Rond 1 uur in de nacht klopt de dominee an onze deur omdat Maurice steeds piept... hier waren we al bang voor; dus afwisselend de nacht maar op een luchtmatrasje doorgebracht bij onze (te) trouwe viervoeter. Hij op koude bodem in hal; wij ernaast in Jens zijn kantoor. Tegen half acht konden we mee frühstucken met het grote gezin. Tis een vredig clubje hier zo in het mooie daldorpje. Jens vertelt nog over de bijzondere kerk in een dorp hiernaast met houten bijbels beschilderde plafondpanelen, die zorgen voor een bult extra bezoekers van over de hele wereld.

We moeten het later nog eens bekijken zoals zoveel dingen waar we nu niet an toekomen. Altijd mooi om nog wat in het vat te hebben. Jens geeft nog stempel voor in ons pelgrims paspoort en daarna nemen we afscheid. We krijgen ook nog een zakje met choco mee voor onderweg. Het wandelpad is gelijk mooi met klimmers, houten brugjes over de kolkende waterstromen ook deels langs ijzeren hangbruggen langs de grote weg waar vele auto’s en motors over gaan. Ze hebben een bult werk gehad an deze route; het snelverkeer pakt vaak een tunnel en dan klimmen wij weer over de berg of langs de stroom die de kloof heeft gevormd in duizenden jaren. Wat is de natuur toch ongelofelijk mooi op dit stuk land. We komen uit bij een vestingmuseum Crestawald waarbij diep in de berg een heel dorp is, die is gemaakt in de dertiger jaren van de vorige eeuw en was tot 2000 geheim. Er konden bijna honderd soldaten in. Een ronde kost je gauw 1,5 uur dus ook mooi voor andere keer. Ook zijn de prijzen hier pittig. Ik koop wel een bak koffie en we schrapen de laatste losse centen bij elkaar. We zijn binnenkort in Italië waar het weer eenvoudiger kan met de euro en bovendien een stuk goedkoper is. We klimmen langs de uitgeholde berg en zien nog grote artilleriegaten. Gelukkig hebben ze nooit dienstgedaan. Ik denk ff aan de betonnen toren bij de Schoonebeker grens die komt uit de koude oorlog maar ook nooit een Russische spionvliegtuig hef zien en hij wordt binnenkort wel gerestaureerd. Wat hebben we al een bult geld spendeert an oorlog en machtsstrijd bedenk ik me nu ook en dat get maar deur. Jammer.

We lopen verder door het mooie gebied en passeren een koelkast van een bio boer die er heerlijke koude producten in verkoopt. We komen aan in het bekende stadje Splügen en kijken ff in een hele oude kerk verderop en in het oude centrum vragen we bij het infocentrum om hulp bij onderdak voor de nacht, want we hadden van Jens al gehoord dat hier gien pastoor woont. De jonge dame gaat an het bellen en zo ook met de dienstdoende pastoor. Van hem mogen we wel in de oude kerk slapen want die blef toch altied los hier. We gaan eerst ff naar een openbaar toilet en dan naar een klein winkeltje voor eten. We horen ook dat je verderop langs de stroom ook vrij gemakkelijk kunt wildkamperen dus we klimmen alvast op de via Spluga verder omhoog. We lopen langs een wintersport hotel waar net twee kerels drukdoende zijn. Ik vraag of ze eigenaar zijn en ja Walter is dat en geeft toestemming om op zijn wiesse te staan. We mogen ook als we heel voorzichtig zijn de grilplek gebruiken. Ik verzeker hem dat we dat doen en zo slaan we mooi een campingplekkie op langs de stroom en toch privat.

Walter hef hier ook nog een neje café van veroeststalen platen hij laat zijn folder zien as hij twee biertjes brengt. Fijne kerel en later nog twee zakjes chips. Er is ook een waterpunt en stroom an de buitenkant van het hotel welke, zo vertelde hij, eigenlijk was gebouwd om als rk kerk te dienen. Dat was in 1800 toen de roomsen hier nog niet zo welkom waren. Het is de pastoor dus ook niet gelukt. Nu zit het gebouw wat je kunt qua grondvorm kerk nog goed zien dus vol met kamers en bedden, die Walter met hulp momenteel onder handen hef. We praten zowat verder en hij kan onze Edie ook wel nog van vroegere jaren voordat ze richting de USA ging. Dat gingen er vroeger meer uit deze streek toen de pas wat overbodig werd door de bouw v.d. gorthard tunnel.

We gaan nog ff lekker genieten van de leste zonne uurtjes van de dag en daarna maken we water an de kook op kampvuurtje met knakworsten die we onderweg gisteren hebben gekregen van duutse bus toeristen. Later nog een zelfgemaakt bakkie thee en koffie en biertje en lekker plat in onze Villa naast de stromende beek. Morgen giet het gebeuren.

Het hoogste punt van onze reis!!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg