Zo even voor zeven worden we wakker en as ik richting toilet loop en Maurice groet zie ik dat de keukendeur open staat en dat er rommel op de grond ligt. A nee de speklapjes toch niet…. Onschuldig kijken me twee bruine ogen an, zo van ik weet van niets.

Ach tja dat wordt geen vlees onderweg maar stiekem hebben we wel heel veel pret dat hij dit heeft gedaan het komt ons bekend voor🤣

De spullen weer inpakken wat koffie en thee voor onderweg mee en we gaan weer op pad.

Vandaag dus een lange weg door bossen zonder dorpjes en winkeltjes om brood te halen we hebben gelukkig van de dag ervoor nog een paar bolletjes.

Veel split /graffelpaden dus Maurice de schoenen weer an, want hij heeft tweede deel van de dag soms wat moeite en er zitten kleine scheurtjes in zijn zolen waar we heel voorzichtig mee zijn.
Ook dompelen we zijn koelpak weer in het water en trekken hem aan want het is wat broeierig weer. (Deze pak is koel en beschermt tegen zonnestralen)

We volgen veel de F van franzosenweg vanwege veel Franse vluchtelingen in dit gebied vroeger.

Pauzes zo op een boomstam en dan weer op een picknickbank met afdak
Hier treffen we bijna gien mens.
De broodjes eten we onderweg en vaak denken we nog an onze lekkere speklapjes die we onderweg zien voorbij komen in drolvorm.

We passeren ook tussentijds agrarisch landschappen met vele koren en gerst mooi goudgeel en al deels geoogst.

Dan naderen we een leuk meertje in het bos en gaan via een klein pad er naar toe. Heerlijk helder water lokt ons alle drie. Maurice plonst er al met schoenen en rugzakjes erin. Even later gaan zijn baasjes zonder al dat. Tis wel kold dus langzaam der in. O wat knap je door van op.

We gaan naar dorpje Reichenbach en hopen op onderdak en eten. We vragen bij inwoners en ja er is een pastoor bij het kerkje.
Even zoeken en boven op bult staat het prachtige oude pastorie met houten leien. We bellen aan en een kleinere vrouw opent de deur en heeft direct een lach op haar gezicht.
Ze laat ons binnen naar ons verhaal te hebben gehoord en geeft aan dat hier meer pelgrims bivakkeren in de algemene ruimte.

Hier blijkt het Elisabethpfad te lopen een heilige dame van rijke komaf die later in haar leven zich bezig hield met de zwakkeren.

We krijgen van de pastorin extra matjes en ze geeft toegang tot keuken en toilet.
Ze vraagt ook as ik graag een biertje drink en wil dan vanavond eentje samen drinken.
Ze brengt ook nog twee schijven watermeloen en lacht met de woorden welkom.

Hier in het dorp geen winkel maar wel eem kleine echte slager en een imbis.
Gips koopt wat worst en we lopen naar de imbis voor pomfriet en een currywurst. Ook leuk eem fijn zitten daar. De gastvrouw ontvangt ook vaak pelgrims.

Weer terug bij de pastorie zie ik bij naar het binnen gaan een oudere vrouw in de tuin bezig om met zo n klein keukentrapje de takken te bereiken van de grote kersenboom.
Ik denk dat get niet goed op die schuinte, en als ze omhoog kijkt waar het beste plekje is voor trapje valt ze al achterover. Ik roep haar toe of ze hulp moet hebben en ze schrikt ervan. Nee zegt ze en ze komt binnen, het blijkt een vriendin te zijn van de pastorin.

Ik ga de oude kloosterkerk nog even bewonderen en daar is ook een stempel.
In de weide pluk ik nog diverse dikke kersen van de bomen voor de oude vrouw.

Savond as we de verse bratworsten nog even bakken komt de pastorin er net an. Aangezien ik drie worsten bak kan ze er mooi eentje mee eten en ze komt even later van boven met twee bier en een cola.

Mooi gezellig even praten over de verschillen in de religie en over de pelgrimsreizen tot de pastorin de ogen bijna dicht vallen. Dan komt haar vriendin er nog even aan en stelt de pastorin voor om nog even samen te zingen.
We kennen elkaars liederen niet maar dat geeft niet. Het is even heel bijzonder dat die twee dames ons zo toezingen.

Ze geeft ons nog een reiszegen en kunnen we naar bed.

Wat weer een bijzondere ontmoetingen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg