Na elk uur te hebben mee gekregen vanwege de luide klokken word ik zo rond kwart voor vijf wakker. Mijn zielsmaatje is ook veel wakker geweest en het regende ook nog behoorlijk.
Zo af en toe viel er ook nog zo’n kleine kastanje op ons dak.
Dus al met al geen fijne nachtrust.

Maar goed der uit en de boel an de voet van de dikke boom inpakken en wegwezen.

Zo vroeg zijn we niet vaak bij het pad. Ongelofelijk wat er al veel mensen in beweging zijn. We hebben geluk de bakker langs de weg is net open en dat al in de morgen om zes uur.

Eerst de stoelen drogen en dan broodjes en een thee en koffie. Heerlijk ff bijkomen.

Dan op richting Zuid-Oost door velden en wegen langs en door verschillende dorpjes.
Mooi glooiend landschappen hier.

We komen door een leuk bos en een vrouw met een jonge hond loopt een stuk mee.
Ze kent de omgeving goed en ook de mensen.
Na ons verhaal van de nacht verteld ze ook dat hier in Westfalen de mensen ook vaak stugger zijn.
Zij komt uit Nedersaksen en is hier terecht gekomen. Z verteld dat ze een paar keer in Jeruzalem is geweest.

De hond is jong en dol op Maurice maar die sjokt lekker door. Zo van ik ben te oud om steeds te spelen.

De vrouw keert na een tijd om en we wisselen de gegevens uit.

We lopen in het bos een tijd lang nog langs de drukke snelweg de 44 die kennen we ook van onderweg zijn naar de zuidelijke vakantie bestemmingen.
Even uitrusten op een paar boomstammen en weer verder. We willen vandaag niet te gek doen en naderen een leuk plaatsje Breuna met vele vakwerkhuizen. Een jonge boer verteld ons dat de evangelische pastoor bij de kerk woont .

Dus op naar centrum en oude kerk.
We zien een vreemd autootje staan met allemaal toeters en bellen en twee oudere mensen die druk aan het praten zijn.

Gips spreekt de vrouw aan waar de pastoor woont en ik klets met het mannetje met indianen t shirt en hij showt mij zijn bijzondere mobiel met allemaal grote foto’s erop van cowboys en indianen.
Ook staat hij er zelf op afgebeeld in indianen kostuum zijn ex vrouw naast hem heeft hij met tape afgeplakt. Wat een mannetje.

De vrouw blijkt zijn zus te zijn die zich over hem bekommert. Hij rijdt even later weg en ze roept nog na dat het stopteken ook voor hem geldt.

Ze heeft Monique de weg gewezen naar de pfarrer en ook aangegeven dat er anders ook plek bij haar is. Wat een aardig mensje.

De pfarrer is niet thuis dus we gaan weer terug naar het vrouwtje die ons mee neemt in zo’n Hans en Grietje huisje van vakwerk. Ze heeft ook allerlei grappige dingen verzameld en ze laat ons gelijk haar hele onderkomen zien.

Ze zet koffie en thee en richt ons overnachtingskamertje in.
Het bovenste deel van haar huis word bewoont door een vrouw met drie kinderen waarvan de moeder vier jaar terug is gestorven.

De trap omhoog is gewoon nog open en het loopt lekker door elkaar. Ook komen er verschillende eenzame mannen langs voor een praatje of voor de krant die Carla van inmiddels 77 nog steeds rondvent.
Daarvoor staat ze elke morgen op om 4 uur.
Wat een mens. En praten dat ze doet ze houdt niet op geweldig.
Ze kookt ook voor ons een grote pan met aardappelen met schil die ze serveert met boter en zout. En wij krijgen ook nog stuk worst erbij.

Gipsy gaat daarna even rusten en ik zoek de oude kerk op waar binnen net iemand op het oude orgel speelt. Een mooie oude kerk in goede staat. Daarna nog eens kijken as de pfarrer er is maar dan hoor ik dat die in Polen zit. Dus geen stempel.

Daar vind moeder Chantalle wel wat op de kinderen hebben ook stempels en met een krabbel van zuster Carla is het nog veel leuker.

Savonds bakt Carla de aardappels nog eens op met eieren en spek.
We drinken nog wat samen en hebben de leukste gesprekken over van alles en nog wat en gaan dan naar bed. Carla moet ja vroeg op en wij willen ook weer verder op naar Kassel.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg