Rond zeven uur wakker geworden in het jeugdgebouw in de bergen. Het is echt een leuk huisje en ik kreeg alweer plannen in mien kop zo voor een pelgrims of vakantiehuisje...Markus de dominee vertelt dat ze het binnenkort hebben verhuurd aan een muziekvereniging. Hij nodigt ons eerst ook uit voor de koffie en bak heet water veur Gips, die altijd haar eigen thee bij zich heeft. Sterremunt!! Zijn vrouw Tina is half Deense en ze hebben een dochtertje van 4. Ze zijn gek op Maurice, aangezien ze zelf ook altijd een border collie hadden.

Nadat hij ons een stempel en leuk kaartje heeft gegeven en ook nog eens goede wandeltips, vertrekken we weer de bergen en bossen in en eerst langs de watervallen. We hebben een mooi glooiend landschap hier en we komen langs grafheuvels; bijna net zo old as die bij ons in Drenthe. We passeren twee stenen zuilen, die zijn overgebleven van een galg. Rode zandstenen als vervanger van een houten. Gelukkig is het al zo'n tweehonderd jaar terug dat ze hier mensen ophingen.

We zitten hier ook precies op de scheiding van de zwarte en de Middellandse zee. Er stromen hier ook de twee grote rivieren de Rijn en de Donau. Bij een bankje onder een boom vinden we een lekkere koele stop. En wie komt daar an scheuren in zijn witte Audi; de dominee Markus, die van het ene naar het andere adres scheurt. Leuke kerel, nu toch eem anders in zien zwarte pak met witte boord. We nemen weer afscheid en vervolgen heres wegen langs de weg, een stroompje en langs oude boerderijen. We moeten nodig ff water tanken en ik zie een bron bij een oude boerderij. De mesthoop ligt hier gewoon nog naast de deur. En dat met die warmte. Pfff. We bellen an en er verschijnt een oude boerin, die vol verbazing ons an kiekt op versleten twee verschillende sandalen schoenen en met schort veur. Ze is heel vriendelijk en wil Gipsy haar tas wel es proberen. Agnes blijkt weduwe te zijn en vertelt over haar mans nare zelfmoord in 2004. Gelukkig komt haar zoon vlakbij haar te wonen; het huis is bijna gereed. We nemen een foto met geboorte- en sterfdatum mee van haar man naar Rome, wat ze erg kan waarderen. Met tranen in de ogen neemt ze afscheid.

We passeren het leuke plaatsje Unterkirnach; ik loop ff door een wild plantenpark en vind mijn lievelingsboom, de sequoia. De grootse levende boom op aarde heb ik bezocht in 1998 in park Yosemite’s te Amerika. Hier noemen ze hem de mammoetsboom, wat toevallig, gezien onze stichting de mammoet op Erica. We gaan ff lekker rusten bij een winkel op een terras, onder afdak. As we net zitten begint het te regenen. Geluk voor hier denk ik maar bij ons mag der ook wel een grote bui komen thuis as ik dat zo hoor.

We lopen verder door het leuke stadje met allemaal hout gesneden grote klokken en een watermolen. We trekken langs de bergrand en door bossen en weilanden. Prachtig zijn de houten brondskranen met waterbak; gemaakt van grote boomstam. We naderen de vrij grote stad Villingen. Hier zijn meerdere kerken, maar bij de eerste twee geen mens bij de gebouwen. Monique belt inmiddels en ik word aangetrokken door kapel muziek vanuit een park. Ze blijken kerkmuziek te spelen van bovenuit een telefoonzendmast. Geweldig idee zo over de staf en er zijn diverse soorten aanhoorders. Gipsy komt er ook an en meldt dat we verder in de stad een plek krijgen bij de ev. Johannes kerk.

De pfarrer staat ons al op te wachten en we krijgen een plek op de derde verdieping van het grote gebouw. Er is ook zelfs een badkamer. Heerlijk!! We maken ons kwartier op en ik zoek de winkel op voor eten, dat mooi warm kan worden gemaakt in de oven, die is aanwezig in de keuken. Lekker schoon en met volle buik kunnen we de ogen dicht doen tussen de jeugdspullen in het grote huis.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg