Om zeven sta ik op en pak nogmaals een douche nu het nog kan.
Ook maak ik nog fijn mijn eigen koffie.
Dan zoek ik de bakker op in het dorpje en ga richting boot. Ik ben mooi op tied. Een man van de organisatie houd me aan en verwijst me naar t begin van het dorp waar een loket voor een papieren visum is en ik moet ook bij een gebouw ernaast een Cofid test laten maken.
Tis al mooi drok en er komen steeds meer mannen an met tassen.
Ik zie verschillende nummerborden van diverse landen Russisch..Servisch ..enz

Ik slaag door de test en ga naar het visum gebouw. Hier ook een paspoort controle gezien het een autonoom gebied is.
Het document is mooi en ik ben trots erop dat ik hier toch maar ff binnen kom as Nederlandse Katholieke pelgrim.
Ik moet wel een bedrag betalen van 30,- maar dan heb je vierdagen toegang op Athos en kloosters om te overnachten en krijg je er eten.
Het is een soort van uitstap weekend voor mij bedenk ik me net as de dagen in Medjugorje.
Dan stap ik even van mijn principes af om te betalen voor de nacht.

Onderweg is het me nog steeds wel gelukt om basic te blijven .. dus niet commercieel te overnachten.

Dan weer terug naar de boot die al mooi vol raakt.
Dezelfde man houd me aan en vraagt as ik een boot ticket heb gekocht… dat heb ik niet dus ik moet weer terug het dorp in …De rugzak en stok kan ik achterlaten bij de man.

Weer een tientje voor de boot ticket en ik kan nu echt plaats nemen op t schip.

Ik hou van varen en t doet me denken an mijn jeugd met de boot naar Ameland.
Deze gaat wel meer tekeer en de motoren brullen.
Ik ga mooi boven op dek en vanaf hier kun je de kloosters op het schiereiland mooi zien.
We gaan richting eerste steiger en daar stappen wat mensen af.
Ik ga bij de volgende steiger an wal want dit is het klooster welk ook gefilmd is in een documentaire welk ik ook onlangs bij toeval van kameraad Henri kreeg.
Daarvoor moet ik wel een eindtje lopen maar dat vind ik juist mooi.
Ik ga langs gebouwen en ook een oude molenstomp.
Langs de zee loop ik over een ruig pad en passeer diverse kleine kerkjes die nog vrij jong zijn en ware kunstwerkjes zijn.

Dan zo rond de middag langs een huisje met pergola en prachtig uitzicht in de zon. Er is niemand en ik ga mooi pauzeren in een lage camping stoel.
Ik kan me voorstellen dat je hier gelukkig bent in stilte op zo n plek.

Dan op naar het grote klooster Dochiariou die momenteel ook gerestaureerd word.
Ze hebben nooddaken erboven gebouwd.
Tis er erg druk want er is een feest van hun patroon..de heilige Sint Joris.

Ik kan er niet terecht vanwege geen reservering en er word me verteld vanwege mijn lange haar. Das me ja ook wat…Ik praat even met de desbetreffende monnik over de vreemde regel … gezien Jezus volgens mij ook een lang bossie haar had. Bovendien zie ik overal bij de Orthodoxen monniken en priesters met staartjes.
Maar goed.
Een man zei nog dat het niet persoonlijk is en een aardige monnik die ik trof bij restauratie werk loopt met me mee de poort uit en zegt dat ik vanuit een ander klooster wel mooi terug kan komen bij hun feest… welk bestaat uit een lange kerk viering.

Ik ga eerst maar s verder langs de kust op ander klooster an .
Onderweg weer kerkjes en olijf boompjes. Het isweer een pracht van een oud klooster genaamd Xenophontos en as ik binnentreedt in het atrium tref ik een Duitse jonge man die hier zingt in de kerk en met een leraar van hem hier is.
Hij helpt me zoeken naar de juiste monnik die gasthuis manager is.
Ik kan eerst mee eten wat gelijk na een kerkdienst is.
Het is ook een heel ritueel. Je komt in een eetzaal en je wacht tot de ambt met zijn gevolg zingend binnen treedt. Dan gaat ieder pas zitten en ondertussen spreekt een monnik vanuit de bijbel.
Wanneer hij klaar is gaan er belletjes en gaat iedereen weer in de benen. Al met al gaat dit best vlot dus ik pak nog snel een appel en een ei.
Ik moet mee met de incheck monnik en ik laat mijn document zien,

Ik krijg een plek bij andere mannen op de kamer.
De enen man heeft hij ABN amro gewerkt en was een tijd in zijn leven Godloos.
Hij verteld over zijn ervaringen as druk man. Volgens hem krijg je het ware geloof door pijn op je levenspad. Net ast kruus..

De andere zijn jonger en eentje genaamd Bil herkend mij van het verhaal op internet van de journalist.

Op het balkonnetje met zeezicht heb ik ff bereik met het huisfront.
Er is hier niks te krijgen dus ik maak mezelf een beetje koude koffie en werk mijn dagboek bij.
De blog s komen wel later…
Ik krijg over een tijd vast wel meer tijd as ik de boten pak naar de eilanden. Belangrijkste is mijn geschreven dagboekje.
Ik praat nog wat met de vriendelijke kamer genoten en sluit dan ook de ogen. De ABN man is al lang onder zijl

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg