Hoe vergaat het Maurice!!

Lieve mensen wat een fantastische hond, maar dit wisten wij natuurlijk al ,echter hij verwonderd ons ook nog elke keer met kleine gebaartjes zoals bij elk bankje waar we voorbij lopen kijkt hij achterom of we daar gaan zitten of dat we doorlopen. Als wij met iemand staan te praten ploft hij gewoon even neer om zijn rust te pakken.
Hij loopt netjes naast ons zodra er een auto aan komt en altijd aan de linkerkant zodat ze hem en ons goed kunnen zien.
Zelfs in de stad blijft hij onaangelijnd bij ons lopen.
De warmte is natuurlijk zwaarder voor Maurice om te lopen, maar we letten goed op, we pauzeren regelmatig en geven hem
veel water, ook maken we hem elke keer nat zodat hij kan afkoelen.
We hebben speciale schoentjes aangeschaft die hij draagt wanneer het asfalt te heet is en/of we de gehele tijd op scherpe steentjes moeten lopen.
Hij krijgt extra eten zodat hij voldoende energie overhoudt en voor ons is Maurice belangrijker dan ons einddoel!!!

Zeven uur gingen de ogen open in ons gasthuis waar de ontbijttafel al was gedekt. Tijdens het frustuck kregen we het over de gastheer en zijn werk binnen de gevangenis, waar hij ook sociaal zijn job uitvoerde. De dochter kwam ook nog ff langs voor een foto. Ze heeft ook een sociaal wandelbedrijf op poten gezet met als doel de kop leeglopen. Het is voor elk mens gezond. En aj niet kunt lopen, gebruuk dan maar een paar wielen erbij.

We vertrokken tegen 8:30 uur en liepen langs de bewuste kindergarten school waar we mensen tegenkwamen van de dag ervoor in het bos. Sjacky en Laury gingen met de auto voor ons aan al wat de boel verkennen. We liepen door een mooi glooiend landschap en werden ingehaald door een landbouwer in een grote trekker. Lachend ging hij in gesprek. Hij deed ons denken aan boer Piet bij ons uut Erica..... ja die van de kippen. De oogst had hier ook veel te lieden deur de dreugte vertelde hij. De boeren die verderop woonden hadden wel water uit de Rhein.

We kwamen in de middag het leuke stadje Bretten binnenwandelen waar onze begeleidingsdames al mooi zaten te wachten bij een fraai zandstenen stadshuus op een stoepie. Ik ging ff stempels scoren bij de VVV ernaast. We gingen weer verder de natuur in, waar we een leuk Prive plekkie vonden waar we ff gebruik van gingen maken. Dat kan ja hier zo as pelgrim as je de boel maar netjes achterlaat. We gingen mooi ff grillen op een vuurtje van geloofd hout, wat hier vaak in bulten gestapeld klaarligt veur de komende winters. Onze kleine gast Laury wilde wel een stukkie meelopen, dus de trimschoenties an en op pad. Het is een zeer limtich ding. Een schat van een meid; net als haar moeder trouwens. Gezellig zo ff. Ze moest natuurlijk ook een eigen wandelstok en voordat ze er op verdacht was had ze al zo een vijf km aflegt deur de bulten. Best wel knap!! Misschien ook wel een neje pelgrim. Moeders kwam ons het leste stukkie tegemoet. Het is vandaag zo dik 30 graden en er hangt ook nog een bult vocht in de lucht wat het wel zwaar maakt. Maar goed we willen graag vlot richting het Zwarte Woud omdat we dan weer fijn wat schaduw hebben.

We kwamen vrij laat aan in Koningsbach Stein bij de winkel. Eerst weer lekker een koude Radler en cola voor Gyps en Maurits natuurlijk een grote bak water. Hij zupp ook niet echt veul. We maken hem vaak ook even de kop nat om de warmte wat beter te kunnen verdragen.

We gingen verder richting evangelische oude kerk op de berg in het dorpje. We moesten nog wat grote trappen op en toen stonden we voor de deur van het Grote pfarrerhuus. Er melde zich niemand, maar de buurman zei dat ze achter in de tuin zaten. En ja; ze waren net druk doende met een leuk spel als gezin. De dochter bleek jarig te zijn, maar we werden zeer gastvrij direct opgenomen in het grote huis. We konden ons gelijk douchen en de aardige domineesvrouw ging gelijk het bed opmaken. Fantastisch; wat weer een vriendelijk volk. We konden daarna lekker opgefrist wat drinken met eigen gemaakte gebak erbij en werden door het gezin ondervraagd. Ze waren heel geïnteresseerd in ons en het echtpaar vertelde ons ook nog over hun reizen en hun huwelijk ter plekke.

Na nog een lekkere Radler en fris gingen de ogen weer toe.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg