Rond 7 half 8 eruit en ik pak mijn spullen weer bijelkaar.
We drinken koffie en Uschi kookt eier om mee te nemen en een trommeltje met brood en koffie in de Kanne. Het moedertje van Rhodos is er klaar veur.
Ze heeft ook een kleine rugzak en dan gaan we op pad.
Het dorp uit over een bergpad om bij de ruige kust te komen.
In t begin weet mijn gastvrouw de weg en dan neemt Komoot het weer over.
Voor haar zijn bepaalde weggetjes ook weer een ontdekking.
Wat blijft het toch geweldig zo’n slim apparaat.

We maken een pauze bij een kleine kapel waar ik Uschi ook weer laat zien hoe ze dat hier met wierook doen.
Mooi werk is dat met zo n klein rond brikettje en dan van die wierook steentjes erop die smelten en de fijne geur die ze dan verspreiden.
Ik ga de heiligen an de wand bijlangs en ook ons en hoop op een mooie gezegende dag.
Ook steken we een paar kaarsjes op voor die het neudig hebt.

We vervolgen de prachtige weg … ruig langs de kust met wat klimwerk.
Het hef wel wat van Schotland. Tenminste van wat ik daar van heb gezien..
De zee heeft flink wat van de rotsen afgeslaan en we maken foto’s bij een gevormde boog.

Een stuk verder komen we uit bij een leuke baai met zandstrand die zomers goed druk is maar ondanks dat gezellig blijft verteld Uschi.

Bij aanvang baai lopen we over deels wegespoelde zandsteenbodem met gaten van oude graven. Heel bijzonder. Ook kleine graven welk mijn hart wat doen smelten. Ook toen was er bittere ellende.
Er was hier een klein dorp.
Er naast zit in een grot een kleine kapel en een vm huisje ik ga erin en stel me voor hoe mooi je hier leefde.
An de ander zijde baai een ruïne van een hotelcomplexje welk nooit is afgebouwd. Jammer zo n locatie.

We nadere een dorpje van achteren en hier ook weer wat honden opgesloten achter het hek.
Uschi verteld me dat ze alleen soms mee moeten op jacht de rest zitten ze hier maar wat…Ze gaat de kennel binnen om eentje te aaien die lijkt op een hond die ze zelf heeft gehad.
Ze zien er wat onverzorgd uit.
Ze heeft er tranen van in de ogen.
Ook weer zo n dieren gek.
As gips hier had gewoond had ze vast samen met hun wat opgezet.
Het volk leeft dan toch nog wat anders hier. Alhoewel hier niet veel loslopen as in de andere landen … ze krijgen wel te eten en te drinken.

We gaan richting de bar s aan het water waar der eentje nu nog los is met een Engels getinte uitstraling want die bent hier veel.
Het zijn allemaal weer wat eilandjes op het eiland. Engelse..Duutsers maar ook Nederlandse bevolking.
En dan drinken we een lekker biertje in de zunne op het terras.
We eten ons brood uut de trommel. Door hebt ze hier ook gien moeite met.

Verder langs keienstrand en voormalig militair gebied met veel leegstaande gebouwtjes.
Ook staan er wat toercaravans van locals.

Een leuke ezel geven we een stukje brood.
Ik hang de laatste tijd steeds oud brood an mijn tasse voor wilde honden rustig te maken en ander dieren die wat willen.

Ik zie op de kaart weer een stuk doorgestreept dus zal nog militair gebied zijn … of niet.
We lopen er via het strand gewoon op af en er is nog omheining.
As we er vlakbij zijn komen er van andere zijde twee Duitse herders blaffend an ..gevolgd door twee soldaten met geweer.
Ze vragen wat we willen en zijn streng.
Het is voor ons verboden gebied en we mogen ook niet langs de branding verder.. ik vraag nog wat maar dat mag ook niet en ze grijpen al hun walkietalkie … we gaan dan maar terug en moeten een bult om ..wat wel jammer is .. we missen zo de maan opkomst vanuit zee bij de Acropolis in Lindos.

Het word al wat schemerig.
We hebben nog wel dikke lol om de strenge soldaten.
Ze waren zekers bang dat ik loop met een rugzak met bom erin en bovendien loop ik met een Uschi.

Dan zien we de mooie goudkleurige maan opkomen in de verte bij de rots met de Acropolis.

De weg erom heen wil ik via Komoot door de natuur maar dat gaat niet meer goed.. ondanks hoofdlamp zien we het ruige pad slecht in t donker en gaan we weer terug over de hoger gelegen autoweg.
Sophie en Thomas zijn er al een tijdtje en willen ons nu tegemoet komen rijden.

We lopen richting het schiereilandje en daar komen ze al aan gereden.. ze stappen uit en er word weer geknuffeld.
Dat doet ze veel met elkaar en vind ik altijd zo mooi in de zuidelijke landen .. de noorderlingen nemen het ook zo over as ze hier woont.
De mens word toch word warmer as hij meer zunne op de kop kreg.
We lopen nog ff verder tot we de Acropolis zien .. wel van afstand en de prachtige volle maan.
Uschi heeft haar tocht volbracht best wel knap zo n 21 km in 1x.

Dan nemen ze afscheid van mij en stappen in.
Het grappige is dat we dezelfde vlucht hebben dinsdag morgen… we gaan over Athene ..en dan ga ik naar Cyprus en zij naar Berlijn. Dus we zien elkaar weer.

Ik maak eerst mijn tocht af en kom voor in het dorp Lindos een eettentje tegen waar ik me eerst een hamburger met patat koop.
Ik hoorde al dat alles in het leuke plaatsje welk deel in dal ligt dicht is.

Omdat het goed weer is kan ik best in de reisvilla dus zoek ik me wel een plekje.
Het mooiste is bij het oude grote bouwwerk.
Daarvoor moet ik eerst het leuke dorpje door met nauwe straatjes en een leuk kerkje en ook enkele kleine kapellen.

Dan klim ik nog omhoog en ga langs het grote bouwwerk op een rots op de landtong.
Precies an t eind is een leuk klein grasachtig stukje bij een boom. En daar plant ik mooi mijn tent.

Wat een uitzicht zo an zee met op de achtergrond de Acropolis en boven me de volle maan.
Wat kan ik toch genieten van zulke momenten. In de drukke tijden mag je hier vast niet staan … maar er is nu gien mens….behalve een Drentse pelgrim.

Wanneer Hillenberg weer in de benen is en het bedtje weer gespreid tik ik nog een blogje en dan sluit ik weer mijn ogen naast de baai waar de apostel Paulus an wal kwam zo n 2 duuzend jaar terug.
Ik ben een gelukkig mens.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg