Door de foto’s die Hanny gemaakt had van de ontworpen door Hundertwasser, wilden wij het zelf ook wel bezien en foto’s maken. De route ging er niet langs maar een kleine omweg was wel de moeite waard. Zie maar de foto’s bij dit verslag, je kijkt gewoon je ogen oog er is bijna geen rechte lijn te zien, ook het toegangspas slingert en golft onder je voeten. Naar Maagdenburg was ik ook speciaal voor Hundertwasser gegaan om de woningen te bekijken. Vorig jaar hadden we minder geluk want daar stonden zijn gebouwen ver van de route af en konden we alleen het bovenste gedeelte zien. Het was gisteravond druk op de terrassen om te eten maar wij konden nog een tafel krijgen in een binnenplaats. Veel tafels waren gereserveerd en dat was niet voor gasten bestemd maar omdat niet meer personeel had om het te kunnen behappen.
Gister was het warm maar geen dertig graden gelukkig en wat bewolkt en er was nog wat wind die verkoeling gaf. De route van vandaag was niet vlak en we moesten wel wat klimmen maar dat was niet steil en wel te doen, ook omdat de meeste paden waar we over reden in de bossen geasfalteerd waren. Het landschap waar we doorreden was dun bezaaid met dorpen en overal grote velden met graan, zonnebloemen, uitgebloeide koolzaad en vlas. In Raben konden we koffie krijgen, maar waren niet langs Burg Rabenstein gefietst, want daarheen was en steile opgang. Onderweg waren er veel dennenbossen die geveld waren door een storm met scheve bomen. Voor Bad Belzig was een geweldige Burg waar we wat foto’s gemaakt hebben. Na wat vragen konden we een bakker vinden waar we een broodje kochten en op een bankje in het groen te nuttigen. Na Bad Belzig slingerde het fietspad door de natuur en een mooi landschap. Verder kwamen we door een paar dorpjes, waar meestal ook wat communistische huizenblokken zijn neergezet. Vanaf Borkheide liep het geasfalteerde fietspad langs het spoor, waar men stukken nieuw asfalt in gelegd had en we dus goed door konden fietsen, tot halverwege waar men nog bezig moest en er over de hele breedte van het pad het wegdek weggehaald was om op te vullen. Er kwamen nog heel wat stukken die opgevuld moesten worden en de scherpe kanten daarvan is natuurlijk niet goed voor onze banden dus moesten we wel voorzichtig aan rijden. Zo kwamen we bij het hotel in Beelitz aan, waar we geboekt hadden en konden eten. Na het eten nog even over het terrein van het voormalige sanatorium terrein gewandeld met mooie Art Deco gebouwen die nu fels al gebruikt worden voor neurologische klinieken.

Geschreven door Ellertfietst