Ongeveer kwart voor zeven gaan we eruit en Gipsy voelt zich gelukkig een stukje beter. Ze neemt wat aspirine’s en get der weer veur. We krijgen nog een koffie en thee in de keuken de keuken wat het kloppend hart is van het klooster. De Engels sprekende van Filipijnse komaf non en het oppernonhoofd komen ook en we bedanken hun vanuit ons hart voor hun gastvrijheid. Ik had gisteren op een markt nog bij een bloemenhandel drie Erica heideplanten op de kop getikt en overhandig ze as dank en dat ze mooi in de kloostertuun mogen groeien drie symbolisch van ons drie en hoop ook dat het land weer opgroeid na de aardschokken. We nemen afscheid en de Filipijnse non loopt mee tot de uitgang. We maken nog een foto samen en nodigen haar uit bij ons thuis.
We gaan de vrij grote stad uit eerst langs de autoweg en we vinden de borden weer. De via Roma. We komen langs een klein auto race circuit en er is een bar. De eigenaar is te druk bij de auto’s en er is een bijtgrage hond. Een van de organisatie biedt ons koffie aan en we kijken na de kleine fiat racewagentjes die klaar worden gemaakt voor de race. Daarna gaan we weer over landelijke wegen en over een dijk langs een deels droog geworden rivier. We gaan de bergen weer in alhoewel ze hier niet meer zo hoog zijn. De dikste klimmers hebben we hier zo wel wat gehad. Het loopt nu nog wat op tot ca 5 a 600meter We ontmoeten twee Amerikaanse vrouwen die worden begeleid door een Italiaanse gids. Haar naam is Rita en doet dit vaker ook voor grote groepen. Het lijkt ons ook wel wat om op te pakken. Wie wet. Pelgrim’s tochten organiseren. We lopen verder over graffelpaden over en langs de verschillende bergen. We komen weer uit bij een mooi old dorp. Voor het dorp staat een bord met pelgrims onderkomen en gyps belt er eerst eem met. Het blijkt weer een commerciële instelling dus we gaan verder. Door de steegjes lopen we en komen een man tegen die met krukken loopt hij roept zijn vrouw om te kijken naar Maurice. Ze is helemaal weg van Maurice en we komen aan de praat. Hij wil ons wel begeleiden richting een echt pelgrims onderkomen die georganiseerd word vanuit de dorpsbar. We gaan eerst wat drinken met elkaar. Ze komt uit Sarajevo en hij werkt voor het Italiaanse ministerie ze wonen veel in het buitenland. Hier hebben ze een vakantie huis. We vragen voor het onderdak maar het is niet van de kerk. Ze vragen best wel geld en we leggen uit dat het niet onze weg is. Het stel gaat wat in Italiaans onderhandelen en willen onze overnachting betalen. We willen dat niet maar er is geen weg meer terug. Ze willen ook graag s avonds afspreken met eten. Dat lijkt ons leuk we gaan eerst richting pelgrims huis vlakbij. Er komt ook een oudere man uit Canada in het onderkomen. We gaan eerst douchen. Daarna even kalm aan doen en ik schrijf Mien blog. Tegen zeven hadden we weer afgesproken bij de bar. Tis hier zo knap druk op zondag avond. Ze komen even later der an en we komen leuk met mekaar an de praat. Hij verontschuldigd zich om toch niet samen te kunnen eten gezien hij teveel last heeft van zijn knie. Hij heeft hem ca drie maand terug gebroken en het heelt slecht. Er komt een ander vrij belangrijke man uit het dorp erbij en die wil ons pizza aanbieden van een zaak even verderop. Wat worden we weer verwend vandaag. De oudere man woont in Rome. Het stel wisselt de contacten met ons en we nemen afscheid. Zij heeft ook een kennis die toevallig in Stadskanaal woont en we nodigen haar uit om dan ook bij ons te komen. As de pizza der aan komt neemt de oudere man ook afscheid van ons en stapt in zijn BMW. We eten lekker en gaan dan richting pelgrimshuisje lekker te bed nog eem lezen en dan vallen de ogen weer dicht. Morgen is het alweer oktober
Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg