Pas om 8:45 word ik wakker op de slaapbank T het was ook knap aan de late kant vannacht maar ook gezellig. David en Andrea tref ik al in de keuken aan en ze maakt gelijk een kop koffie en serveert ontbijt onder het afdak.
De dochter Lisa komt er even later uit en later de zoon Simon, ik krijg nog wat lekkers mee voor onderweg en geef natuurlijk aan deze lieve mensen een klompje.
We nemen afscheid met een knuffel en maken wat foto’s.

Op pad belt de dochter alweer dat ik mijn onderbroek wel ik had buiten gehangen heb laten liggen. Ik loop terug en David wou hem al op de motor brengen. Wel lachen en dan krijg ik ook nog een ketting met kruis van bedevaartsplaats Alttötingen. Ik vind dat heel bijzonder en hang hem gelijk om mijn nek.

Ik ga op pad het bos weer in en tref midden in t bos een Maria kapel aan. Het blijkt dat de stichter begharden in 1200 vanuit geloofsgemeenschap kwam uit Holland.
Gips my belt ook lang met me en ze is ook aan de wandel, morgen word ze behandeld. Ik hoop dat ze spoedig hersteld en weer aansluit.

Weer verder over verschillende wegen op naar Reichenbach waar een klooster boven op een berg staat.
Die je al van ver ziet.
ik hoorde dat er nog nonnen wonen en ik klim er omhoog via vele trappen.
Goed zweten tref ik een hekdeur die dicht zit. Wel een bel met speaker.
De vrouwen stem aan de ander kant zegt dat ze hier niet open kan doen en ik moet weer naar beneden de andere kant omhoog en dan kan ik binnen komen.

Helemaal rond het grote bouwwerk weer trappen op kom ik aan bij de kloosterkerk prachtig van binnen in romantischer Barrok stijl.
Dan zoek ik de vrouw bij de poort want daar kan ik ook stempels krijgen maar ik vind het slecht. Uiteindelijk een vrouw bij een gebouw met een geestelijk gehandicapte man. Het blijkt dat de broeders (dus geen nonnen ) er al drie jaar niet meer wonen maar nu verzorgingshuis voor deze mensen.

Bij een barretje intern ga ik wat drinken
Een v/d bewoners komt wat op mij af en ook al versta ik zijn taal niet echt hebben we wel lol. Dan wijst hij naar de rugzak en de klompjes. Ik geef hem een paar en hij is gelukkig als een kind.

Weer op pad met dikke klimmers en tis ook weer goed warm erbij. Ik kom weer in een gebied met veel dikke felsen. Een hele bijzondere is de Pfafenstein een grote ronde kei met een kruis boven op andere enorme stenen. Hier ga ik mooi een tijdje bijzitten.

Nog een stukje van 3…4 km en ik bereik weer een plaats “Zell” hier staat een grote RK kerk naast een bierbrouwerij en als ik er aan kom van boven een toren ruïne.

Ik zoek de pastorie op en de deure sted loss dus ik bel aan en roep een paar keer goeie dag. Geen gehoor dus loop ik wat rond. Ik denk ik wacht anders wel op pastoor en dan hoor ik boven wat. Een jonge vrouw contact via raam en er komt een grove kerel aan. Hij blijkt vluchteling te zijn met zijn familie uit Ukraine. Via de slimme telefoon en vertaler er op komen we zover dat hij een vrouw belt vd kerk.

Mevr Margot komt even later en ze wil me wel helpen aan onderdak maar kan niet beslissen.
Ze belt met pastoor maar die woont verderop en is niet bereikbaar dan een andere en het duurt lang.
Ze verteld dat ze door het bisdom veel zijn gewaarschuwd voor slechte mensen en bedriegers.
Ik laat alle papieren zien en ze krijgt mijn blog.
Dan belt de pastoor en het is oké. Ik mag in het jeugd gedeelte slapen. Das mooi. Er staan wat banken en flink wat kisten bier. Je blijft ook wat aan de vloer plakken maar dat vind ik grappig
Ze hebben hier vast wel lol.
Ik mag gebruik maken van wc en ze geeft me nog drinken en een grote cake.
Weer een aardig mens.

Ik gooi de slaapzak mooi op de bank.


Monique 21 km Anloo

Vandaag is het zondag en wil ik even een flink stuk lopen zo omstreeks 20 km

Gisteren al een leuke route uitgezocht in de buurt van Borger waar de paarden staan zodat ik naderhand daar langs kan gaan om ze te knuffelen.

De dag dat wij gingen vertrekken 26 juni had ik als verassing voor Barry het pelrgimgebed (lied) laten vertalen naar het Drents en dit werd tijdens de kerkdienst speciaal gezongen door Thalita de vrouw van Barry zijn beste vriend Alex.
Marlies die sinds 4 jaar een vriendin van mij is geworden nadat zij een relatie kreeg met dr anders E (dit zijn ook de vrienden de me hebben opgehaald afgelopen weekend) Marlies heeft ervoor gezorgd dat dit werd vertaald en dat is gedaan door Hans Katerbarg de vriend van haar moeder.

Hoop dat Julie het nog kunnen volgen.


Als ik onderweg met de auto erheen rijd kom ik bij Borger langs en denk dan tis best nog wel een eindje van Westendorp af waarom geen route hier zo in de buurt is maar dan zie ik de foto’s weer voor me en besluit verder te gaan.
Oeps ik denk ineens ben mijn muggenspray vergeten en dat is niet goed want de steekmuggen houden van me, maar ik dacht ach als het niet wil zijn er genoeg mensen die lopen in het bos en misschien heeft iemand wat bij zich vragen staat vrij toch!

Bij Anloo de auto geparkeerd en ik begin aan mijn route, na een 800 meter kom ik wat in de bossen terecht en zie ik twee mannen staan en daarachter nog meer vrouwen en mannen, dus ik denk ik vraag of ze misschien muggenspray hebben.

Dus ik vraag aan ze en ze geven als antwoord we hebben wel een openlucht kerkdienst in het Drents voor je.
En me nog steeds een beetje pelgrim voelend denk ik alles wat op je pad komt moet je doen, dus besluit ik te gaan zitten. Ik loop langs een statige grote man die de dominee is en ik kreeg de nijging om hem een hand te geven want normaal als ik in de kerk kom voor mijn werk geef ik altijd een hand maar bedacht me en ging zitten.

Ik komt te zitten naast een leuk stel en ze zien Maurice en ik zeg zo dat we wandelaars zijn en normaal nu met een tocht liepen, ho zegt de man dat heb ik gelezen. Hoe leuk is dit alleen herkennen ze mij niet maar dit is eigenlijk altijd zo. Als we ergens zijn dan zien ze Barry en zeggen langs me heen wijzend die is naar Rome gelopen en soms zeg ik maar ik liep ook mee hoor.:-)

Dan begint de dienst en iemand verteld een verhaaltje en stelt de dominee voor Hans Katerbarg en ik denk verhip die naam ken ik dat zal toch niet echt zo zijn hè, want als dit deze man is heeft hij voor mij het pelgrimsgebed vertaald, dat zou toch wel bizar zijn nu net ik het best wel emotioneel moeilijk en zwaar vindt om alleen te zijn bij ons thuis.

Ik stuur een berichtje naar Marlies en vraag deze Hans Katerbarg die mij heeft geholpen is dat toevallig een dominee en ze zegt jah, en ik denk nee echt waar dus hoe bestaat het en ik krijg kippenvel.

Ik vroeg zo mag ik wat zeggen en dat was goed en toen vertelde ik dus aan de mensen hoe toevallig deze ontmoeting was en dat de dominee dit voor ons had gedaan. En dat ik die nu zomaar op een spontane wandelroute tegen kom. Hans de dominee moest enorm lachen en ga me een hand, naderhand komt dus een vrouw naar me toe en zegt ik ben de moeder van Marlies en we omarmen elkaar en praten wat met elkaar waarbij ze vraagt wil je vanavond na je wandeling bij ons komen eten en daar zeg ik geen nee tegen.

Als je nog steeds niet geloofd dat toeval bestaat dan is dit wel het bewijs en ik dacht zaterdagavond nog we hebben zoveel mooie ontmoetingen maar eentje zoals de tweede dag naar Rome hebben we nog niet gehad en dan dit de volgende dag krijg je dit.

Het sterkt me dat ik denk alles komt goed morgen ik ga naar Delden toe en ik hoef niet bang te zijn want we moeten vertrouwen hebben.

De wandeling was ontzettend mooi en zeer zeker een aanrader de doofheid in mijn been voel ik niet tijdens het bewegen, maar na 21 km komen de bekende pijntjes weer.

Morgen toch een beetje uitrusten en mag ook niet alleen ernaar toe dus Sjoerd gaat met mij mee.

Ik laat het je morgen weten hoe het is gegaan.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg