Onze dominee Olivier staat altijd om 6 uur op, dus wij ook. Om 6:30 uur ontbijt met gebakken ei en spek en ook nog verjaardagstaart. Wat een anfang des tages!

Het is sowieso een bijzondere dag, aangezien we richting de 1000 km gaan en in het Zwarte Woud terechtkomen. Tijdens het ontbijt hebben we nog hele fijne gesprekken met het pfarrer echtpaar en kunnen ook heel goed luisteren naar onze levenservaringen en Gipsy klapt ook een zeer persoonlijk boek los op de vrogge morgen. Goed; het mot der gewoon ook soms so uut. Olivier neemt me nog even met naar zien kerk; heel mooi staand op berg. De toren die veel ouder is stond eerst alleen en diende ook voor vlucht tijdens de oorlogen. De nieuwe evangelische kerk is gebouwd met geld van rijke baron familie van het kasteel in het stadje. Ze waren hugenoten. Gevlucht uut Frankrijk. Daar waren het ja allemaal haast katholieken. Het moderne gemeentehuis van de kerk staat op een grote gemetselde boogconstructie welke vroeger de opslag was van de 1/10 van belasting aan de kerk voor de armen. Deze ging vaak in natura; dus producten van het land. Dat was nog eens redelijk en billijk. Moei kieken wat we nou betalen aan belasting. En was ook nog eens veur een goed doel; de armen.

Ik blief ook bij mien motto dat we arm bent in onze rijkdom.

Maar goed; we gingen rond 8:15 uur weer te voet langs het kasteeltje de bergen weer in. We kruizen de snelweg, de 8, en liepen over een stuk waar wegwerkers druk bezig waren met de wegrenovatie. Ik sprak de uitvoerder an dat ze ook een siësta moesten maken, maar dat ging hier niet maar wel kalmer an en werken met strohoed. We gingen het Zwarte Woud in welke direct te herkennen is door de donkere kleur in de schaduw van boven. En geen bos maar woud.... Ja beste knoeperds van bomen hier. En ja rond de duizend km stond daar een café op een berg; hier hebben we eerst eens eentje gekocht. Toch wel een mijlpaal zo op pelgrimage. We liggen goed op schema; nog krap twee week dan zitten we op de helft bij de Bodemsee. De aardige horeca mensen uut Bosnië moeten wel om ons lachen zo proosten op de grond bij de hond. We bestellen ook nog een bord eten en gaan weer verder.

Jacky en laury hebben as verrassing ook al een familiekamer besproken. Super wat een dag met veul sterren. We lopen nu op de Westweg van het
Zwarte Woud. Het is vandaag wel heel warm en als we aankomen in het stadje Dobel zijn de waterzakken ook alweer op tot de laatste druppel. Onze gastvrouwen hangen al uit het raam en ik wilde spontaan een serenade brengen. We ploffen neer op het bed en genieten van de heerlijke luxe. Ook als schep erboven op nog pizza en döner halen en lekker op bed opeten.
Ook Maurice krijgt nog ff een heerlijke douchebeurt. Ik vermaak me nog wat met tekenspelletjes met de kleine eendaags pelgrim, terwijl Gipsy haar haar wordt geverfd en ook nog eens een massage krijgt. Het kan niet op. Top dan hej toch vrienden.

Tot morgen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg