Na alle dagen droog te hebben gelopen, kregen we vandaag eindelijk regen. Niet dat we daarop zaten te wachten , maar het moest er een keer van komen. Niet de gehele dag, want na de middag bleef het verder droog en was er af en toe een bleek zonnetje te zien.
Na een wandeling van 21 km zijn we gearriveerd in Grañon. Een albergue, die het meisje in Azofra voor ons had gereserveerd. Het blijkt dezelfde albergue te zijn, waar Rien drie jaar geleden met veel plezier heeft geslapen. We kunnen hier ook warm eten en morgenochtend ontbijten. Dat alles donativo, dat wil zeggen wat je er voor wilt geven. Je krijgt dan voorgeschoteld, wat de pelgrims de vorige dag hebben achtergelaten. Hopelijk krijgen we genoeg te eten, maar dat zien we wel.

De afgelopen nacht was niet prettig slapen. De albergue in Azofra sloot om 18.00 uur. Toen we terug kwamen van ons pelgrimsmenu, zat er een kerel voor de deur, terwijl het inschrijfmeisje al was verdwenen. Wat hij al die tijd heeft gesjouwd, weten we niet, maar om 23.45 uur bleek hij op de gang te liggen slapen. Nou ja: slapen! Hij bleef tot die tijd maar heen en weer lopen, slaapzak open, dan weer dicht. Wij stapten er naar toe met de vraag of hij stil kon blijven liggen, omdat wij niet konden slapen. Na wat gemopper hebben wij hem niet meer gehoord en om 05.00 uur vanmorgen was hij verdwenen.
Al met al hebben we dus heel weinig geslapen.

De wandeling vandaag was vrij vlak en open met af en toe een pukkeltje te beklimmen.
Na de koffie in Ciruena kwamen we door het stadje Santo Domingo de la Calzada.
In dit stadje bevinden zich in de kathedraal twee kippen. Bij deze kippen hoort de mooiste legende van deze camino. Voor degenen die hem nog niet kennen:
Lang geleden liep een Duits echtpaar samen met hun zoon de camino. In het stadje logeerden zij in een herberg en de dochter van de herbergier zag wel iets in de zoon.
Maar omdat het drietal verder moest naar Santiago, had de zoon geen tijd voor het meisje. Het meisje boos, stopte zilverwerk in de rugzak van de jongen en gaf hem aan. Als straf werd de jongen opgehangen. De ouders gingen verder en toen zij terugkwamen van hun pelgrimage zagen zij hun zoon aan het touw hangen op de schouders van Santo Domingo. Levend en wel. Toen zij dit aan de rechter vertelden, die lekker aan een kippetje zat te peuzelen, sprong deze op en zei: Als jullie zoon nog leeft, is deze kip ook nog springlevend. Meteen daarna vloog de kip omhoog uit het bord en ging er van door.
Sindsdien huizen er kippen in kerk, die om de drie weken worden vervangen.
Wij wilden de kathedraal niet in, want we hebben al genoeg kip gezien tijdens onze camino.
Oh ja! Hoe het met het meisje afliep? In plaats van de jongen werd het meisje opgehangen en voor haar was er geen Santo Domingo om haar te redden.
Wat we vanavond te eten krijgen? Misschien wel kip uit de kerk.

De hospitalero hier reserveert voor ons morgen een albergue in Belorado. We wilden liever naar Tosantos, maar daar moeten we op een matras op de grond slapen. Dat ziet Jo niet zitten. Komt ze niet meer overeind. Dus morgen maar 16 km. Gaan we lekker op ons gemak doen.

Zoek het doel van je reis in elke stap.

Marcus.

Geschreven door RienenjoSantiago