Kwart voor acht ga ik eruit en in t het appartementje naast hoor ik ook geluid. Hlias is met zijn hond an t praten. Hij zet water op voor Nescafé koffie en ik krijg bij zijn vader een stuk suikerbrood.
Ze willen me nog wel een complete warme maaltijd van gisteren doen maar ik zeg dat ik wel wat in de stad vind en de hele dag mee sjouwen komt niet goed.
Zijn vader is ook zo n klein handig mannetje.

We gaan richting vliegveld waar hij werkt en hij zet me af bij de bussen.
Daar nemen we afscheid met een knuffel.

De bus richting centrum vind ik vrij vlot en ik neem plaats. Het is een regendag en ik ben blij dat ik niet zover hoef te lopen. Na de middag zal het wat beter zijn dus dat hoop ik maar en kan ik alsnog de oude antieke delen bezichtigen.

In de bus komt naast mij een stel te zitten uit Florida die vertellen over de grote Hurricane een paar maand terug. Hij was vroeger as jonge kerel hier ooit geweest.

De bus uit schuil ik eerst bij een koffie bar waar ik een Turkse backpacker tref die ook in de bus zat.
Ik loop met regenjas richting akropolis en schuil opnieuw weer wat bij een bakkertje.
Weer wat straten verder daarna ga ik in klein restaurant zitten vanwege het vieze weer en eet een omelet.
Ik krijg er van allerlei kleine Griekse eet dingetjes bij.

Dan ist redelijk droog an t worden en voor een tientje koop ik een ticket voor entre Acropolis om omhoog te gaan.
Mijn rugzak en stok moet ik beneden laten in een ruimte ervoor.
Dat klimt ook gelijk een stuk makkelijker.

Tis allemaal heel mooi en as bouwkundige en geschiedenis gek geniet ik volop.
Ze zijn ook bezig met een deel restauratie s en ik zie hoe ze het doen met soortgelijk marmer.
Ik hoorde al van Hlias dat ze die halen net as vroeger uit een berg verderop.
Het deel wat ze nu completeren van de tempel en de Akropolis kost 3,5 miljoen.
Ik praat met wat vrijwiligers en ook van enkele van het rode kruis die nu met weinig bezoekers niet veel te doen hebben.

Op het terrein hebben ze ook een grote gedocumenteerde opslag van oude onderdelen van de verschillende zuilen en orden.
Ik denk aan onze opslag van historisch waardevolle bouwmaterialen in het voormalig munitie Depo in Drenthe waar ik in opdracht voor de provincie ook werk heb voor verricht.
Dit is wel eem van andere klasse maar het gaat om het zelfde doel. Behoud van erfgoed op onze mooie aardbol.

Met regelmaat vertel ik zo onderweg ook met trots waar ik weg kom…over onze hunebedden van 5000 jaar oud.
Drie kleine hunebedsteentjes draag ik nog steeds bij me…en wil het mini grafje bouwen op t graf van Jezus net as ik deed bij zijn volgeling Petrus in Rome.

Na de bezichtiging van de prachtige bouwwerken ga ik de berg weer af en met mijn vertrouwde tas weer op de rugge en Lucas de stok loop ik door het aansluitende park in de richting van de grote haven.
Ik heb mooi de tijd en loop door langs metro s en winkelstraten.
Voor ik in het havengebied kom en de boten al zie liggen koop ik nog een broodtje kebab voor in cq op de boot.
Ik ben ruim optijd met nog drie kwartier en de ticket al op zak.
Ik ga op de grote blauw witte boot af maar deze heeft een andere naam.
Dan zie ik diverse grote schepen liggen en vraag bij een loket welke plek aan de haven kade ik moet hebben.. een vrouw noemt nonchalant dat ik helemaal an de andere kant v d haven moet zijn. Dat is heel ver lopen. Een man zegt dat er wel shuttlebussen rijden en hij schetst een weg voor me uit..
Potverdikke hier had ik niet op gerekend .. met een stevige marstempo ga ik langs de kades en enorme schepen en kijk uit naar de Ariadne die me naar Patmos moet brengen. Ik zie geen bussen dus ik moet het weer ter voet doen en het zweet breekt me uit zowel van t lopen as toch nog te laat komen.

Ik zie in de verte de nr van de doks waar ik heen moet en besluit de grote vierbaans weg te pakken waar ik net as de auto’s de afslag rennend met rugzak pak.

Helemaal stuk en met een enorme rode kop ga ik het schip op waar de laatste vrachtwagen net bezig is achteruit er in te rijden.

Maar….ik heb het gered .

Dan eerst bij de klep uitpuffend en ingescheckt zoek ik een plekje op een van de dekken
Het is best vol en de banken zijn al bezet. Ik neem plaats tegenover een vrouw met de voet in t gips.
Ik heb geluk want ze en haar man vertrekken bij de eerst volgende eiland al.
Dan pak ikmooi mijn slaapzak en kan tot twee uur in de nacht de ogen dicht doen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg