Vertrekdag, poesje voelde het aan. ’s Morgens vroeg brokjes gegeven en om 09.00 uur weer. Alles opgeruimd, trap naar binnen en poesje geroepen die op de bank lag. Hij kwam aanlopen en ik heb hem lang geknuffeld voor ik hem op de grond zette, instapte en wegreed. Kalm en rustig, maar o wat deed dit een pijn. Ik was een uur onderweg toen de emoties toesloegen.
Gestopt en aan de poes gedacht. Niemand meer om tegen aan te lullen, die ’s nachts tegen je aanrolt, die je kunt kriebelen en dan heel zachtjes spint.

Ik ben op weg naar Villa Romana del Casale. Een grote, voorname Romeinse villa, gebouwd rond 300. Bedolven door een aardverschuiving en ontdekt in 1950. De archeologen hebben goed werk gedaan en het huis zoveel mogelijk weer opgebouwd. Het bijzondere zijn de mozaïeken. Elk vertrek heeft zijn eigen mozaïeken als vloerbedekking, die nog vrij goed intact zijn.
Door de grote van het gebouw is het een unieke verzameling.
Ik wilde dit graag zien, ondanks dat ik er eigenlijk aan voorbij gereden ben. 92 Km gereden om er rond te lopen. Om 12.00 uur gaan lopen; heel erg vermoeiend en pijnlijk. Als je slecht ter been bent moet je er niet heengaan. Hoogteverschillen, trappen zonder leuning, etc. Maar indrukwekkend.
De foto’s vallen tegen. Er ligt veel stof op de mozaïeken waardoor de sprankelende kleuren verdwenen zijn. Als herinnering toch gepubliceerd.

Uitgeput om 14.30 uur weer in de camper. Nu weer terug naar de kust. Helaas dezelfde weg terug, weer twee uur rijden.
Terug naar dezelfde camping kan niet meer. Ik reed er pal langs maar kan de confrontatie met poesje niet aan.
Camperplaats uitgezocht, leek me niets. Nieuwe poging.
Bestond niet meer, alleen maar borden “Verboden te Parkeren”. Opnieuw.
Camping dan maar, op 6 Km. Daar wil ik niet gezien worden. Wat een verzameling sloopcaravans.
Vlakbij camperplaats. Bestaat niet meer, maar op 4 Km nog één.
Aan het strand bij een strandtent.
Bijna afslag gemist, maar hard geremd. Tafeltje mooi opgeruimd. Helemaal leeg. Laptop en I-Pod op de grond naast het schaaltje waarin ik munten bewaarde. Rollei camera en allerlei computer oplaadsnoertjes e.d. lagen samen met de bus Jodenkoeken (zijn nu hapklare brokjes) op de bijrijdersplaats. Kortom: schone tafel maar de rest weer puinhoop.

De CP is achter een parkje met kleine palmen en banken en parkeerstroken? Jaren geleden aan achterstallig onderhoud overleden.
Sta op een mix-parking met o.a. een Luxemburgs busje. Het heet Saccagrande en de plaats is Ribera. Campercontact sitecode 26982.
Het was bloedheet vandaag, maar door de sterke wind kan de deur niet open. Vandaag gereden 240 Km en gestopt om 17.45 uur.


Zaterdag 9 juni 2018.
Na een onrustige nacht, vreemd zonder poesje, uitgeslapen. Weer mooi blauw en de ergste wind is gaan liggen.
Wat opgeruimd, o.a. alle muntjes weer opgeraapt en spullen weer in kastjes gestopt.
Daarna naar de strandtent gelopen en twee lekker espresso’s gedronken en een croissant met Nutella opgegeten. Een lekker ontbijt en de lunch was ook niet verkeerd. Pasta met paddestoelen en stukjes tomaat. Jammer dat de verse munt zo overheerste. Met flesje bier toch smaakvol gegeten.

Geschreven door Hymer