Omdat we gisteren zo neig waren met wandelen, willen we vandaag den tammerik uithangen en hopen we op die manier toch ook nog iets te zien 😉 Na bijna een uur rijden komen we aan en zien we gelukkig van op de parking net een cabine bovenkomen. Het werkt dus weer! 👌

Nog geen 5 minuten later echter, lezen we op het handgeschreven briefje aan de poort dat het lunchbreak is om 12u30 en laat het nu net 12u33 zijn 🙄 Hebben wij weer!! 🤦‍♀️

Het ziet er niet naar uit dat we het eerstvolgende uur naar beneden kunnen. Grmbl... Ives stelt voor om naar beneden te stappen en de kabelbaan weer terug te nemen naar boven. Strak plan. Dachten we.

De tocht was een ware beproeving, voor mij dan toch! Geen bloed, maar wel zweet en gebleet (tranen) 🙈 Ik kan het kort houden: dit is absoluut géén goed idee voor iemand die hoogtevrees heeft. De eerste 3 bochten denk je dat het een "walk in te park" is, maar de volgende switchbacks zijn heavy, supersteil met losse stenen, putten, slijk hier en daar en supersmal naast de afgrond.

Fotobewijs heb ik niet van deze stukken in de weg naar beneden. Ik bestierf het bijna en heb me vastgegrepen aan ieder stukje onkruid dat er groeide 😆😂😂 en bij elke voet die je neerzette moest je nadenken "waar en hoe". Megavermoeiend.

2 uur hebben we erover gedaan tot beneden, ik kon alleen maar denken: "Owee als die kabelbaankerel diarree krijgt van zijn bookes en ni open doet deze namiddag 🙈 In geen miljoen jaar zou ik diezelfde wandeling weer omhoog gedaan hebben 😅

Maar goed, we zijn er dus geraakt! Nu over Achadas da Cruz: een klein dorpje waar in feite bijna niemand meer fulltime woont. De meeste van de locals hebben hier beneden hun moestuin, of buitenverblijf. Het is gezellig om te struinen tussen al die mini-huisjes en tuintjes met een waterval die neerstort op de achtergrond. Wauw! 🥰

Ook dit doet ons weer denken aan Hawaii ❤

Na een halfuurtje verdwalen tussen de levadas, huizen en tuintjes, keren we terug naar de kabelbaan. Hij doet het! Hallelujah, mother of God 🙏 Nu ogen toe en aftellen tot we boven zijn 😆 (ge denkt toch niet dat ik gekeken heb terwijl ik daar in zat??) Ik kon alleen maar denken aan die cabine die onlangs is neergestort in Italië 😂😂

Gelukkig heelhuids bovengekomen zodat we onze trip kunnen verderzetten 😉 We hebben er honger van gekregen! 20 minuten rijden van hier ligt Ponta Do Pargo, waar een lekker bbq restaurantje is gelegen: O Forno.

We zetten ons in het zonnetje op het terras en bestellen een poncha en een rosé wijn. Ives bestelt de T-Bone met koffie/chili rub op de bbq, en ik de zalmsteak met lemon/butter/chili/coriander.

FOOD
IS
LIFE

Wij eten allebei ZO graag 😍 het smaakt ons dan ook wanneer ze dat lekkers aan tafel brengen 🤤

Er is geen plaats meer voor dessert. Jammer. Maar we beloven wel zeker één van de komende dagen nog eens terug te komen. Zo goe was't!
Samen met de rekening krijgen we nog een Madeira wijntje aangeboden: niet zo ons ding, maar we hebben het geprobeerd 😉

Nu is het echt tijd om in te checken in ons nieuwe huis: Endless Blue House, in Calheta.
Daar waar de zon het meeste uren schijnt (althans dat hopen we 😄).

Garry staat ons al op te wachten op straat. We worden in ieder geval hartelijk verwelkomd en krijgen een tour door onze nieuwe slaapplek.
Het is een huisje op de heuvel met zicht op zee, supergroot binnen met zelfs 2 verdiepingen.
We hadden het al eens eerder besproken enkele dagen geleden, maar na het zien van dit huisje zijn we overtuigd: we blijven langer hier en knippen 2 nachten weg op het einde in Funchal stad. Joepie! 🥳

Rest ons nog één ding: dessert 😋😋
De haven is hier niet veraf. Dezelfde haven waar we vorige week een ijsje/hoorntje hebben gegeten. Manifattura Di Gelato waar je tevens kan lunchen/dineren, draait zijn eigen ijs. We bestellen deze keer aan een tafeltje een coupe aardbeien en een coupe "Nuts" met chocolade en caramel. Nog nooit zo'n lekker ijs gegeten! 👌

Erna wandelen we nog wat door de haven bij zonsondergang, stukje over het strand en weer terug naar onze auto. Opnieuw naar ons huisje op de heuvel, om te dromen tegen 200/u.

Op naar morgen!

Ellen & Ives

Geschreven door Knipellen