Om zeven uur eruit en eerst weer de band lappen.. de pastoor komt er aan en heeft geen ontbijt maar geeft geld welk we niet willen aannemen. Hij legt het op onze tas en gaat weg. Tis wat met die vriendelijke pastoors.

We gaan het plaatsje in voor koffie thee en brood.

Dan verder langs de kustweg waar we weer de grens krijgen met Kroatië. Wel bijzonder drie keer achter elkaar in Kroatië.

Nu het laatste stuk. Het stuk land dat we passeerden komt uit de tijd dat de Venetianen Dubrovnik wilden veroveren en de strook land werd verdedigd door de Serviërs. Na de Communisme en verdeling van de laatste oorlog is het bij Bosnië Herzegovina gekomen.

We gaan verder langs de drukke weg met weinig plaatsen en pauzeren bij een klein parkeerplaats met wel mooi zeezicht.

Stuk verder bij brug stoppen we bij oesterkwekers. Die heb je hier veel. Maurice krijgt wat water van ze.

We gaan weer verder over de grote brug. Een stuk verderop hebben de Kroaten ook een grote nieuwe brug gebouwd vast aan de eilanden om zo Bosnië Herzegovina landsdeel te overbruggen. Door bent ze weer niet blij mee in de plaats Neum vanwege de handel.

We komen bij een klein oester eettentje. We mogen hier van de oude vrouw ook wel even rusten.

De hond wel wat op afstand. In deze gebieden kieken ze toch al stukken anders tegen een hond aan en het is ook nog dierendag vandaag waar ze ook geen weet van hebben. Uiteraard hebben we voor Maurice ook een lekker botje.

We lopen langs de weg en opeens twee grote bruine slangen die hier zo liggen te zonnebaden. Ze kronkelen snel richting de bosjes. We pauzeren bij een tankstation voor een ijsje en wat drinken.
Dan naderen we uiteindelijk een dorpje wat hoger op van de weg af. We zoeken de pastoor op die vlakbij het leuke kerkje woont.

Hij vraagt vanuit het raam wat we willen
en ik vraag in eerste instantie om een stempel in onze paspoorten.
Hij neemt de boekjes aan en sluit de deur weer. Dan laat ik hem het document zien en de vertaling en vraag voor mogelijke plek. Dat word hem niet zegt hij. Hij heeft geen plek en ook voor tent weet hij niet wat. Hij verwijst ons richting fransicaner klooster 12 km verderop. We geven aan dat dat te ver is nog .. maar hij weet geen raad. Ik zeg oké en we vinden altijd wel wat.

We gaan eerst richting restaurantje aan de weg en bestellen wat drinken. De ober en tevens eigenaar leggen we onze situatie uit en vragen we of hij een plekje weet. Het mag wel naast zijn terras wat vlak en groen is. Top. Dan hoeven we niet verder te zoeken en bestellen we ook een bord spaghetti en cevapcici

Dan zet ik de tent op en we mogen ook binnen zitten als het kouder word.

Morgenvroeg is hij ook op tijd open. Mooi voor kop koffie en thee.

Dat word dus weer eens een nachtje in villa Hilleberg.
Gipsy ligt al en de viervoeter ook in voorhuus. Ik kruip er even later er ook erbij.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg