Ik had de wekker voor de zekerheid gezet, want om 6:45 uur kwam ik live in Steenbergen zien uitzending van radio Drenthe veur een update van onze trip. Rond die tijd werd Gipsy ook wakker en gingen we eerst ff fijn naar de buren; de bakkerij. Hier ook veul dorpse roddelerarij onder het warme broodjes halen.

Tegen half negen ging de deur los v.d. pastorie, tevens parochiehuis, waar we onze stempels kregen van de goedgemutste pastoor. Hij is op een fijne manier actief om der wat van te maken…. Diegene die hulp zoeken en die waren er nog genoeg. Hij vertelde ook hoe zo'n gezonde lucht hier was door 90% bos. Hier kwamen vroeger al de kerels uut de mijnen as kuuroord. Jammer dacht ik; was wat veur moeders goed geweest met haar zwakke longen.

We gingen vandaag afscheid nemen van onze dames en vervolgens krijgen we weer bezoek….door Fam. Doodle (Mammoet kameraad Richard met vrouw Zelfa en kleine baby Donna), die reeds onderweg waren veur bezoek en optreden in België van Zelfa's band.

Na een innig afscheid van Jacky en Laury de bergen weer in tegen 9:30 uur. Het werd vandaag knap heet, tegen de veertig graden, dus de bulten in waar de temperatuur beter is en schaduw van de bomen. Maar mien god; wat een klim!! Er kwam gien einde an! We gingen eerst nog wel even fijn zwemmen in een talsperr meertje. Daarna ging het echt goed löss. Onze koppen waren vuurrood toen we on top waren. We gingen ons bezinnen of dit de hele weg zo zou gaan, dan moesten we bijsturen. Maar gelukkig komen er ook veel vlakkere etappes. We spraken met Fam. Doodle af in gehuchtje Sand, waar we het mooie oude VW-busje al zagen staan. Moeders waste net de kleine billetjes van de kleine en pa zat in het donkere bos zien billen schoon te poetsen. Na de ontmoeting spraken we af om een eindje verderop een leuk plekkie te zoeken om te eten en mogelijk te kamperen. Maar goed; de communicatie liet ons met mekaar goed in de steek met de slimme telefoons in de bergen. We klommen de bergen weer verder in voor wat we dachten beter bereik en Richard was al toeterend de bergen langs gecrost. Maar geen bereik. Uiteindelijk troffen we een restaurant bij Untersmatt bij een skigelegenheid waar we neerploften tussen de gasten met behoorlijk dikke auto’s. En ja hoor; na een glas drinken eindelijk contact en verenigden we ons weer.

We konden ook geen stap meer zetten en zochten een plekje vlakbij de piste waar we ook mooi gebruik konden maken van het toilet. Zo brak nog een heel gezellige avond aan op de voor ons toch wel zwaarste dag.

Doodle had een fijne halve liter Grolsch mee voor mij en Gipsy kreeg een fijne rug massage van Zelfa. Maurice en Donna lagen al heerlijk te pitten.

Tot morgen.

Geschreven door Zielsmaatjes.onderweg