Rond zes uur wakker en rond zeven uur alweer te voet langs Hermans zien sokkel. Het werd vandaag een dag met een sterretje omdat we wisten waar we heen gingen lopen. De Extersteinne!! Steile steenformaties welke een heiligdom was van de Germanen; later de christen.

We hebben deze Hermans hohen tocht de laatste jaren al in etappes gewandeld. Dit is voor mij in ieder geval een topdag. Eerst beginnen bij Herman en rond de middag bij het heiligdom. We kregen al snel weer fikse klimmers in de benen, die de pijntjes nog goed voelden van gisteren. De afstand was ook wel een beetje onwiesen werk... maar ja, dat zijn we soms toch (inwijden) en hoe mooi was het om zo de dag te eindigen.

We zijn eigenlijk van plan om gemiddeld 25 km per dag te doen zodat we er dik honderd dagen over doen. Nou ja; we kregen onderweg flink weer wat kleine omwegen op het pad door de omgewaaide bomen. Je kruipt er dan onder door of overheen of eromheen. Ook zo tussen de wortels door met stuk moederbodem der aan van soms wel drie meter doorsnee. Na een grote stapel, gezaagde, bomen kwamen we erachter dat we niet meer goed zaten en ja hoor de slimme telefoon gaf aan zo'n kilometer te veel richting dal. Das klote, dus weer terug de bult op en wat bleek; de wegwijzer zat achter een stapel hout. De lucht vond ik wel heerlijk, die zaag- en harslucht.

Voor de middag kwamen we aan bij de Extersteinne. Wat ademen deze stenen torens met een ven ervoor toch een sfeer uit!! We zochten een plekje om gelijk te eten en koffie en thee te zetten met de pannetjes op Theo brander.

Om omhoog te gaan moest je entree betalen en ik zag ook een stempel. Toen ik de man in het hokje vroeg voor een stempel in onze Rome paspoorten zei die “donner wetter “ nach Rome en we hoefden niks te betalen. Later hield hij me nog aan om me te vertellen dat hij twee pausen had bezocht. Mooi of niet?! Ik heb me nog eens goed laten informeren wat hier allemaal was gebeurd. De formaties zijn ca. honderd miljoen jaar terug ontstaan. Het is een bijzonder aardkundig monument inmiddels. En het heeft eigenlijk altijd een hele sterke aantrekkingskracht gehad. Eerst voor de jagers en verzamelaars, daarna de Germanen. Ze hebben getracht bewijzen te vinden, maar dat is lastig. Maar er zijn sterke aanwijzingen door met name de grotwoning en de in zee oude ingehouwen trappen naar boven. En een rond venstergat, welke werd gemaakt voor sterrenkunde. Later hebben de christen het gesteente omgevormd tot een pelgrimsplaats met ingehouwen beeltenissen van Bijbelse voorstelling (ca. 1150 jr. na Christus).

In de middeleeuwen heeft er nog een soort van vakantieverblijf c.q. jachthuis boven op de grootste zuil gestaan en hebben er ook nog kluizenaars gewoond. Een donkere tijd was tijdens het opkomende nationalisme. Men predikte hier over het über ras vanuit de Germaanse tijd. De laatste eeuw is het vooral een recreatieplek geworden met een heel bijzondere geschiedenis. We ervaren dit ook zo! Je wandelt hier door de geschiedenis echt heen. Supermooi om de tocht naar Rome te maken over deze Germaanse weg!

We gingen weer verder richting Leopoldstal, waar we Monique haar zus Madeliet en man Theo tegemoet liepen. Ze kwamen ons bezoeken; echt leuk zo onderweg. We namen ze nog even mee naar een prachtig uitzichtpunt. Daarna liepen wij nog even door en zij gingen de auto opzoeken waarna we elkaar een dorpje verderop weer zouden ontmoeten. We kozen voor een camping, zodat we wat ruimte hadden om te kletsen en wat te eten. Toen we bij de camping aankwamen, welke tevens boerderij en klein museum was, was er eerst niemand. Toen we uitkeken naar een plekje kwam een boerenkerel aan die ons op ons gemak stelde en zei dat we maar een plekje moesten uitzoeken.

De vrouw van de boer die baas was kwam zo en nadat ik had rondkeken en gebruik had gemaakt van het toilet had Gipsy reeds met haar gesproken. Maar de vrouw was zeer stug, dus eerst maar even vragen of het door mij uitgezochte plekje wel oké was. Dat was het niet en we moesten maar gelijk achter de slagboom gaan staan zei ze zeer onvriendelijk. Waarop ik toch dat aan haar kwijt moest en wat eindigde in een vreemde negatieve situatie welke ertoe leidde dat we snel de camping verlieten en ons eerst vestigden bij een dorpsbankje bij een groot houten kruis.

Inmiddels was ons bezoek er ook met zakken vol warme kip van het spit en salades en koud bier waarna we weer snel overgingen in een fijne gemoedelijke sfeer. En het voorval weglachten. Gipsy sprak, toen ze een plasbosje opzocht, een buurvrouw die het geen probleem vond dat we bij hun in de tuin gingen staan. Zo....dat was ook weer geregeld. Ze vertelde, dat de van oorsprong Litouwse campingvrouw, niet in een goed humeur was aangezien haar echtgenote onlangs bezoek had gehad van wat bleek een kind met ook nog kleinkinderen. Pfffff ja dat verklaart wel wat.

Maar goed; we hadden toch maar mooi weer een echt pelgrimsplekje in de tuin achter een wat bleek gasthof te zijn. De gastheer ontving ons ook zeer vriendelijk en bracht zelfs een doos met brandhoutjes om weer een fijn vuurtie te maken. Ditmaal op een vuurschaal.

Madeliet en Theo waren inmiddels weer vertrokken, na uitgebreid afscheid, in hun cabrio richting een camping in het Sauerland.

Die kant gaan we ook op…. zuudwaarts.

Tot morgen!

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg