Ik sta op rond zeven. De jonge vrouw des huizes zit al een paar uur achter de pc te werken. Ze heeft een dubbele baan deels voor een ander bedrijf en deels voor hun eigen Marketing bedrijfje. Daarnaast is ze moeder van de drie kids.
Ze heeft ook wat was voor mij gedaan.
De kindertjes worden ook 1 voor 1 wakker en papa komt der uut. Ik krijg een kop koffie en wat eier.
Het is tijd voor vertrek en ik geef hun natuurlijk een klompje. Ik krijg van hun een door moeders gemaakte sierraad met een maan teken.

We nemen afscheid en as ik later op straat loop gaan ze me toeterend voorbij.

Ik loop door drukke straten en koop een gesneden brood en koop nog een kop koffie die nergens naar smaakt.
De Americano coffee is heel verschillend. Tevens hanteren ze heel verschillende prijzen.

Ik loop langs villa stijl nieuwbouw met zwembad en al.
Gips is wakker en gaat voor onderzoek met Maurice weer naar Utrecht en we krijgen eind vd dag uitslag hierover.
De hele dag hoop en bid je dat het goed mag komen in je hoofd.

Tis weer goed warm en ik rust bij een bar met dit maal goede koffie. NPO 5 belt ook weer voor een update op de radio.

Ik kort een stuk weg af over een berg die ze deels afgraven.
Bijzonder is dat het lijkt veel op het zand en grindzand as bij ons in Drenthe vd hondsrug.
Langs grote huizen in aanbouw klim ik over rand en ga door stukje wilderness en volg de elektra masten.
Op top v d berg zie ik een route via traveeën langs de grote weg.
Zo kom ik na wat klimmen en afdalen terecht in een deel nieuwbouw an andere zijde v d berg.
Tis hier netjes en er is zelfs een tuinman bezig die ik groet. Hij kijkt vol verbazing mij aan…Zo van wie is die kerel en waar komt hij vot. Dat zie ik meer bij mensen onderweg.

Gips belt met vreselijke uitslag dat Maurice na nader onderzoek in Utrecht inderdaad kanker heeft in de darmen en lymfklieren en er weinig levenskans nog is. Operatie wat we hoopten is niet mogelijk..Er zijn nog wat mogelijkheden qua behandelen die we nader moeten bespreken. Wat een groot verdriet… we hadden nog zo gehoopt hem daar te kunnen redden..

Ik ga maar verder richting volgend groot dorp waar ik naar de evangelische kerk wil die Elvisi voor me had gevonden op maps.


Onderweg geregeld wat jonge jongens om me heen op fietse of lopend die me vragen wat ik doe en bedelen om geld.
Het voelt niet altijd goed vooral as ze groeperen en blijven hangen..Ik had ook gehoord van Elvisi dat de oudere jeugd het gevaarlijkst kan zijn gezien ze opkijken naar mafia cq corrupte leiders. Ik ben dus wat op mijn hoede met die ratten en werk ze wat bij me weg met woorden en gebaren.

Bij een restaurant zie ik buiten kip an t spit en bestel me een halve. Een jongen achter de spit van de vraagt me ook de oren vd kop. Hij vraagt wat de stok betekend en of ik een magiër ben. De stok mag niet naar binnen .. dat vinden ze eng. Ik ga met ingepakte kip stuk verderop zitten om rustig te eten zonder gekke vragen.

De weg gaat langs een grote school met jeugd in opleiding ik hoop dat deze de toekomst hier verbeteren. Er is hier nog wel wat te doen. Het land is mooi en heeft genoeg potentie.

Ik nader het dorp en achter een café moet ik omhoog voor de kerk welk er niet direct as een kerkgebouw uitziet en achter een hek zit.
De boel is dicht en zo ga ik weer via de digitale weg opzoek naar een tel nr…
Die vind ik en ja hoor er is een vrouwelijke stem die ook goed Engels spreekt.
Ze meld dat de mensen v d kerk in Tirana en er buiten leven en dat het niet gaat lukken om bij de kerk te overnachten…
Ik vraag haar nog s na te willen denken voor iemand die ze kent hier in dit dorp.
Ze wil dat doen en me dan berichten.

Het word al wat schemerig en ik zoek eerst een bar op en bestel wat drinken.
De jonge ober spreekt ook wat Engels en na tijdtje komt hij met een verhaal over Nederlanders die hier wat doen bij een huis verderop.
Dan belt de vrouw vd kerk en ze geeft me tel nr van diezelfde Nederlander. Het moet een Anelies zijn die hier in een stichting zit.

Op naar dat huis …en ik denk das toch ook toevallig om hier welken uit Nederland te treffen … De tel nummers probeer ik maar niemand neemt op ..ik vind het grote gebouw achter een hek met deur die los is en ik loop rond op het grote terrein met kinder speeltuin en roep wat van Hallo… Maar ik hoor of zie niemand.
In de verte hoor ik een paar honden maar ze zitten gelukkig vast.
Ik ga maar weer richting straat en probeer weer te bellen. Dan krijg ik een vrouw an de lijn en even later de bewuste Anelies
Ze komt er even later aan …het is een wat oudere dame die verteld al dertig jaar bezig te zijn met het opvangen van arme kinderen of ze te ondersteunen via de foundation.

Helaas moet ze melden dat ik er niet terecht kan of mijn tent hier kan opzetten.
De leden vd de stichting laten het niet toe. Ik spreek haar nog een tijdtje omdat ik toch geïnteresseerd ben in wat ze doen en dan neem ik afscheid.
Het is inmiddels donker …daar hebben we altijd een hekel an. Tis lastig om dan nog een plekje te vinden … vooral hier…

Ik tref naast het gebouw wat jonge jongens en een oudere vrouw die hier woont.
Ik leg via de goed Engels sprekende jonge mijn situatie uit en een man bij het huis verderop roept ook wat met.

Hij komt eraan en hij neemt me mee naar de kleine Moskee aan andere kant vd straat waar een leuk stukje gras omheen zit achter een hekje. Via de paar jongens vraagt hij me van alles wat en verteld waar ik de tent kan plaatsen en waar water en Electra is. Ze blijven bij me as ik de Villa in de benen zet en ze zijn behulpzaam en nieuwsgierig. Ik laat de stempel paspoort zien en de man vraagt of ik wat wil eten.
Das niet verkeert en ik neem mijn rugzak maar met overige spullen mee richting zien huus.

Zodra ik bij hun huis ben en moeders en dochter ook een hand schud hebben ze een kort overleg en hij laat me een soort hobby ruimte zien met twee banken.
Ik moet de tent maar weer afbreken want ik mag hier ik ook slapen.
Das top dus ik ga terug de twee jonge mannen helpen me en zo zit ik wat later in de kamer van Nico e de vrouwen zijn drok an t koken.
Ik mag me ook douchen
Nico blijkt politie man te zijn.
Hij verteld me via de jongens veel over het land.

Dan komen borden vol eten van eigen grond op tafel. Het is echt even genieten en het smaakt allemaal heel goed Behalve dan de zelfgemaakte kaas waar ik niet gek op ben.

Ik zeg voor de grap steeds dat ik gien goede Nederlander ben ik hou niet van kaas en drugs.

Na de maaltijd moet ik an de zelfgemaakte Raki en we proosten wat af.
Bij eke kleine slok gaan de glaasjes tegen elkaar. Ik krijg er ook koffie bij gelukkig.

Na fijn gesprek en ook wat uitleg over een oeroud pad in de bergen ga ik de trap af begeleid met een bult lakens en dekens die Nico ook mede draagt. Hij maakt het bed op de bank klaar voor de nacht.
Fijn volk waar ik gelukkig terecht ben gekomen .
Morgenvroeg is er koffie geeft hij nog an.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg