Vannacht weinig uurtjes geslapen. Ten eerste nog mooi gesproken met onze lieve gastvrouw over het wandelen en hoe je daar zo kapot van kan zijn op een goede manier en hoe dat je geestelijk kracht geeft; vooral in de natuur. We kwamen op het idee dat ze dit mogelijk nog kan gebruiken bij haar baan met de vooral geestelijk gehandicapten.

Verder kreeg ik het met haar over de spiritualiteit; of zij het ook zo heeft ervaren dat als er iemand, die dierbaar voor je was, wegvalt dat die er qua spirit dan als het ware bij komt. Ik geloof dat namelijk en ervaar dat soms. Het is mooi dat zei dit ook zo had. Dat moest ook wel, want ze had zoveel kracht. Een echt leuk en goed wicht.

Maar ja dan ook een nog verhaaltje tikken en ik kreeg inmiddels ook al de eerste felicitaties. Ten eerste live van mijn zielsmaatje Gipsy en ook digitaal vele. Bijzonder en ook nog veel dank via deze weg. Wat hebben we eigenlijk toch veel wegen der bij gekregen, ook goed om mee te nemen op pad. Ik kan helaas niet op ieder berichtje reageren, want dan kom ik nooit aan in Rome en of ik krieg geen slaap.. Dat laatste was dus barre weinig. Nog ff plassen rond drie en rond vijf alweer wakker met de gedachte van o jam toen ben ik ook weer geboren en haha weer een berichtje van mijn vader die me herinnerde dat dat toen zijn eerste vakantiedag was. Lachen.

Gelukkig ben ik ook gezegend met een bult energie. En dan op naar mijn bijzondere verjaardag. Mijn andere zielsmaatje kwam der ook al aan kwispelen. En proestte me wat in het gezicht. Das nou niet echt een fijn geschenk. Maar ja tis een hond en zo lief. Ik kreeg bij het Frühstück, na eerst een dikke knuffel een echt kleine taartje met kaarsje van Sandra, en klein gezang van Gips. Ze vertelde erbij dat hun familie dat altijd ook zo deden. Kaartje ter verlichting en je mocht die dag veel bepalen.

Ze bracht ons vervolgens weg richting het eindpunt van gisteren…Willingen. En ja nu was er wel een pastoor (Rohling) van de evangelisten. Een leuke vlotte kerel die zelf ook een stuk Jacobs pad had afgelegd. Leuke gesprekken en ook hij wilde wel een brief of mail opstellen richting paus.

Na de grote afscheidsknuffel ging Sandra weer naar haar werk en wij op richting Winterberg. We liepen eerst niet goed en er was een weggesperrt. Toen via een tip van een man, die ons zag knoeien met telefoon en kaart. Onderlangs het hok van de gondels door de grote ski bult op! Deels zigzaggend en dwars over de weidegrond en die vol is met heidebeeren. Wel apart om hier zo te wandelen waar je anders met een gang van afknapt op de lange latten en trouwens wat ook zeer frustrerend is, is de gondels die zo over je heen naar boven gaan.

Gips wou me nog wel een tochtje aanbieden voor mijn verjaardag maar nee dat doen we niet. Gewoon de bulte op. Eenmaal bovenaan een prachtig uitzicht en toen ook maar eens een bakkie koffie en thee met stuk appelkoek. Dat hadden we ook wel weer verdiend. Ik werd onderweg ook nog veel gebeld door mijn naasten en o.a. mijn zoon Nick die me ook wat uithoorde waar we precies zaten... en ja toen we inmiddels een stukje verder richting suud waren…. Weer telefoon; van we zijn er maar zien je niet meer. Toen maar ff terug, aangezien ze niet goed beschoeid waren en ook de zware kist sjouwden met spullen ter omruilen enz. Wat geweldig zo'n ontmoetmoment bovenop de top bij een klein meertje. De beide jongens waren gebracht door mijn lieve ex Marcia en fijne vriend Edward. Samen ff aan grote picknickbank en afgesproken elkaar weer te ontmoeten later op de dag bij Winterberg.

Bas bood spontaan aan een stuk mee te wandelen maar moest eerst zijn gympies aan, dus heen en weer met de gondel. Hij wil marinier worden dus ook de tas op van Gipsy; die dat niet vervelend vond. Mooi zo'n dagje. Maar onderweg had ik flink last van een kapotte zijblaar op zijkant van mijn hak, door het afdalende wandelen. Maar goed; niet klagen maar dragen. Het ging dan maar wat minder snel. Onderweg ff leuk bijkletsen en we kwamen nog bij mooie kleine eretempeltjes langs van Antonius en Maria. Winterberg kwam al in zicht, maar het was al wat later op de dag dan verwacht. Marcia had al een stempel gefikst bij de pastoor die was er alweer vandoor. Die hebt ook drok.

We hebben nog fijn een koud biertje en limonade gekocht bij drankschop en op pelgrimswijze op wat pallets gezeten. In de schaduw geproost op het leven en speciaal ff die van mij. Een leuke dag zo. We namen weer afscheid. Wat een bijzondere dag zo. Ook om hier zo te zijn zo tussen de toeristen en zo. We gingen plekje zoeken, eerst bij de kerken. Maar er was weinig leven. Toen maar richting een klein parkje, waar de pelgrims villa ook wel kon staan, maar Gipsy scoorde ditmaal een plekkie in de tuin bij vader Martin van enkele opgeschoten jongens met crossmotor enz.

Een fijn plekje achter de schuur nog in de laatste zonnestralen van de dag en ja we mochten ook nog een vuurtie fikken om onze, door grote vriend Cor reeds voor gegrilde kippies ter geboortedag, af te grillen. Daarna nog enkele biertjes gedronken met de vriendelijke gastheer en zijn zoons en vrienden.

Wat een mooie dag!!!

Tot morgen

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg