De tweede topbonusdag vandaag. Prachtig zomerweer met temperaturen ruim boven de 20 graden en dat op 1531 meter hoogte. Het is tevens het hoogste punt van onze camino. Op dit hoogste punt staat het Cruz de Ferro. Het is voor pelgrims tevens het hoogtepunt van de camino. Hier laat je symbolisch een steen(tje) achter dat je van thuis hebt meegenomen. Het gebed bij het Cruz de Ferro zegt alles: "Heer, moge deze steen, symbool van mijn inspanningen op mijn bedevaart, die ik aan de voet van het kruis van de Verlosser neerleg, eens, als over de daden van mijn leven wordt geoordeeld, de weegschaal ten gunste van mijn goede daden doen doorslaan. Moge het zo zijn."
Al sinds eeuwen leggen pelgrims hier hun steen neer.

Voordat je het Cruz de Ferro bereikt, loop je door het dorp Foncebadon. Enkele jaren geleden, toen Rien daar doorheen liep was het een en al bouwval. Tegenwoordig probeert men het dorp weer wat op te bouwen, hetgeen aardig lukt. De bewoners leven hoofdzakelijk van de pelgrims, gezien het groot aantal albergues. Hier hebben we uitgebreid koffie gedronken met (speciaal voor Marco) Tarte de Santiago. Toch maar even een fotootje van gemaakt.

Waar wij gisteravond al bang voor waren is uitgekomen. Veel snurkers op de zaal, veel heen en weer geloop en zelfs 's nachts een Duitser, die zijn telefoon niet met rust kon laten. Dus heel weinig geslapen, hetgeen ons later toch opbrak. Vooral Jo had het tijdens de afdaling erg zwaar. Het was dan ook een afdaling over een pad vol keien en steenslag. Dus gelijk het bed opgezocht hier in El Alcebo in een overigens prima albergue. Rien slaapt hier nu voor de derde keer en Jo voor de tweede keer. We liggen hier op een kamer met een oudere Italiaan en waarschijnlijk zijn dochter.

Wat opvalt is, als je zegt dat je uit Hollanda komt, iedereen gelijk roept "Amsterdam".
Net of dat Hollanda alleen maar uit Amsterdam bestaat. Dus gelijk gecorrigeerd en gezegd, dat wij bij Breda en Roosendaal wonen. Maar dat kennen ze dan weer niet.

Vandaag 21 km gelopen in een prachtige omgeving. Wel veel berg op berg af, maar prachtige vergezichten.
Wat overblijft voor morgen en voor onze camino zijn nog 16 km naar Ponferrada. Wel eerst een moeilijke afdaling naar Molinaseca, maar daarna de laatste 7 km een makkie.

Hier in de albergue hebben we gelijk eten voor vanavond en ontbijt voor morgenochtend besteld, dus we lijden geen honger. In tegenstelling tot de vorige nacht hebben we hier wel dekens. Dus hebben de vorige nacht in die albergue de kleren maar aangehouden. Want 's nachts koelt het toch stevig af.

Ik noem jullie niet langer dienaren,
want dienaren weten niet wat de meester doet;
maar ik heb jullie vrienden genoemd, want ik heb
jullie alles geleerd, wat ik van mijn Vader heb geleerd.

Volgens Johannes.

Geschreven door RienenjoSantiago