Om zeven uur in de ochtend is er een dienst met een pastoor die ik nog niet had gezien.

Martija is er ook erbij en leest een van de lezingen voor.

Na de dienst springt ze op de fietse naar de bakker en even later is ze druk met ontbijt bezig.

We kunnen zo weer aanschuiven wat een luxe en we vragen of ze weer mooi bij ons gaat zitten. Normaal eet ze zo tussendoor zegt ze.

We geven haar onze blog en natuurlijk krijgt ze een klompen paar bij onze afscheid. De monnik komt er ook nog even erbij.
Wat was dit een mooie plek die wel een plekje krijgt in onze pelgrims harten

We gaan eerst de kustweg op en dan een pad het binnenland in.Het is wel best klimmmen en dat valt niet mee met de karre.

Ook weinig plek om te rusten. Uiteindelijk komen we door een dorpje maar er is geen café. We vragen het nog even na aan een jongeman die voor zijn huis onder een pergola zit. We mogen wel even op een bankje in de schaduw zitten. Dan komt zijn moeder en ze komt met water voor Maurice en ze vraagt of we zelfgemaakte limonade willen van vlierboom bloesem.

Het is lekker fris en we mogen gaan zitten onder de pergola. Ze verteld ons veel over de oorlog en dat de Serviërs over de bergen kwamen tijdens de oorlog en het dorpje plunderden. Heel apart zegt ze het waren eerst kennis en vrienden. En dan in eens je vijand.
Ze zij terug gekeerd en de boel weer opgebouwd, de vijand heeft ook hun huis bewoond en zelfs in de badkamer vuur gemaakt.

We gaan verder en krijgen een paar appels van een oudere man die ze plukt en verteld dat ze onbespoten zijn. Ook hij heeft hele verhalen over de oorlog.

Dit gebied ligt ook dicht bij de grens

We gaan weer richting zee en de plaatsen waar voorzieningen zijn.
Over de kustwegen en we pauzeren bij een plek met een geweldig uitzicht over de zee met eilanden en in de verte de grote stad Dubrovnik.
Dan naderen we weer dorpjes
In het midden van een dorp staat een reuze plataan. MWat een joekel. Ze vertellen dat hij wel duizend jaar oud is.

En zo krijgen we ook weer een café bar waar we even neer strijken voor een koffie en thee. We vragen gelijk naar de pastoor en die blijkt een dorp verderop te wonen dus we moeten er nog even tegenaan.

Het is een mooie kustplaats met kerkje die stamt af vanaf zo’n duizend jaar na Christus
De pastorie is net gerenoveerd Een Duits sprekende inwoonster brengt ons er heen.
Er is echter niemand en we vinden uiteindelijk een telefoonnummer via Google Maps.
De pastoor neemt op maar moet eerst een mis doen in het dorp waar we net waren. Hij komt over twee uur terug en we kijken dan even hoe en wat zegt hij.

Zo dan zoeken we eerst maar weer wat te eten op .. en dat is niet ver ervandaan.
We nemen wat eenvoudigs en zorgen dat we voor acht uur bij de pastoor zijn.

Er staat een auto dus hij is weer terug. We hoorden al dat hij van Poolse afkomst is. Die hebben we bij ons in zuid oost Drenthe ook.

De deur gaat open en blijft open voor ons behalve de hond. Daar heeft hij wat problemen mee dus hij stelt voor dat die in de aangrenzende aanbouw komt die momenteel in ruwbouw fase is.

We vinden het oke … we weten echter dat als onze Maurice ons niet verneemt hij begint te huilen in de nacht dus er zal wel een bij hem moeten blijven.

We kunnen ons ook douchen en de gasten kamer is als nieuw.
De pastoor geeft ons nog thee en een bak koffie en we praten over het geloof in de verschillende landen. De maatschappij op zich en de wereld waarin we leven. De rad race en alles om meer en meer te geven en het geldverdienen

Gezien Gipsy haar rug nog goede rust moet hebben kies ik voor de plek bij Maurice. Wel heb ik een extra lucht matras zodat de ruwe onafgewerkte grond niet zo hard aanvoelt.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg