Tegen half zeven werden we wakker in onze villa tent in de oude schuur. Dit voor eventueel ongedierte, waar Gipsy niet zo gek op is.

Een uurtje later trokken we alweer verder de bergen in, richting de rothaarsteig. Het ging wel wat lastig voor mij vanwege die vervelende kleine teen aan de rechtervoet die veel in de knel zit, aangezien we ook vaak behoorlijk klimmen en dalen.

Op advies van mijn medereiziger, tevens verpleegster, toch dan maar een pilletje erin en we zouden eens kijken of dat we in een grotere plaats konden komen voor een schoenmaker, zodat die de schoen mogelijk wat kan aanpassen. Maar goed; niet klagen maar dragen. We willen dit ook zo graag en na wat muziek vitamines in de oortjes gingen we weer langs prachtige bossen, paden en vergezichten. We maakten een pauze bij een kunstwerk welke een schoolklas voorstelde in het bos, met hokjes met verschillende soorten bomen erin die je via een groot boek op de lessenaar kon aflezen.

Inmiddels trok de pijn ook al wat weg dus fijn weer verder waar we hele kolonies grote mieren op ons pad tegenkwamen. Echt duizenden van die dikke mieren marcheerden langs ons heen. Verderop lag nog een skelet van, ik denk, een bok of geit die het net nog had gehaald bij een stroompje. Of net niet. Ik kon deze mooie kop niet meenemen voor aan de veranda thuis, dus een mooi plekje gegeven langs het pad. Ook troffen we hier toch wat meerdere wandelaars. Ook een meisje alleen bij een prachtig beekje. Ze trok alleen wat dagen rond door de natuur met grote rugzak; respect!!

Het was ook knap warm weer vandaag trouwens. Echt zo benauwd dus der zal onweer komen hebben ze gezegd. Toen we nog maar net het dorpje Heinsberg binnenwandelden plukte een soort van suikertante ons van de straat en bood ons gelijk stoelen aan achter haar huis. Ze gaf ons vervolgens te drinken en daarna 2x2 borden met lekkere vruchtenijs en tot slot nog een appel met voor onderweg. Dit hadden we nog nooit zo meegemaakt. Ze bakte ondertussen ook nog pannenkoeken voor haar oudtante zeggertje. Wat een lief mens. We kregen er zo'n energie en positieve boost van dat we in één keer acht km door marcheerden; tot aan het stadje Hilchenburg. Ons dag eindpunt.

Hier eerst maar ff naar de winkel om vervolgens een heerlijk koude Citroenbier en blik cola te drinken. Wat smaakt die dan super! Na een hap van een gerookt worstje viel, een net voor de reis geplaatste kroon uit de mond van mijn vrouwtje. Ach; nu moesten we ook nog een tandarts opzoeken.

Wel een beetje pechdag.. Richting de grote mooie kerk met dubbele torens die je al van verre zag en hoorde door klokke geluid, kwamen we langs de schoenenzaak. De man ging gelijk over in actie met de schoen om hem wat, positief gezien, uit te deuken. En vervolgens verschillende zooltjes uit te testen, met als doel dat de druk wat minder werd. Op het laatst kwam hij met een oplossing voor het wat aanpassen van mijn zooltjes welk het beste resultaat opleverde. Hij gaf ondertussen ook best goede reistips en ging vervolgens ook nog eens aan de slag om de pastoor op te sporen voor ons om onderdak te vinden en dat is gelukt…. In de pastoor zien tuune! Wat een fijne, energievolle kerel die Thorsten Hasseler. Hij deed het ook nog eens alles om sonnst.

Gipsy was ondertussen ff verderop naar de tandarts gelopen die al belde dat het wel wat langer kon duren. We zagen haar zo bijna al zitten in de wachtkamer zo vanaf de straat zei Thorsten en toen ik keek en zag dat hij gelijk had en ook dat daar onder een café met terras zat, gaf ik de uitnodiging om eem een biertje te gaan drinken met dhr. Thorsten die ook wel dorst had gekregen. De aardige eigenaar kwam er zelf ook bij staan zodat het al snel gezellig werd. Na het uitwisselen van adresgegevens ben ik maar dubbel bepakt richting kerk gestrompeld om daar het pelgrimsstekkie op te zoeken. De kosteres kwam er al aan, na het bezoek van de fraaie evangelische kerk. Ze bleek ook zeer behulpzaam te zijn. Ze ging eerst nog eens bellen omdat we niet in de oude pastorie mochten slapen, aangezien die tijdelijk leegstond. De pastoor was met rente. En het zou wat verbouwd worden. Overal zo'n beetje hetzelfde bij de kerken dacht ik. Inkrimpen van gebouwen en weer wat verbouwen voor de toekomst die er dan nog zowat is of overblijft.

Maar onze lieve kosteres, Mevr. Piel (Niet lachen), regelde het huis en ging vervolgens ons verzorgen met handdoeken, schuursleutel voor BBQ en zitjes. Op dat moment kwam mijn lieve medereiziger er ook weer wat half stralend aan; de kroontanden der weer in. Ook goed geholpen voor redelijk bedrag. Zo zaten we daar dan mooi in pastoor zien tuun worstjes te BBQ-en met de mooie torens voor ons. Wat kan zo’n dag dan weer supergelukkig eindigen.

Bis morgen

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg