In het hotel tussen de bomen worden we wakker en we kunnen aanschuiven aan het ontbijtbuffet.

Tis allemaal hier veel in Engelse stijl en je proeft letterlijk en figuurlijk nog de Engels koloniale sfeer.

Buiten staat er ook nog zo n Oale oldtimmmer onderdak. Vast een erfstuk van de oprichter die als eerste een hogere hotelschool had gehad.

We tuffen in ons jonge kleine autootje over het eiland richting ander doel. Een groot in Y -vorm achtig binnenmeer.
Het is er heel kaal gebied en we denken dat het een gecreëerd stuwmeer is. Onder de schaduw zetten we de kleine bolide neer en vinden verderop de ruïne van een oude kerk.
De toren staat nog vier omhoog.

De omgeving is wat rommelig en we besluiten hier niet een wandeltocht te maken. Op richting de kust naar de beroemde rots van Aprohdite.

De wegen zijn hier best wel oké maar het blef vreumd zo links rijden en helemaal dat links schakelen.

As je zo uit de bergen komt met blik op zee is het altijd weer genieten en we pakken een deel kustweg tot de beroemde rots.

We stoppen bij een prachtig uitzicht en waar kunstzinnige raamwerken zijn gebouwd met uitzicht op de rots direct in de branding. Hier hangen al diverse geliefden slotjes an. Das ook zo n ding wat je overal tegenwoordig ziet.. an bruggen enzo.

Na wat plaatjes schieten waar gipsy goed in is de auto weer in en verderop an de kant op een grote parkeerplek en richting de ruige branding en grote rots.

Het verhaal cq de legende gaat hierover de godin Aprohdite van de liefde en de schoonheid die hier zou zijn ontstaan uit het bruisende zeeschuim bij de rots.

Het bruist hier nog steeds en we wandelen er heerlijk rond. De keien en grof zandstranden rabbelen telkens mee met de zuigende en strandende zee.
Echt zwemmen lokt hier ons niet.

Op een soort duintje rusten we uit en genieten van de kop in de wind en zunne.

We willen nog een keer graag buiten grillen en zoeken naar een plekje verderop an de weg richting Paphos.

Onderweg komen we verschillende punten tegen waar we een jaar geleden nog liepen te zeulen met onze grote rugzakken…toen gingen we nog naar het beloofde land … wat nu wel eem anders is door. Wat zijn we toch dankbaar dat het ons toen wel is gelukt en in vrede.

We vinden weer een leuke picknickplek met stookplaats en tegen de avond komen er meer mensen in hun pick up om buiten te koken en eten.
De geroosterde kippies met verse groente smaken best en zo genieten we tot het donker word en we weer richting het hotelletje gaan waar we de reis starten.
Nog even dagje zon pakken en dan terug naar het frisse beloofde Drentse land.

Op naar volgend avontuur!!!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg