Eindconclusie van de Acsi-Reis.

Ik ben ongeschikt voor een groepsreis. Ik vond de reis vermoeiend, te weinig rustdagen. Op plaatsen geweest waar ik niet wilde zijn en op andere plaatsen weer tekort verbleven. Vervelend was dat de geplande enkeloperatie in december niet is door gegaan en ik dus nog steeds moeilijk (en vooral pijnlijk) loop. Met veel medereizigers goed contact in tegenstelling tot de Turkije-reis. Verschil was vooral dat bijna alle deelnemers ondernemers waren geweest.

Merendeel van de excursies zaten slecht in elkaar en juist die excursies waren voor mij de enige reden om deze (groeps)reis te boeken.

De reisleiding was voor deze groep in ieder geval ongeschikt. Ze blijft erop wijzen dat ze “vrijwilligers” zijn en geen enkele vergoeding krijgen. Te autoritair, kunnen geen verkeerd woord over Acsi horen en hun Frans is m.i. niet goed genoeg om een reis door Marokko te leiden. Het vervelende is dat ik er van overtuigd ben dat ze hun uiterste best doen. Maar eigen initiatief buiten de lijntjes is er niet bij. Acsi regelt een kiepauto voor de bejaarden? Dan is dat goed en probeert ze nog te verdedigen ook. Zo zijn er helaas nog een paar voorbeelden.

Maar de routebespreking was beter dan de Turkije-reis. Wordt niet op elk punt uitgebreid ingegaan en er wordt ook gewezen op bezienswaardigheden langs de weg. Nog te weinig, maar beter dan de Turkije-reis. En, je mag van de voorgeschreven route afwijken. In het routeboek worden soms voorbeelden daarvan gegeven.

Groot minpunt is de aangewezen aankomsttijd die je niet mag vervroegen want dan zijn de rapen gaar. Het is toch van de zotte dat enkele deelnemers op een parkeerterrein in de buurt van een camping wel een uur stonden te wachten. Elke reisdag waren er wel combinaties die stonden te wachten; soms vijf minuten soms een kwartier of meer.
En eenmaal op de camping was zij de baas. Inspraak werd niet getolereerd. Een deelneemster was er overspannen van. Op een ochtend voor de excursie barstte ze zelfs, na weer een op/aanmerking, in huilen uit.
Wel heel plezierig was het contact na de pech. Helma bleef informeren en was oprecht bezorgd.

Een mening over gezamenlijke maaltijden geven is moeilijk. Meestal was de kwaliteit onder de maat. Aan de kust was altijd verse vis verkrijgbaar hoewel die vaak koud op tafel kwam. Maar verder is het eten eentonig; couscous of tajine met vlees of kip. En dan was er vaak van alles op aan te merken: taaie of rauwe kip en het vlees met benen en zenen. Maar er was altijd keus.
Het is altijd moeilijk om te gaan eten met een groep van 30 man of meer. De keukens van de restaurants die Acsi bezoekt kunnen het meestal niet aan. En de reisleiding na elke maaltijd maar zeggen: “wat was het lekker”. En als het voor eigen rekening was ‘hoe kunnen ze dat maken voor zo weinig geld?”

De Marokkanen zijn in het algemeen aardige mensen. Weinig gemerkt van de “Marokkaanse rotjochies” (vrij naar Job Cohen). Twee keer stenen gooiende (kleine) jongens. Geen moment mij onveilig gevoeld.
Maar er zijn wel veel arme Marokkanen die moeite hebben om rond te komen. Er zijn overal bedelaars. Verkopers zijn tamelijk aanhoudend en voor elke gunst wordt geld gevraagd. De weg gevraagd, hand wordt opgehouden. Niet de weg gevraagd? De hand wordt toch opgehouden.
Ik dacht eerst dat veel Marokkanen reumatische handen hadden, maar alleen de rechterhanden staan zo met die kromme vingers.

Laat deze blog je er niet van weerhouden om naar Marokko te gaan.
Het is mijn persoonlijk dagboek met mijn gedachten. En iedere reisleider is anders en bepaalt een deel van het succes. Marokko is een mooi land met een zeer afwisselend landschap. Ga echter niet zoals wij in februari. Niet alleen dit jaar maar altijd te koud in het binnenland. Blijf je aan de kust dan heb je wel een grote kans op goed weer. De campings zijn over het algemeen redelijk tot goed. Er is wel vaak een stroomprobleem en ook de warmwatervoorziening is niet altijd gegarandeerd. Maar dat is op veel campings in de zuidelijke landen zo.

Ik heb maar een paar keer buiten kunnen zitten en de luifel geen enkele maal uitgedraaid. Routebespreking is slechts 1x buiten gehouden, verder alleen maar in het restaurant of de receptie van de campings.

Alleen is deze reis ook goed te doen. De duizenden campers die je onderweg tegenkomt getuigen daarvan. De excursies in de steden zijn dan wel een probleem, maar de taxi’s zijn niet duur. Je zult het dan wel zonder gids moeten doen. Maar met een goede voorbereiding en als je goed ter been bent is dat geen probleem. Misschien wel een voordeel. Je kan je eigen tempo bepalen.

Tot slot nog een tip voor toekomstige Marokko-gangers:
De meeste restaurants schenken geen alcohol. Maar bijna alle restaurants hebben geen enkel bezwaar als je je eigen wijn of bier meeneemt. Zij zorgen voor de glazen. Ook als ze wel wijn schenken mag je vaak je eigen wijn/bier meenemen. Dat geldt zeker voor alle camping-restaurants, maar ook voor veel andere restaurants.

Wijn en bier is in sommige grote supermarkten (Marjane en Carrefour) te koop. Maar lang niet in allemaal. Maar wijn en bier kan je ook zelf invoeren. Geen enkele deelnemer is gecontroleerd aan de grens. Ook die van de vorige reis niet.

Geschreven door Hymer