7:15 uur wakker achter het hotel in onze reisvilla. Ook de mobiel home bewoners worden wakker en we kunnen luxe ontbijten. Melanie staat ons alweer op te wachten. Ze moet nu echt weg; we nemen afscheid met de afspraak dat ze haar leven ten gunste van haarzelf gaat veranderen en hopelijk zien we haar bij ons op het erf "Drents Californië". Ik realiseer me dat het er steeds meer op gaat lijken met die dreugte.

Het ontbijtbuffet met zelfs honing uit een raat is echt luxe en we voelen ons echt vreemd zo in deze situatie. Maar we zijn inmiddels geoefende pelgrims, dus nemen het toch graag an so as het komt. Het hotel heeft eigenlijk een ruhe tag, maar we zijn de enige privégasten. An tafel komt werkneemster Manuela, die ons vertelt over de bijzondere Maria-verschijningen in het bergdorpje Medjugorje in Bosnië Herzegovina; sinds 1981. Vreemd genoeg nog niet door de RK-club erkend. Maar ze beraden zich nog steeds met club van wijze mannen. Wat feit is, is dat er jaarlijks meer dan een miljoen mensen komen ter bedevaart. Gek genoeg kenden we het ook niet. Manuela vertelt dat ze zeer ernstig ziek was geweest en ook geen geloof meer had, maar na een bezoek aan de plaats was ze wonder boven wonder weer beter geworden; het moet echt heel bijzonder zijn dat neje Lourdes van Europa. Ik zat er zelfs over na te denken om onze reis aan te passen aangezien het ook nog eens op dezelfde afstand ligt. Manuele laat ons op de pc de info zien en geeft zowel Erik as mij de laatste gezegende Maria-medailles voor sterkte en kracht. We voelen ons zeer vereerd en beloven ook wat van ons leven en vooral voor anderen wat te maken. Ze geeft ook an te bidden met het Weesgegroet voor een betere wereld. Er heeft an de hemel Vrede gestaan toen de moordslachting daar in vm. Joegoslavië het slimst was.

We gaan gezegend weer verder met onze reis; Erik en Marlies zetten ons af waar we gisteren waren gestrand en we nemen afscheid van onze goede vrienden. We gaan weer verder door de bossen en over de bergen. We moeten soms letterlijk door het lint van afzetting bosarbeid. We horen geen raar zaagarbeid dus no probleem. Uiteindelijk komen we aan in stad Hausach langs de rivier Kinzig. Zowel de ev. als de Rk pastoor zijn der niet, dus eerst maar naar de supermarkt. Bij de bakker horen we van een man dat boven weer wat verderop in de bergen een mooie hut staat, waar je ook in kunt overnachten. We besluiten weer te gaan klimmen aangezien het ons aantrekt en niet zo ver moet zijn.

De extra groente, fruit, vlees, drinken kilo’s wegen wel zwaar .. We gaan langs een oude burcht, waar ze net de theatervoorstelling weer opruimen. Dat zie je hier in Dld ook veel. We hebt dat ook mooi in Drenthe bij Diever. En zelfs theater Kuil op in Erica denk ik dan zo. En wat treffen we net zo in het bos wanneer ik goede kameraad ex-collega en muziek commissie lid der mammoet Lex an de lijn heb een zowaar muziekbos Kapelle. Grappig is dat weer; zo eem muziek maken in het bos. Stichting de mammoet organiseert trouwens elke leste zundag V.d. maand augustus het muziekfeestje folk op erica. Achter de Rk kerk in pastoor zien bossie. Echt supermooi!! Van kinderwagen tot rollator!! En um sonnst dus entree veur niks

Het klimmen valt ons heel erg tegen en het wordt haast al donker. We raken onderhand wat op met onze energie. Als we ff op een rustbank zitten komt een wandelaar naar beneden van de hutte om nog water te halen uit een bron wat verderop. Hij geeft an dat het nog ca. 15 minuten omhoogklimmen is. We gaan er nog ff tegen an en komen met dikke rode koppen uiteindelijk an bij de hasemann Hutte. Wel een geweldige plek. Er vertoeven behalve de Duitser Frans, die ook wat Nederlands spreekt, omdat hij in het verleden hef vrijt met een grunningse, een jonger stel uit Tsjechië. Ze doen de Westweg bijna 300km in 9 à 10 dagen. We kunnen onze bed inrichten op zolder. De Tsjechen slapen onder en Frans op buiten.

Ik grille nog snel ff wat vlees en daarna gaat Gipsy al naar boven. Ze is nog lang niet fit. Ik ga er na een fijn uurtje of zo babbelen in half Duits, half plat Hollands achteraan.

Trusten

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg