Kwart voor 6 wakker en vertrek zo rond 7 uur. Eerst naar de bakker, toen de bergen in. Dit is een wijngebied die parallel ligt aan de steden naast ons in het dal.
Bijzonder is dat we onderweg in de bergen stenen zien liggen zoals bij ons; grote granieten stenen.

Bij een rustplek is steinerengauf een grenssteen waar ik direct op klom. Het leek wel een versteende mammoet! Aan de boom hing een infobord waarop stond dat Karel de Grote in 805 dit een stenen paard noemde.
Onderweg komen we mooie burchten en schuilhutten tegen en ook zien we geo-caching onder de banken, dat is een spelletje voor wandelaars.

Paralel door het dal lopen vele wegen en ook treinbanen en bij een voormalige molen, omgedoopt tot restaurant, gaan we onder een brug heerlijk pootjebaden en even later vullen we onze zakken met bronwater.
Op de kruitzberg een sage van een damhert met verlicht kruis. De jager smeet zijn geweer weg en bouwde ter verering een kerk. Nu is het een buiten kerkje.

Vandaag hadden we geluk; we liepen langs een zwembad (weinberg) gevuld met grondwater. De badmeester Lars bleek een flexibele Duitser en gaf ons een aparte plek voor ons en Maurice. Heerlijk gezwommen en een hazenslaapje gedaan.

In het eindpunt Hohensachsen aangekomen bij de Rk jakobskerk. Het priesterhuis was leeg en vervolgens belden we en kwam Wolfgang (een vrijwilliger diaconie). Hij bleek leraar te zijn en ook pelgrim en hij nam ons mee naar zijn huis. Ook kregen we dezelfde tijd een berichtje van Michael die we onderweg tegenkwamen en vroeg of we bij hun wilden slapen. Hij bleek zelfs een collega van Wolfgang te zijn. Zijn vrouw had gestudeerd in Maastricht en kwam spontaan te voet voor Maurice eten brengen. Wat een weelde; twee plekken om te slapen.

Langs de winkel voor de boodschappen en Wolfgang trakteerde ons op een halve kip, die we lekker opgepeuzeld hebben op zijn balkon met een Radler en een colaatje.

En opnieuw kregen we de masterbed aangeboden en Wolfgang ging op het logeerbed. Uiteraard zeiden we dat dan niet nodig was maar hij stond erop!

Trusten maar weer

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg