Gisteravond pakte ik drie flesjes Spa (staan in de keuken op de grond) en werd duizelig. Toen ik weer bij kwam wist ik even niet waar ik was. Niet zo raar, ik had de keuken nog nooit van onderaf gezien. Half liggend half zittend zat ik verbaasd om me heen te kijken, Mijn rechterenkel deed pijn. Daar zat ik op. Naar en op de bank gekropen en de schade opgenomen. Die valt mee. Mijn enkel (verzwikt?) en mijn linkerknie (verdraaid) deden pijn. Ook mijn linkerpols. Toen ik weer op adem was gekomen voorzichtig naar de slaapkamer gegaan en bedje in geklauterd.

Een goede nacht. Het is hier erg stil en donker.
De weinige verlichting doen ze ’s avonds uit. Er is nog een camper bijgekomen.
Vanmorgen vroeg had ik geen kracht meer in mijn linkerhand. Mijn hand hing slap naar beneden en ik kon ook mijn vingers niet bewegen. Wanneer ik met mijn andere hand de boel rechtop had gezet kon ik alles bewegen, maar liet ik mijn pols naar beneden gaan dan was alles dood. Na een tiental oefeningen was het ineens goed. Alles werkt weer. Een slecht contactje?
Geschrokken ging ik verder slapen en werd om 11.00 uur wakker.
En de zon schijnt; weliswaar geen blauwe lucht maar toch. Nu eerst koffie zetten en pilletjes slikken.
Om 12.11 uur vertrokken na het afvalwater en toilet gelost te hebben. Keurig nette afwerkplaats. Deze plek is aan te raden.
Al snel een bakker gevonden voor croissants, chocoladebroodjes, stokbrood.
Ook nog twee gebakjes met aardbeien. Als ik mezelf niet verwen, wie moet dat dan wel doen?
Een ontspannen rit door een mooi glooiend landschap met groene velden waarboven jachtvogels aan het bidden waren. Heel in de verte een groepje herten en bordjes pas op voor wilde zwijnen. Af en toe werd het landschap ontsiert door windmolens. Wat zijn dat toch lelijke dingen.
Later in de middag nog veel sneeuw langs de weg en op de velden en toen het bosachtig werd met die mooie herfstkleuren veel afgebroken takken die de last van de sneeuw niet hadden weerstaan.
Dat ik gisteren van de route was afgeweken bleek wel uit het feit dat de drie navigaties ieder een andere kant uitwilden. Toen ik ze eindelijk in het gareel had gaven ze wegen aan die er niet waren en ook nooit bestaan hadden. Zoek het maar uit in het grensgebied van Frankrijk en België.
Toch nog op de weg naar Namen terecht gekomen en vandaar naar Luik en richting Maastricht. Hetzelfde verhaal van gisteren. Vóór Luik gezocht naar camperplaatsen. Die zijn daar gewoon niet. Moet je in of vlakbij Maastricht zijn. Dus weer veel te laat naar mijn zin gestopt met rijden. Om 16.34 uur op de parkplaats van het dorp ’s Gravenvoeren (B) na 237 Km.
E-mail opgehaald en gezien dat er weer een verslag is van Tom en Marianne. Leuk, vanavond weer wat te doen.

Geschreven door Hymer