De semi rustdag is echt een rustige dag geworden vandaag. Op ons gemakkie ontbeten vanmorgen in de hostal met dezelfde komische en enthousiaste bediening als gisteravond bij ons avondmaal. Dit bestond uit soep voor Rien en Russische salade voor Jo. Daarna gehaktballetjes in tomatensaus voor Rien en kip voor Jo. Als afsluiting beiden een pannacotta met saus. En toen terug naar de albergue. Daar volgde een "kennismaking" met een groep Amerikaanse jongeren. Zij bleken ook bij ons te slapen. Achteraf was het maar goed dat we een semi rustdag hadden gepland, zodat we hier in de albergue even plat konden.

Na een heerlijke warme douche en geurtje voor beiden en scheerbeurt voor Rien en ook nog een wasbeurt voor onze wandelkloffies zijn weer helemaal de oude. Wacht ons nog een avondmaaltijd, maar dat kan niet voor 19.30 uur.

We zijn nu aangekomen in San Nicolas del Real Camino oftewel Sinterklaas op de goede weg. Een plaatsje met 53 inwoners, dus veel te beleven zal hier niet zijn. Maar wel pittoresk met een chique restaurant aan het begin van het dorp. Wij doen het wel eenvoudiger met een pelgrimsmenu straks.

Nu zijn we gekomen op 387 kilometer van Santiago de Compostela, dus zijn we over de helft van onze wandeling. Officieel komen we morgen op het punt van de helft, maar er zal ergens wel een rekenfoutje zijn gemaakt als de officiele afstand van de camino Frances 797 kms bedraagt.

De wandelstokken van Rien stonden op instorten, dus hebben we besloten om gisteren in Carrion de los Condes nieuwe stokken aan te schaffen. Wel een kleine investering, maar goed materiaal is onontbeerlijk bij zo'n lange wandeltocht. Evenals goede schoenen en goede sokken. Wat dat betreft zijn we goed voorzien, als je ziet waarop sommigen ons voorbij lopen. Sandaaltjes of zelfs teenslippers zie je voorbij komen. En maar blaren prikken. Hebben wij gelukkig geen last van. Afkloppen.

Tijdens onze wandeling vandaag liepen we door het plaatsje Terradillos de los Templarios. Een dorp met 80 inwoners, dat vroeger behoorde tot de orde van de Tempeliers. Zij zorgden vroeger samen met enkele andere organisaties voor de veiligheid van de pelgrims op de St.Jacobsroute. Deze pelgrims waren destijds vaak het doelwit van overvallers en bandieten. Gelukkig zijn de tijden veranderd en kan elke pelgrim zich veilig op pad begeven naar Santiago. Alhoewel wij het verhaal te horen kregen dat in Logrono enkele pelgrims, die daar in de kerk sliepen, zijn beroofd van geld en paspoort. Reden voor ons om toch voorzichtig te blijven.

Morgen gaan we naar Calzadilla de los Hermanillos. Weer zo'n gat met 50 inwoners, maar daar kiezen we bewust voor om de rust daar.


Ik zet d'n ene voet vur d'n andere voet en ik loop
't is mee vallen en opstaon begonnen, ik loop
Honderd schoenen versleten en God mag 't weten
hoeveel paar ik in m'n leven nog koop
Ik zet d'n ene voet vur d'n andere voet en ik loop.

Gerard van Maasakkers.

Geschreven door RienenjoSantiago