Verslapen! Om 09.25 uur wakker geworden, onder de douche, water geladen en naar de supermarkt. Toch nog even op internet gekeken en een reisverslag van Tom en Marianne opgehaald. Leuk! Eerste levensbehoeften gekocht (bier, campari en brood) en met veel moeite de camper van het parkeerterrein. Die bomen stonden toch wel erg dicht bij elkaar!
Uiteindelijk om 10.45 uur op pad. Eenmaal onderweg zakt de moed je in de schoenen. Héél ver boven zie boven je de Autostrada lopen. Die gaat daar een tunnel in. Jij moet nog veel verder omhoog, over die berg heen.
Ik heb de verleiding weerstaan en heb niet de Autostrada genomen. Ik heb er geen spijt van gehad. Wat een mooie vergezichten. Of mijn campertje er blij mee was is een ander verhaal.

Onderweg een herkenning; hier is de bakker, daar is de bank en daar een mooi terras. Waar ben ik? Hoe weet ik dat? Ik blijk in Sestri Levante te zijn en ben daar blijkbaar in een vorig leven ook geweest. Ik herkende zelfs het straatje van 10 meter die ik tegen de richting in reed om een grote omweg te vermijden.
De teleurstelling kwam na Sestri Levante; ik had mijn campertje gezegd dat het ergste achter de rug was en we nu op zeeniveau verder gaan en direct ging de weg stijl omhoog. Blijkbaar zijn mijn herinneringen niet betrouwbaar. Tot aan Genova was de weg bergachtig met soms wel stijle hellingen omhoog en omlaag.
Dwars door Genova had ik al eerder gedaan en vandaag viel het erg mee. Beter te rijden dan de oude en smalle tunnels van de autostrada. Tot aan Savona de SS 1 gevolgd. Daar even bij een nieuwe camperplaats gekeken. Viel niet mee; grote betonvlakte en uit de borden aan de ingang werd ik niet wijzer qua prijs e.d.
Dus snel naar de vertrouwde camping Vittoria. Een hartelijk welkom; daar ben je weer. Maar wel een grote teleurstelling, helemaal vol! Dochter op vader aan het inpraten en vooruit 1 nacht kon. Je eigen plaatsje zei dochter, ga maar vast. Je rijdt dan door een laan van 2.50 meter breed met links en rechts caravans met luifels. De camper is 2.45 breed en de spiegels gaan net boven de luifels. In het verleden nooit een probleem want die caravans zijn alleen in het weekend bewoond. Maar nu is het vakantie en onder elke luifel lag wel iemand op een ligbed doodsangsten uit te staan. Maar schadevrij door gekomen en op mijn plaats aan dochter gevraagd of ik morgen niet langs de zeewering kon staan. Ik ga wel met pappa praten. Afwachten dus.

Geschreven door Hymer