We slapen uit tot acht uur op het fijne grote bed. Ik laat eerst Maurice eruit en tref dan onze gast heer en vrouw. Zijn Lidija is al naar de winkel geweest en gaat an de slag voor het ontbijt. Het is heel gezellig en veel te veel eten, we kunnen ook brood klaar maken voor onderweg.

Dan ga ik de band weer lappen en vindt ik meerdere gaatjes van die hele kleine door die rotstekels planten. Gipsy is nog druk doende met Danijel voor planning juiste weg richting Dubrovnik … eerst richting kust. Als ik de band weer opgelapt heb kunnen we op pad.

Tis al mooi laat voor ons doen .. maar goed we moeten ook echt even letterlijk en figuurlijk op gang komen. Van Daniël krijgen we nog een klein pompje te leen. En we moeten echt weer op onze terugweg langs komen zegt Lidija. En op zeker mogen ze een klompjes paar uitzoeken.
Dan nemen we afscheid van het lieve gezin en gaan we op pad. Ik bind nog een extra snelbinder om mij heen en de kar voor dat gewip en dan gaan we weer.

Tis vandaag heerlijk lekker warm weer. Het blijft ook zo de komende dagen. Het lichaam van Gipsy moet echt weer even wennen aan het pelgrim wezen. Ook al heeft zo nog niet veel gewicht in de tas het is allemaal wel weer aanwezig Bij mij idem dito het lichaam was inmiddels gewend an de twintig kilo op de rugge. Nu hangt er een kar achter met zo’n dertig kilo!!

En dat verneem ik vooral op de heupen en ook aan mijn schouders. Maar goed we lopen weer met elkaar. De viervoeter horen we niet klagen We hebben in zijn tasjes ook niet veel gewicht gedaan en 1 ding scheelt het is niet zo warm meer als in de hoog zomer.

We gaan pauzeren bij een heldere rivier, waar her niet echt netjes is en meer een dumpplek voor steenafval. Ik test het water wel even met de voeten en het is goed kold. We gaan verder langs een vrij grote weg en maken later pauze bij een kleine coffee bar en winkeltje. Der is weer een band leeg en ik wil hem oppompen maar het ventiel gat van de pomp is te groot.

Dan maar met stukje kauwgum om het ventiel en ja het wil wat. Tis me wel een gedonder. We gaan richting Kroatische grens en komen er vrij vlot door. Een vrouwelijke controleur vraagt waar we heen gaan en als ik nog wat bij me heb wat niet mag. Ik kijk haar eens aan en moet lachen en zeg natuurlijk niets. Maar goed misschien zijn sommige dealers vermomd als pelgrim. Je weet het nooit.

In Kroatië kan de roaming weer aan en zitten we weer op het net. We gaan even zitten bij een café bar en krijgen ook stukjes cake van de eigenaar . We benaderen een grote plaats en willen hier wel blijven en gaan op zoek want het volgende grote dorp is 25 km verder.

Tis een hele mooie kerk met vergezicht.
Er is net een bruidspaar getrouwd en allemaal goed geklede mensen. Een man is behulpzaam en brengt Gipsy bij de Franciscaanse pastoor die verderop woont. Er is plek en we kunnen richting pastorie
In eerste instantie op een slaapbank maar na overleg krijgen we later twee slaap kamers.

Ik ga naar de dienst van 19.00 uur en pastoor Dennis die ook redelijk Duits spreekt maakt aan het einde van de dienst nog melding van onze pelgrimage.
De mensen klappen en later als we buiten zijn bij de andere twee zielsmaatjes komen er verschillende mensen op ons af. De pastoor komt ook nog aan met geld van een vrouw voor steun. Wat we natuurlijk willen weigeren maar de pastoor zegt ze kwam het speciaal bij mij brengen.

We gaan nog even opzoek naar een eenvoudig eettentje en eten een dikke hamburger.
Ik ga nog met de lekke band aan de gang in val met water om de gaatjes te vinden. Morgen als hij droog is maar weer lappen.

Na lekker gedoucht te hebben gaan we ieders naar onze eigen kamer. De mannen apart van de vrouwen dus Maurice lig bij mij.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg