Op tijd opgestaan met blauwe lucht. Kwam weer niet op gang, maar dat is vandaag niet erg. Ik moet maar een klein stukje.
Met tegenzin afscheid genomen van de lieve mensen van het restaurant en de aardige Italiaanse buren.
Om 10.10 uur reed ik de camping af, op weg naar Valle dei Templi.
Een zootje Griekse tempels op een heuvelrug. Wereldberoemd, zo mooi heb je ze in Griekenland niet.
Natuurlijk weer niet geluisterd naar de navigatie en dwars de plaats door. Met de opstoppingen die daar bij horen, maar ook met de Lidl.
Ik wordt toch nog een echte camperaar. Tegenwoordig ben ik blij als ik een Lidll zie. Het betekent in ieder geval lekkere croissants met chocolade.
De plotseling wegrijdende groene, oude Fiat Panda had ik niet verwacht en een volle boodschappentas ging door de camper en eindigde leeg aan mijn voeten.
Het was de tas met lege Campari- en Spaflessen en Grolsch bierblikjes. Gescheiden afval, dat moet soms in Italië.
En ineens zie je de Tempels boven alles uitsteken, toch wel een mooi gezicht.
Op de camping Valle dei Templi kreeg ik al snel gezelschap van een mooi roodbruin jong katertje. Lekkere kaassnoepjes en daarna uren op schoot gekriebeld worden en slapen.
Terwijl ik het lege fust weggooide bleef hij op me wachten en ging mee naar binnen. Overal rondgesnuffeld, oh hier slaap jij dus, samen naar toilet vond hij te intiem en belandde op de lege bank. Volledig ontspannen slapend en wachtend op zijn avondeten.
Was ruim voor 12.00 uur al aan kant, maar toch gewacht tot de vijf in de klok was. 11.55 Uur is een goede tijd voor het eerste pilsje.
Vandaag 35 Km gereden.
De hele dag poesje om me heen, de brokjes vond hij lekker; de BBQ niet. Te pikant voor zijn bekje.
Nog een bakje brokjes en een bakje water neer gezet en ben gaan slapen. Wel de deur open laten staan. Brokjes waren weer snel op en mijnheer ging weer verder slapen op de bank.
Rond twaalven was hij verdwenen en heb ik de deur op slot gedaan.

Woensdag 6 juni 2018.
Vanmorgen vroeg (blauw, alweer) de deur open gedaan. Anderhalve seconde later stond hij voor het bakje met brokjes. Na nog wat water geslobberd te hebben sprong hij bij me op bed, liep wat rond en ging liggen.
Lepeltje, lepeltje zijn we in slaap gevallen.
Toen ik weer wakker werd lag hij op z’n vertrouwde plaats op de bank. Verroerde geen vin toen ik koffie ging malen en een papieren zak verkreukelde. Tot ik de doos met brokjes openmaakte: hij stond gelijk naast me.
Ben wel benieuwd wat hij vannacht uitgespookt heeft. Zijn bekje is links zwart en z’n voorpoten ook. Olie of i.d.?
Luie dag, in de namiddag het dorp ingegaan. Eerst poesje buiten zetten. Dat gaf wat problemen. Mijnheer begreep niet waarom en weigerde een stap te zetten. Maar in zijn lurven gepakt en op de stoel gezet. Zeer verontwaardigd keek hij me aan.
Dat zal wat worden als ik hier wegga. Poesje op straat zetten en met zijn, tijdelijke, huis wegrijden. Dat gaat pijn doen. Ik maak me nu al zorgen. Eigenlijk ben ik een watje.
Het dorp stelt helemaal niets voor. Geen winkels en zelfs maar twee restaurants bij de haven. T.o. de camping een fruitstal en een kleine propvolle Carrefour. Op 100 meter een warme bakker.
’s Avonds weer BBQ. Met de overburen, Duitsers, een borreltje gedronken en samen met de poes vroeg naar bed. Deur opengelaten, dan kan hij er uit.

Donderdag 7 juni 2018.
Om een uur of vier liep poesje over me heen en ging naar buiten.Toen ik om zes uur een plasje ging doen lag hij op de mat.
Verse brokjes en samen in bed uitgeslapen.
Het is een snikhete dag. Vandaag wil ik de tempels bezoeken maar ik stel het steeds uit. Niet slim dus want het wordt steeds warmer buiten.
Toch poesje weer in z’n lurven gepakt en hij sputterde niet eens tegen.
Op de scooter naar de tempels gereden en die van grote afstand bekeken.
Dichterbij moet je betalen maar ook nog eens een hele bergkam aflopen. Niets voor mij.
Bij de bakker snoeperij (plakjes krentenslof) en stokbrood gekocht en bij de supermarkt kip. Die ga ik zo marineren voor vanavond op de BBQ. Ook frietjes gekocht.
Voor ik mijn scooter had neergezet zat poesje al op de bovenste tree en hielp de deur openmaken. Ging daarna op de grond liggen en keek me telkens weer verwijtend aan: “Waarom was dat nou nodig?”
De hele middag de poes niet gezien, maar toen ik om 16.00 uur een Campari ging maken stond hij naast me. Volgens mij lust hij het niet eens. Nou, ik wel hoor.
’s Avonds kipsaté met pindasaus gemaakt. Poesje vond er niets aan. Ik wel, lekker veel knoflook.
Om 21.30 uur gaan slapen, poesje eerst nog brokjes gegeven. Het einde van een bloedhete dag; zelfs nu is het nog warm in de camper.

Geschreven door Hymer