Jo heeft de beslissing genomen. Wij gaan morgen weer lopen. Alleen zij heeft deze beslissing genomen, omdat ze voelt dat het beter gaat. Nog helemaal niet zoals het hoort te zijn, maar goed genoeg om de camino voort te zetten. Vandaag zonder pijn stilling nog even het stadje in geweest. Dat viel niet echt mee, maar verder in de loop van de dag ging het steeds beter. Dus we gaan weer.
Morgen 21 km naar Pellegrue. Onze gastvrouw heeft en voor morgen en voor overmorgen voor ons gereserveerd. Morgen weer naar een gemeente refuge.

Gisteravond heeft Rien gekookt voor ons beiden en vandaag op onze rustdag ook weer. Toen we gisteravond een kopje koffie wilden gaan drinken in het plaatselijk restaurant werden we geweigerd. Alleen maar eten, zei de chagrijnige mevrouw. Heel beleefd geantwoord, maar daar gaan eten zullen we zeker nooit doen, ook al zouden we het voor niets krijgen. Als er geen ruimte was, zouden we er begrip voor hebben, maar er zaten welgeteld 3 personen te eten. Frankrijk op zijn slechts.

Vanmorgen na het ontbijt afscheid genomen van drie Belgen, die vandaag al verder gingen. Gisteravond lekker zitten kletsen met hen. Een van hen had even geen tijd meer voor ons, want er zaten buiten drie meisjes op hem te wachten. Hij heeft hun telefoonnummers losgepeuterd en was in de zevende hemel.

Vanmiddag kwamen er nog vier pelgrims binnen vallen, waaronder een oude bekende van ons. Namelijk Merel, die we enkele weken geleden ook al hebben ontmoet in Ainy-le-Chateau en Bouzais.

Voor de rest van de dag heerlijk gerust en besteed aan kleding wassen en de schoenen schoonmaken. Dat was hard nodig. Ook nog even naar de supermarkt geweest om wat voorraad in te slaan, want alles was op en zoals het er naar uitziet kan dat pas weer in Pellegrue.

We hebben er zin in om morgen weer te gaan.

Un etranger est un ami, que je ne connais pas encore.
Catherine de Hueck.

Geschreven door RienenjoSantiago