Het zal vandaag onze een na laatste fietsdag worden, maar het is niet zo dat het nu veel vlakker is, we moeten eesrt van Portomarin op 350 naar ruim 700m klimmen en daar zijn stukjes bij van meer dan 5% stijging en onze benen worden elke moeier bij het omhoog trappen van de fiets. VAnmorgen was het eerst erg mistig omdat we in de wolken zaten, maar langzamerhand kwamen we den k boven de wolken uit want op de eerste top van 680 m scheen de zon en konden we de broekspijpen uitdoen en de regenjasjes. De meesten namen na die klim al een rustmoment voor koffie maar Hanny , Ria en ik gingen nog even verder. De groepjes komen elkaar steeds wel weer tegen of achterop . Dat je soms bij het afdalen een flinke vaart hebt kan het gebeuren dat je een belangrijk punt in de route voorbij fietst zoals het stenen kruis bij Ligonde. Sweerman schrijft erover in het route boekje dat het kruis de vermoeide pelgrim toeroept waar ga je heen, zul je daar wel aankomen? Onderweg zagen we ook de Horreos staan waarin voedsel bewaard wordt en op betonvoeten staat om het ongedierte weg te houden. In Frankrijk hadden we de maisramen gezien die er wat op lijken. We kwamen al ruim voor twaalf uur aan in Palas de Rey en vonden het nog te vroeg voor een middagstop, dus fietsen we door naar Melinde, waar het een drukte van belang was, maar de route liep wel langs de autoweg en ging ook op en neer. In Melinde zochten we een terrasje wat niet zo gemakkelijk was want er stonden overal kraampjes en liepen er mensen. wE zochten een pizzaria maar dat lukte niet dan maar een menu van de dag en dat lieten we ons lekker smaken. De tocht moest wel verder en het werd ook steeds warmer en dan steeds maar weer klimmen en dalen en soms een stukje lopen, want de benen wilden soms niet meer zo goed. Voor Azua kregen weer een klim en afdaling naar de rivier de Rio Iso en korte klim van 10%. Het laatste stukje naar Azua was de uitdaging om niet te lopen en naar boven te komen, dat ons wel lukte. De anderen waren al bij de Auberge aangekomen en wij schoven er bij aan tot Antoon de truck ging halen en we bagage naar boven naar de kamers konden brengen en ons opfrissen. We eten hier weer gezamenlijk in een restaurant, wat we ook wel verdiend hebben. Groeten.

Geschreven door Ellertfietst