Het verslag is laat vandaag. Dat kan ook niet anders, als je de rest van de middag, dat je hier bent, lekker buiten op het terras van de zon kunt genieten bij een biertje en een cola.
Dat hadden we verdiend na een dag wandelen in de zon zonder schaduw gedurende de laatste 17 kilometers. Gelukkig was het niet al te warm, maar toch. Als je onze armen en benen bekijkt zijn die vandaag aardig gekleurd. Jo heeft bij binnenkomst in de albergue haar sporttape verwijderd en toen moest Rien moeite doen om zijn lachen in te houden. Zoveel kleuren op twee verschillende onderdaantjes.

We waren bang voor het eten gisteravond, maar dat viel best mee. Rien een bord met spaghetti en Jo kip met brood en kroketjes. Zij had er ook een aardappelsalade bij, maar na enkele hapjes werd haar bordje prompt naar Rien geschoven. Even later was het bordje leeg. Koffie met koek na en met volle magen op tijd naar bed, want voor vandaag stond weer een langere wandeling te wachten. Eerst 6 kms naar Carrion de los Condes voor een ontbijt, want dat was in het gat waar wij sliepen niet te krijgen. Dat wisten we, dus vooraf een paar cakejes naar binnen gewerkt. Bij het ontbijt en de koffie ook de lunch meegenomen, want de laatste 17 kms was er niets meer te koop. Alleen maar zon, lange wegen en geen schaduw. We waanden ons alleen op de wereld, want gedurende die kilometers zijn we geen enkele pelgrim tegen gekomen. Alleen een groepje fietsers. Een heerlijk moment om je hoofd leeg te maken.

Vandaag zijn we wederom in een gat van niets aangekomen met drie herbergen en een hostal. In de hostal hebben we ons avondeten op met dezelfde kolderieke bediening als vorig jaar. Je vindt dat terug onder het verslag "Louis de Funes". Even was er paniek bij ons. Onze tas, die wij laten vervoeren door Jacotrans bleek niet te zijn aangekomen. Omdat er een albergue Camino Real is, maar ook een hostal Camino Real bleek de tas bij het hostal te zijn afgeleverd i.p.v. bij de albergue. Gelukkig heeft de beheerder van de albergue het voor ons in orde gebracht.

Carrion de los Condes was ooit een belangrijke stad in het koninkrijk Castillie en Leon en telde vele pelgrimshospitalen. Weinig roemvol was de verhaal van de twee zonen van het grafelijk paar Gomez. Zij zouden met de twee dochters van Spaans nationale held El Cid gehuwd zijn geweest. Toen zij probeerden hun echtgenotes te vermoorden, omdat zij beneden hun stand waren, moesten ze dat met de dood bekopen.

Morgen wacht een semi rustdag met een wandelingetje van 15 kilometers. Dus rustig aan.

Elke swerwer kom weer tuis
Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis
Moeder God U kent my waan
My ego en my regopstaan
De drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.

Zuidafrikaans pelgrimsgebed.

Geschreven door RienenjoSantiago