Na twee dagen alleen the two of us, zijn we weer in de bewoonde wereld beland. Dat begon gisteravond al in de albergue in Reliegos. Nadat we ons hadden geinstalleerd kwam de jeugd langzaam binnendruppelen. Zij hadden uiteraard de drukkere zuidroute genomen, omdat op die route meer te beleven valt. In de herberg was het ons kent ons en begonnen de sterke verhalen, zoals het de jeugd op de camino eigen is. De een had 40 km gelopen, de ander maar 35 maar was om 14.00 uur op de plaats van bestemming etc. Vooral de Amerikaanse en Engelse jeugd is hier sterk in. Op dat moment houden we ons maar gedeisd en genieten met volle teugen van onze tweedaagse wandeling op de via Trajana in alle stilte.
Vandaag ging de wandeling langs de drukkere weg naar Mansilla de las Mulas en Puente Villarente. Wel op een pad vlak naast de weg, maar toch werd je vaak gepasseerd door verkeer en de snellere camino-gangers. Uiteindelijk zijn we vroeg aangekomen in Arcahueja, 6,6 km voor Leon. Een slapend dorp met een herberg, waar we nu zijn. Uiteraard spreekt de beheerder geen engels of een andere taal, dus converseren wordt erg lastig. Maar met handen en voeten kom je een end. Om 16.00 uur sluit hij de herberg en gaat om 19.00 uur weer open voor het avondeten. Morgenochtend opent hij pas om 08.00 uur de tent voor het ontbijt. We hebben hier een kamer voor twee en volgens ons gaan er niet veel gasten meer bijkomen. Bijna alles gaat door naar Leon. Wij kennen Leon inmiddels heel goed, dus wij lopen er morgen alleen maar doorheen.

De temperaturen hier hebben inmiddels zomerse waarden gekregen, alleen 's morgens blijft het nog steeds fris. Wel gaan we morgen van start in rokje en korte broek. Dus in het begin pikkels op de billen, maar in de loop van de dag gaan de beentjes weer bruin kleuren.

Wij zitten momenteel in het cafe-gedeelte, dat om 16.00 uur dicht gaat. Dit betekent dat wij nu wifi hebben, maar in de slaapkamer waarschijnlijk niet. Dan moeten wij het verslag onder het eten afmaken. Dus even pauze.
Achteraf kunnen we in ieder het verslag verder afwerken en of we het verzonden krijgen zien we wel.

Het eten gisteravond was apart, net als de gastheer en gastvrouw. Een hippie-achtig stel, maar wel lief. Een salade vooraf met daarna rijst met een groentemengsel, waarvan wij eerst dachten dat het soep was, maar waarvan later bleek dat het bij de rijst moest. Verder miste Jo heel erg haar stokbroodjes, maar dat was er gewoon niet. Als dessert kregen we alle soorten fijngesneden fruit met ook nog fijngesnipperde chocolade er door heen. Koffie voor ons als sluitstuk, wat wij gewend zijn elke avond, was er niet. Ook niet in het dorp. Daar was alleen een, laten we zeggen, wat vreemde bar open, genaamd bar Elvis. Hier zijn we toch maar niet naar binnen gegaan. Dan maar geen koffie en dus vroeg naar bed en heerlijk geslapen.

Vandaag weer 18 kms toegevoegd aan ons totaal, wat ons brengt op 459 gelopen kilometers. Het schiet dus al aardig op.

All days comes from one day
that much you must know.
You cannot change what's over
But only where you go.

Enya.

Geschreven door RienenjoSantiago