Gisteravond nog eens geprobeerd onderdak te vinden voor vandaag. Niet gelukt. Vanmorgen mevr. Muriel Rada gevraagd of zij nog een adres wist. Zij bellen en bellen. Waarschijnlijk dezelfde adressen die ik al had gebeld. Niets. Toen kwam zij met het voorstel dat ik naar Arcy-sur-Cure zou lopen. Daar zou ik haar bellen en komt zij mij ophalen. Terug bij haar slapen en de andere dag zou zij mij weer wegbrengen. Geweldig aanbod. Ben ik een uurtje onderweg, gaat mijn telefoon. Mevr. Rada. Zij heeft toch een adres kunnen regelen in Arcy-sur-Cure. Geweldig, wat een wijffie. De eerstvolgende pelgrim, die daar gaat slapen, mag haar namens mij een dikke knuffel geven.

Dit als voorbeeld hoe de Fransen zijn. Ze zeggen wel eens: Frankrijk is een prachtig land, alleen moesten er geen Fransen wonen.
Het eerste is volledig correct. Het tweede betwijfel ik zeer ernstig. Tot nu toe alleen maar aardige mensen ontmoet. Niet alleen de gastvrouwen en gastheren, maar ook de mensen onderweg. Het zal natuurlijk ook met mijn outfit te maken hebben, maar toch niets dan lof voor de Fransen.

Gisteravond om 08.00 uur lekker gegeten met Pieter en Willy. Onze Fransman was er niet bij. Gezellig geklept over alles en nog wat met een wijntje er bij. De schoenen, de rugzakken, alles is aan de orde geweest. Willy heeft zijn rugzak op een karretje gebonden. Een karretje met een wiel. Gaat best zegt hij. Alleen lopen zij samen niet de officiële route, maar van dorp tot dorp. Zo zijn ze wel sneller, maar missen toch het een en ander. Zij gingen vandaag rechtstreeks naar Vezelay. Voor mij 44 km, voor hun 35 km.

Vanmorgen nog even langs de bakker gelopen voor een broodje en in Cravant, een mooi vestingstadje, een kop koffie met een citroentaartje gepakt.

Dan wil ik nog iets recht zetten. Ik kom nu niet naar huis, zoals ik uit enkele reacties meen te lezen, maar over een week of vier. Ik heb namelijk nog ongeveer 550 kilometertjes te gaan tot Perigueux. Maar eerst morgen naar Vezelay. Mijn gedachten zullen bij Anton zijn, een goede vriend van ons, die wij kennen vanuit Lourdes.

Vandaag weer een prachtige wandeling gehad. Wat is Frankrijk toch mooi. Door velden en bossen, waar het heerlijk ruikt en de vogels lekker zongen. Ik heb ze de gang maar laten gaan en zelf niet gezongen. Onderweg nog enkele reeën gezien en ook nog een vosje. Moest ik weer aan mijn oppashondje denken. Vandaag 22 kms toegevoegd aan mijn totaal. Teller staat nu op: 744 kms.

Het nadeel voor mij hier in Frankrijk is, dat de mensen zo laat eten. Thuis ben ik 17.00 of 17.30 uur gewend. Hier is dat vaak 20.00 uur. Niet alleen bij de mensen thuis, maar b.v. ook in een pizzeria.
Ik ga dan vaak met een volle maag naar bed, want ik bunker goed. Het probleem is dan dat er af en toe wel eens een boertje ontsnapt. Gelukkig lig ik meestal alleen op de kamer, dus een groot probleem is het nu nog niet, maar kan het wel worden.

Vanmorgen ook nog even gebeld naar mijn nieuwe gastheer en gastvrouw om het juiste adres te checken. Blijkt dat zij op het moment dat ik aankom niet thuis zijn. Maar ik vind de sleutel wel onder de deurmat!! Kom ik daar, ligt de sleutel inderdaad onder de deurmat. Vind ik de hond alleen thuis. Even later komt de gastheer thuis. Wijst mij mijn kamer en vraagt of ik de hond even uit wil laten. Hij heeft weinig tijd. En dat voor een Fransman. Enfin, de hond uitgelaten en weer maar wachten tot ze beiden thuiskomen.
En dan eten.

Vive la France.

Geschreven door RienenjoSantiago