Vandaag staan we weer om 7 op. Om 8 is de Jozefkerk open waar ik nog heen ga. Ook hier kun je onder de kerk de ruïnes zien van het huis van de heilige familie.
Aansluitend overdekte ruïnes en opgegraven resten as een soort museum. Wat hebben de monniken hier al hun best gedaan. Het meeste met de hand. Echt monnikenwerk..

We bedanken de pastoor en pelgrimgast monnik en gaan weer op pad.
Eerst in de stad zoeken we nog een bakker voor brood en dan belt Judith ons weer voor in de uitzending van radio Drenthe. Altied eem leuk.

We gaan over de Jesustrail richting het meer van Galilea …over de bergen en eerst op de plaats Cana an van het beroemde bruiloftverhaal.
De stad uit gaat het op en neer as we kwamen en overal word er gebouwd.
Gips heeft nog best last van haar knie ondanks de kalman dag.
Hopen dat het niet minder word.

In dit deel staan verschillende moskeeën van groot tot klein met gouden en zilveren daken.

Op enkele plaatsen is het letterlijk en figuurlijk een puinhoop. Er staan soms autowrakken boven op andere troep resten.
Onvoorstelbaar wat mensen soms toch met hun directe leefomgeving doen.

Een aardige vrouw roept ons van boven toe en wil ons wel wat aanbieden.
We praten ff met haar omdat we net weer op gang zijn .. ze schaamt zich voor de troep in de straten .. ze maakt wel vaak haar eigen straatje schoon maar niemand neemt haar voorbeeld over.

Ook de straatkatten zijn gewoon vuil hier eentje loopt rond op drie poten.

We pauzeren bij een autohandelaar gezien er een paar stoeien staan.
De gebouwen zijn hier opgetrokken uit beton en gestuukt of met natuursteen beplakt an buitenzijde.

Langs de straten liggen ook weer dode honden en katten en dat dut zeer..

Dan lopen we door een klein deel van de heuvel wat nog beplant is met olijfbomen en zo lopen we de plaats Cana in.
We gaan richting de fraaie Rk kerk van paar honderd jaar oud die ook weer word beheert door de Franciscaner paters en zusters.
We moeten ff wachten tot 14:00 dan gaat hij weer open.
We krijgen er ook gelijk een stempel van een aardige non.

Er is net een groep Amerikanen met hun pastoor die voor gaat in de kerk met natuurlijk het evangelie over het wonderverhaal van Jesus die op de bruiloft zorgde voor wijn door water om te zetten gezien er een tekort was.

Onder in de kerk zijn ook ruïnes en is er een oude waterput welk de put moet zijn van het evangelie.
Bijzonder dat de verhalen hier zo gaan leven met concrete vondsten en delen van de gebouwen. Je kunt alsware de bijbel verhalen aanraken..

Wanneer we buiten mooi nog even zitten in de zon praat de Amerikaans gids nog een tijd met ons..en wanneer hij later de groep rondleid neemt hij ons mee in zijn verhaal en we krijgen een luid applaus.
Het gekke is dat we hier ook nog niet veel andere pelgrims zijn tegen gekomen.
Nou ja wel even mooi maar we blijven letterlijk en figuurlijk met de voeten an de grond.
De zware tassen helpen daar ook wel aan mee …zo dat we niet zweven en anders de pijn(tjes) wel..
De Amerikaanse pastoor verteld ons nog even dat hij van oorsprong uit Berlijn komt en we praten nog even Duuts.
We groeten met een God bless en gaan weer verder.

We vervolgen de weg over heuvels en leuke bergjes en komen door een natuurgebied.
Het eerste deel ligt verspreid vol met grofvuil langs het pad.
Ze storten het volgens mij zo vanuit hun auto of kar de natuur in.
Gips praat een tijd met een man die ons tegemoet komt en hij stoort zich ook enorm an het probleem.

Er komt ook een Palestijn in de auto langsrijden met sjaal om zijn hoofd die ons verteld niks van de Israëlieten te moeten hebben.

We pauzeren in het anders best mooi gebied op enkele dikke stenen.

Daarna moeten we om een groot militairgebied en het word al weer wat schemerig.
We lopen ook nog wat mis en zien het dorp wel verder op de heuvel met een grote witte tank in Zappelinvorm.
We lopen nu over de Gospeltrail en komen in duuster an in het kibboet achtige dorpje.

Eerst moeten door een groot hek en dan zien we licht branden in het eerste grote huis dat we treffen.
Gips zoekt de bewoner en een aardige vrouw komt buiten.
Wanneer we ons verhaal doen geeft ze aan dat we ff moeten wachten…,we denken dat ze iemand wil benaderen maar dan komt ze naar ons toe en we moeten naar andere zijde van het huis waar ze een B&B heeft en waar nu geen gasten zijn.
We mogen er zo in zegt ze.. maar tis nog niet verschoont.
En zo hebben we opnieuw mazzel.
Zo maar het eerste de beste huis… we kunnen douchen en ze brengt ook nog beddengoed en handdoeken en later koffie en thee en een pak koekjes.

Ik ga later op de avond nog even naar haar toe met klompjes gezien ze morgenvroeg ook op tijd naar Joga les gaat.
Ik laat haar ook mooi onze stempel boekjes zien en geef haar de blog.
Ze woont hier nu zo n tien jaar en komt eigenlijk uit de stad maar het bevalt haar prima.
Bij elk huis hier heeft ieder een stuk land dat door 1 boer word bewerkt.
Interessant hoe ze het hier allemaal doen in een soort van samenwerking verband.
Beetje zo as vrogger bij ons in Drenthe..

Haar ene zoon woont hier er ook nog bij in.
Tis ook een groot huis.
We nemen afscheid en dan ga ik mooi naar mijn pelgrimsmaatje die al lekker vlak lig.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg