We worden wakker op eerste kerstdag in t heilige land om kwart voor zes.
We gaan eruit want de vrouw des huizes gaat zo naar haar werk en loopt al beneden rond in net pak.
Gezien Yanin ons ook voor zijn werk an weg wil brengen is hij ook al op.
Tis druk op de wegen hier dus ze zijn vaak vroeg.

We drinken een bak thee en koffie en krijgen nog wat info over mooie paden voor Jeruzalem…voor as we er daar zijn….zal zo nog wel een maandje duren.
We nemen afscheid met natuurlijk klompjes van eerst Lilach die al vertrekt… en even later rijden we ook richting strand waar we elkaar gisteren ontmoeten.

Na afscheid van de vriendelijke kerel met knuffels gaan we weer te voet over het mooie strand en volgen de bekende Israël trail.

Een deel gaat omhoog langs luxe huizen en we komen in een haven terecht met mooie zeilboten.
Er hangen wat vlotte kerels rond bij een gebouwtje met terras en ik zie ze lopen met koffie in een papieren beker …en er zijn zitbanken dus we willen er ook ff pauzeren. Het is geen bar zegt een van de zeilbootmannen maar we kunnen er gerust ff zitten en mogen ons ook een koffie en thee pakken uit het keukentje.
T blijkt een zeilclubhuis te zijn waar we ons thuis voelen. Ik ben ook gek op zeil en dat volk spreekt ons ook an. We kletsen mooi met de ene jonge man over gebieden in Kroatië en hij noemt ook Turkije as prachtig zeil gebied.

Het regent wat en we gaan in het winkelcentrum er boven even een tijdtje zitten bij banken met zeezicht en …we hebben er WiFi.

Dan ist weer vrij droog en gaan we weer verder door een soort duinen gebied.

Twee honden lopen een tijd met ons op en we passeren een gebied met kliffen welk aflopen naar de zee toe.
Het levert weer mooie plaatjes op.
Mooi altijd dat ruig gebied.

We moeten soms echt door zware bullzand omhoog of omlaag.

Er lig een zeewrak waarvan enkele delen boven water uitsteken.

Donkere wolken naderen … maar lijken nog ver weg.

Er liggen in de branding soms hele mooie platte steentjes met een gaatje zodat je hem zo aan een ketting kunt doen.
Een serie gaat natuurlijk weer met an de tasse.

De stijle kust van een zandsteenlaag levert hele mooie plaatjes op door de laagsgewijze opbouw ervan.
Bijzunder dat erosie toch vaak zo mooi is om te zien.

De donkere lucht word zwart en nadert ons nu toch hard zodat we maken dat we onderdak kunnen vinden…en gelukkig is er verderop een strandwachttoren waar we onder kunnen schuilen.
Ik vind een oude surfplank waar we mooi even op kunnen zitten.
In de stromende regen komt er nog een vader met twee zoontjes an.
Hij verteld dat er vlakbij huizen zijn.

Zodra het een beetje droog is gooien we de zakken weer op de rug en doen de poncho s over ons heen.
We moeten omhoog via een kloof en as we wat huizen zien begint het weer hard te regenen.
Bij een leuk huisje met terras overkapping gaan we weer schuilen .
De vrouw des huizes geeft an via glazen pui dat het oké is en vraagt of we koffie en of thee willen.
We kunnen er ook gerust bij gaan zitten. Ze past op een kleinkind zegt ze en brengt ons even later lekker warm drinken en een bakje met dadels.

Waneer het weer wat rustiger lijkt willen we weer gaan en dan vraagt ze of we een kop soep willen. We mogen ook wel ff binnenkomen.
Haar twee dochters zijn er inmiddels ook. Das niet verkeert en zo zitten we even later lekker warme soep te eten.

De man is er inmiddels ook en hij verteld dat we in een kibboet zijn.
Daar waren we al benieuwd na en hadden we veel over gehoord ..alleen hadden we er een heel ander beeld bij.
Het zit helemaal niet achter groot hekwerk en gips dacht vroeger dat ze in tenten woonden.

Het is een leuk sociaal wonende gemeenschap met idyllische communistisch vrijwillige basis voorwaarden.
Zo gaat het loon in een pot en word de boel en kosten gelijk verdeeld en krijgt ieder een gelijk deel voor hun bestaan.
Ze hebben ook een eigen winkeltje.

As we vragen voor eventueel een plekje voor de nacht heeft Avi de man des huizes wel een idee.
Hij belt wat met enkele leden en krijgt het voor elkaar dat we kunnen slapen in een grote schuilbunker die ook word gebruikt voor sport.
Vanavond hebben ze er eerst karate.

Ook hier in huize vieren ze het lichtjes feest Chanoeka en we mogen weer mee vieren hoe het laatste ..het 8 e kaarsje er bij gaat branden.
Ook nu weer zingen bij het doen branden en lekkere koekjes na de tijd.

We gaan ook samen eten wat ze Meleuche noemen wat restjes of we kliekjes betekent. Het smaakt goed en tis gezellig met elkaar an de grote dikke zware houten tafel die uit Frankrijk komt.

Gezien gips nog last v d knie heeft wil Avi wel ff met haar na de dokter.
Mogelijk kan ze er wat voor krijgen na onderzoek.
Ze komen vlot terug want ze konden haar niet echt helpen.
Dan moet ze voor onderzoek weer naar een ziekenhuis.. we wachten het nog maar even af..
Ze krijgt wat verwarming kompressen welk met rust ook goed helpen …we gaan ook eerst uit van een kneuzing en nu niet weer minder. Het moet wel een keer ophouden met dat gedonder
Ik zelf ben ook niet fit … heb de kop dicht zitten door de kou en hoop niet slechter te worden. Was ook nog gien dag ziek west in dizze reis.
We gooien er een pijnstiller tegen an en slapen in iedergeval vannacht lekker droog.

Met Avi heb ik leuke gesprekken over het Christen en oude Jodendom en …jammer dat het weer twee taken van sport zijn geworden.
Jesus was ook jood .. maar goed de mens verdeeld graag. God weet gelukkig wel beter.

We mogen ons hier ook nog even lekker warm douchen voordat we de bunker in gaan.
Om 21:00 zijn de karate mannen uitgetraind en gaan wij erin
Ooit waren we judo maatjes en nu pelgrim zielsmaatjes

We schuiven wat dikke matten op de grond en maken zo ons bed op voor de nacht. Wat weer een bijzondere plek.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg