Om 06.00 uur de dakluiken gesloten vanwege de regen. Om 09.00 uur de wekker en nog steeds regen. Volgens internet blijft het vandaag regenen.
Rijden in de regen is niet leuk, dus maar een pyjamadag extra.
Om 12.00 uur koffie (het regent nog steeds) en een Mars. Dat laatste was geen goed idee. Maar weer bed ingedoken. Geslapen tot 15.00 uur, soep gemaakt en een pilsje genomen en om 16.00 uur weer naar bed.
Om 17.30 uur TV aangedaan (voetbal) en met een Campari gekeken.
Morgen reisdag?

Vrijdag 15 juni 2018.
Om 09.00 uur wekker en wolken met een beetje zon. Voel me nog niet goed en mijn enkel is nog steeds vervelend pijnlijk.
Rustig mijn stroomdraadje binnen gehaald en uitgeparkeerd. Was smal maar is weer gelukt.
Toilet leeggooien en een Engelse mevrouw maakte een opmerking over de achterkant. Even gaan kijken en ja hoor. Bijna mijn andere breedtelampje ook kwijt, vast gezeten in een struik. Maar dit lampje zit stevig vast!
Gevolg: de halve bumper van mijn campertje er af gerukt!
Een Engelsman haalde een rol ducttape en samen hebben we de bumper weer vastgeplakt. Ik was al aan het overwegen om een nieuwe bumper te nemen, maar nu is er geen twijfel meer.
Bij de bakker lekkere croissant en appelflap gehaald. En een, nog warm, stokbrood. Na het croissantje voelde ik me beter.
Eerst op weg naar de tempels, maar het ging al snel regenen. Tempels in de regen; daar heb ik geen zin in. Ondertussen bedacht dat ik geen water geladen en gelost heb. Stom.
Koers westwaarts, eerst naar Mazara del Vallo. Camperplaats in de haven. Maar de recensies kloppen. Onmiddellijk een persoon die deed of hij parkeerwachter is. Moet je betalen anders wordt het vervelend. Niet betaald maar weggereden in de regen.
Nu naar Marsala, dat heeft ook een haven. Maar ik kwam klem te zitten in het centrum en heb Marsala verder maar gelaten voor wat het is.
Op zoek naar een camperplaats in het zoutwinningsgebied. Dat kan ik zonder navigatie. Dus niet. Coordinaten ingetoetst en een half uur later stond ik geparkeerd. Op Parcheggio Comunale, Marsala. NKC sitecode 7969.
Een parkeerterrein achter een souvenirwinkel. En een bar. Eerst maar een koud biertje gehaald. Je mag er gratis staan, maar er is geen enkele faciliteit. Ook niet het beloofde water. Er is wel een kraan (staat geen druk op) maar absoluut geen drinkwater volgens de mevrouw van de souvenirwinkel. De plaats is verhard en mooi vlak en ’s nachts verlicht.
Om 14.00 uur stond ik stil met 99 Km op te teller.

Zaterdag 16 juni 2018.
Uitgeslapen, blauw toen ik wakker werd. De fluitketel is zijn ingebouwde fluitje kwijt, hoe weet ik nu dat het water kookt? Toch lekkere koffie.
Teen gestoten, nagel half weg. Bloederige toestand daar beneden.
Voor 11.00 uur was ik de enige camper; de overige vier waren vertrokken. Eerst naar het zoutwinningsgebied gelopen (50 meter). Het oude ambacht is na 1990 weer nieuw leven ingeblazen. De velden werden weer omdijkt en de molens gerestaureerd. Sommigen schijnen zelfs weer te werken.
Het is een belangrijk gebied waar veel verschillende soorten vogels leven. Behalve een verdwaalde zeemeeuw heb ik er geen enkele gezien.
Het blijft een mooi gezicht, zoutwinning uit zeewater. Waar ook ter wereld, de methode is overal gelijk.

De rondvaartboot rond het eiland Mozia (een belangrijke archeologische site) moest een metertje achteruit om mij nog mee te kunnen nemen. Een uurtje gevaren (€10.00), nauwelijks interessant maar het breekt de dag.
In de verte veel kite-surfers gezien.

Weer aan wal in de bar/restaurant wat gegeten. Veel drank op de kaart, weinig eten. Broodjes en vis. Dat was het wel.
Ik heb voor een Misto Mare gekozen, een bord vol met verschillende soorten vis. Op één uitzondering na allemaal koud. Met een tapbiertje, het kan niet op.
En om mijn dag goed te maken, alles geserveerd door een lief, alleen Italiaans sprekend, meisje. Ze was niet tevreden dat ik de groenten niet opgegeten had.
Bij het pilsje kreeg ik veel bijlagen: pinda’s, chips, iets warms. Onnodig als een paar minuten later het eten komt.

Jammer was wel dat een half uur later de visjes weer naar buiten wilden. Die liggen nu dus weer te zwemmen. Mijn darmen zijn nog steeds van slag.

Al met al, te laat om verder te reizen en de ramen etc. dus maar weer open gedaan. De nieuwe bestemming staat al in de navigatie. Dat kan niet meer mis gaan. Morgen dus weer een reisdag!(?)

Geschreven door Hymer