Op de fietstrektocht naar Boedapest hebben we 1900 km gefietst. Hierbij de gegevens zoals mijn Garmin ze geregistreerd heeft.
Iedereen bedankt voor het meeleven door mijn blog te lezen en mijn medefietsers en crew fan Cycle2Explore ook bedankt.

Hierbij het verhaal van Hans
Verhaal over de fietstocht van de welpen van Asten naar Boedapest, voorgelezen op 13 september 2021
Alle namen die voorkomen in dit verhaal zijn fictie. Overeenkomst met bestaande personen berust op toeval, de schrijver kan hier niet op worden aangesproken.
Allereerst moeten jullie Iets weten over de padvinderij.
De Admiraal, het hoofd van de organisatie, die verantwoordelijk is en lijnen uitzet
Groepsbegeleider, die het stafteam en de groep begeleidt
Assistent groepsbegeleider
De Hopman, hoofd van de welpen
De Akela, in dit verhaal de ondersteuner van de hopman
De vaandrig die de hopman ondersteunt en niet van zijn zijde wijkt
De welpen, groepsleden
Ondersteuners, b.v. de kok

De Fiets groepsreis

De admiraal had een fiets groepsreis georganiseerd van Asten naar Boedapest
Er hadden zich 17 welpen voor de fietstocht aangemeld. De meeste welpen waren ervaren fietsers ( een van hen was zelfs van Vladivostok naar Utrecht gefietst! ) een groot aantal had al eerder een fietstocht meegemaakt die de admiraal had uitgezet, de herinneringen daaraan werden tijdens de reis veelvuldig met iedereen gedeeld.

De groepsbegeleider was een ervaren leider, met veel energie, enthousiasme en een luide lach, volgens hem had hij die genen van zijn Italiaanse vader!
De assistent groepsbegeleider was een vriend van de groepsleider maar de taken en verantwoordelijkheden waren prima verdeeld. De assistent hield met veel humor en rake opmerkingen de groepsleider scherp! Ze vulden elkaar goed aan en zorgen ervoor dat de welpen iedere dag op de volgende camping in hun tent konden slapen en in een groepstent konden eten en zich na het eten konden vermaken met het zingen van populaire liedjes.

Verder waren er nog twee ondersteuners die voor de catering zorgden. De lunch en het diner met 3 gangen vonden gretig aftrek onder de welpen. De kok, die wars was van etiquette, liet soms met een luide vloek horen dat hij niet blij was met het weer, dat de eerste twee weken het bereiden van ontbijt en diner in een natte en modderige tent , op zijn zachts gezegd, niet bepaald prettig was. Gelukkig was daar zijn assistente, met duidelijk Midden Amerikaanse roots. Zij zorgde voor de komische noot, gewend aan luxe in 4 sterren hotels, verzocht ze al snel om een heater en een 50 cm elektrisch opblaasbaar matras en dreigde, als niet aan haar wensen werd voldaan, het kamp te verlaten. Verder had zij de gave om al heel snel alle namen van de welpen ,min of meer correct , uit het hoofd te leren. Alleen de naam Rrrrrrita gaf soms wat problemen.

De welpen gingen op weg, iedere dag verlieten ze vrolijk, met bijpassende muziek (on the road again) onder leiding van de Hopman de camping en volgden de route die de Hopman de vorige avond, met de gepensioneerde akela, had doorgenomen. De hopman had ook een assistent die altijd naast hem reed en de juiste koers in de gaten hield. Van de hopman had hij ook de opdracht gekregen om mooie veren te verzamelen, die hij dan moest uitdelen aan een van de leden die iets goeds had gepresteerd. De hopman deed goed zijn best en kreeg veel lof, echter bij het oversteken van de rivier met de pont keek hij aan de overkant achterom en zag tot zijn verbijstering dat zijn welpen nog aan de andere oever stonden.

Maar niet alle welpen volgden de hopman, de groepsbegeleider had van te voren aangekondigd dat welpen ook vrij waren om zonder de hopman te fietsen. Er waren 4 welpen, waarvan de boerenknecht met zijn vriendin, samen met de techneut/routespecialist en de student een groep vormden. Als hoofddoel had de groep de taak om uit te vinden waar de lekkerste Torten te vinden waren.

Verder was er nog een vrouwelijke welp die vaak alleen fietste, via de route die een van haar familieleden voor haar had ingesteld.

Twee welpen fietsten via het boekwerk dat de admiraal aan de welpen had verstrekt. Zij kwamen daardoor vaak als laatste aan en hadden op een van de dagen zo veel pech dat ze besloten om de laatste dagen aan te sluiten bij de groep van de hopman.

Na twee weken besloot een van de welpen door heimwee terug te keren naar huis, de groepsbegeleider heeft haar toen op de trein gezet.

De welpen reden intussen door Duitsland, Oostenrijk, Slowakije en Hongarije. Af en toe konden ze genieten van een welverdiende rustdag. Na ongeveer 1900 km kwamen de welpen en begeleiders via, fietspaden, grindpaden, zandpaden, drukke autowegen, veerponten tenslotte aan in Boedapest. De welpen mochten zich nog 3 dagen vermaken voordat zij weer met het vliegtuig naar Nederland vertrokken.

Op de laatste avond werden de welpen nog getrakteerd op een diner aan boord van een schip op de Donau. Daar werd aan de begeleiding onder luid applaus een enveloppe met inhoud overhandigd voor de uitstekende en enthousiaste manier waarop ze deze avontuurlijke fietstocht hadden begeleid.

Na de inhoud van de envelop te hebben bekeken, besloten ze om direct naar de dichtstbijzijnde drankenwinkel te gaan om het geldbedrag om te zetten in flink wat alcoholhoudende dranken.

Het was een avontuurlijke fietstocht om nooit te vergeten.

Met lieve groet, Hans Kroes, 13 september 2021

Geschreven door Ellertfietst