Elia waar ik bij op de kamer slaap staat op rond 7. Ik ga er ook uit.
De zus is al vertrokken richting school.
Gips komt er ook uit en Elia is al druk an het eieren bakken en maakt heet water voor koffie en thee.
Hij spreekt minder goed Engels
Ik praat toch wel een tijd met hem…hij studeert muziek en speelt een aantal instrumenten.
Er staat een gitaar en meer uut de grap vraag ik hem wat te spelen. Dan pakt hij een gitaar en ik roep gips. Hij zingt en speelt heel mooi het nummer perfect van Ed sheeran. Het raakt ons echt wel even en danken hem ervoor.

We worden zo opgehaald door zijn zwager die ons richting vliegveld wil brengen en eerst naar de kliniek voor Maurice.
Na het ontbijt gaan we met de spullen al op straat staan achter het gebouw in de drukke stad.
Daar komt hij an Elvisi met mooie snor en grote auto. We pakken in en gaan richting kliniek. Hij heeft om 11:00 een afspraak voor zijn werk en we hebben tijd.
Middags om tien voor drie gaat de vlucht van Maurice met Gips.
Bij de kliniek spreekt de arts nog ff met ons en we krijgen alle papieren en ook de gekochte grote plastic reisbox voor Maurice.
Hij moet helaas onderin het vliegtuig.
We wouden niet terugvliegen uit Israël met hem .. maar nu moet het wel gezien het een noodsituatie is voor hem en we hopen dat we hem redden ..Gelukkig is de vlucht niet zo lang.

We gaan verder in de auto en voor het vliegveld gaan we nog wat drinken bij een coffee bar en eten een zoet broodtje.
Elvisi zet ons daarna een stukje verderop af bij het vliegveld.
Tis een aardige kerel en hij bied me ook nog een slaapplaats aan voor de komende nacht. Das wel mooi want nadat gips vliegt is er niet veel tijd over en terug naar de stad waar hij woont is gauw 15km.

Op het AirPort gaan we eerst de boel organiseren voor de vlucht en de spullen herschikken. Ook maak ik de reisbox gereed voor onze viervoeter.
Er vliegt nog een hond mee.
We wachten maximaal voordat Maurice in de box op de rolband door de scan gaat. Gips wil het liefst met hem mee onderin…maar dat mag niet. Ze zullen heel voorzichtig doen beloven ze. Gezien de situatie … dat hij ziek is.

Ik knuffel nog een tijd met hem en realiseer me dat ik hem misschien niet weer zien.
Het is hard en het doet pijn… dromen uitwerken zijn soms duur.

Daarna maakt Gips zich klaar voor inchecken en we nemen weer afscheid voor de tweede keer in deze reis.
Wat een ellende… maar we hopen dat ze hem in Nederland nog kunnen redden.
Gips begeleid hem as een moeder Theresa voor dieren… wat ze is.

Ik loop weer alleen …. Ik ga richting startbaan en denk dan zie ik ze misschien nog opstijgen.
Maar as ik er sta word ik min of meer weggestuurd. Een man wil mijn papieren zien en maakt een filmpje. Om verder niet nog meer gezeik en ellende te hebben vandaag loop ik maar weg richting de hoofdstad.
Maar goed dat ik niet heb staan wachten want ze hadden ook nog een uur vertraging.

Ik bel met onze grote vriend Cor die al onderweg is richting vlieghaven te Frankfurt.
Dan kom ik in de voorstad terecht en Elvisi wil me ook wel halen … maar ik loop gewoon.

Dan kom ik op het aangegeven locatie punt en loop langs een loket. Ik denk waar ben ik nu weer en zie dat ik midden op een terrein ben beland van lands grote bierbrouwer
Een man in auto spreekt me an en ik moet lachen .. ik bel Elvisi. Hij komt eraan. De locatie was niet goed. Hij neemt me mee naar zijn gezin in hun appartement.
Ze hebben drie kleine kindertjes. Ik moet lekker gaan zitten en Elvisi bakt me een lekkere biefstuk met eigengemaakte aardappel puree.
Hij is opgeroeid in Griekenland en Albanië
Het is een leuk gezin.
We drinken nog een paar glaasjes Port van schoonmoeders.
Ik ken die familie nu in zijn geheel .. de 12 kinders.
Inmiddels is Gips goed geland en maakt Maurice het vrij goed.
Ze gaan direct door richting de beste dierenkliniek van Nederland in Utrecht waar nu alle hoop op is gericht.

Ik ga me douchen en kruip onder in het stapelbed. Naast me en boven me bevinden de lieve kinders.
Voordat de ogen dicht vallen heb nog een lange tijd app contact met gips.




Ff een kort bericht over ons Maurice

Gips vloog gisteren met hem terug naar Frankfurt am Main. Daar pikte onze grote vriend Cor ze op.
We hebben zo lang mogelijk gewacht
voor dat hij in zijn reis box in het vliegtuig moest. Ze hadden ook nog wat vertraging maar de reis ging goed.
Toen zijn ze gelijk doorgegaan naar het universitair kliniek in Utrecht welk de beste moet zijn voor dieren.
Daar is hij nu en gaan ze vandaag verder met onderzoek en vandaar uit handelen.
Gips en Cor zijn eerst thuis en zien hoe het verder loopt.

We danken ieder voor het medeleven en houden jullie op de hoogte.

Nb
De dag verslagen komen maar zo as je begriept ben ik ook nu wat uit het veld geslagen.
Ik loop weer voor drie nu. Ja

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg