Om zeven uur was het nog echt donker. Maar toen ik opstond begon de zon te schijnen. Om 10.15 uur vertrokken voor een tocht over de kleine witte weggetjes dwars door de Camargue. Eerst door het “centrum” van Salin-de-Giraud, geen bakker gezien. Maar kwam wel op het goede witte weggetje uit. Na een paar kilometer grote rotsblokken op de weg en een bord “Route Barrée”. Dus keren en weer door het dorp een andere weg gevonden. Weer geen bakker trouwens.
Dit ging goed, redelijk smal maar te doen. Dan een bord linksaf naar Dique à la Mer een weg die met eb droog staat. Ergens gelezen dat de droogleggende keien erg glad zijn. Maar niet gedaan en verder door de Camargue. Echt mooi, geen paard of stier te zien maar echt natuur. Opeens een water en weer flamingo’s. Veel dit keer en met de 400 mm lens goed te doen.
Ik heb ook nog een langere lens, maar die kan niet uit de hand gebruikt worden. Toch nog paarden gezien en bij het Chateau de Avignon liepen er ook nog stieren in de wei.
Daarna de Camargue verlaten en direct veranderde de natuur in grote velden met wijnstokken. Niets meer van die lelijke zoutpannen. En dat allemaal gereden zonder navigatie. Bij Aigus-Mortes op een rotonde de verkeerde afslag genomen en onmiddellijk zat ik op de snelweg richting Nîmes. Maar dat is goed gekomen en in Carnon-Plage eindelijk een bakker om 13.30 uur. Laat ontbijt.
Langs de kant van de weg een pond tomaten gekocht, €0,50 en een pond nectarines, €0,40. Het duurste waren twee knollen knoflook €0,80.
De meertjes onder Montpellier hebben ook veel flamingo’s. Je kan echter op de drukke weg niet stoppen voor foto’s en ze zijn meestal ook wel ver weg.
In Palavas-les-Flots lekker een wit weggetje langs de kust. Opeens een hek, bungalowpark, en een rotonde. Ik kon terug. Viel nog niet mee. Erg korte bocht. Met m’n achterwiel een zwerfkei geraakt. Hopelijk geen deuk in de velg want dan loopt de band zachtjes leeg. Kon wel weer een kwartier terug rijden. Gelijk geen zin meer. Navigatie aangezet. Bij een Carrefour getankt en mezelf weer klemgereden. Onmiddellijk na de pomp moet je sterk links af om eruit te kunnen komen. Dat lukte; scherp sturen, millimeters werk. Dan een haakse bocht naar links, lukte ook nog met twee keer steken. Alle slangen en tankpistonen hangen nog. Nu heb ik er echt genoeg van.
Al snel een bordje camping. Als die nu maar open is. De slagboom ging niet open. Een lief meisje kwam naar buiten en vroeg “hoe lang is de camper?” “8 Meter.” “Te lang, hebben we geen plaats voor.” "Jawel, ik heb maar één plaatsje nodig.” Ze deed het hek open en babbelde door. Ik begreep "kijk zelf maar” en dus reed ik de camping op. Maar dat was niet de bedoeling. Ze haalde me in met een golfkarretje en reed vooruit naar een plaats. Paste makkelijk, kon wel een 14 meter bus op. Hoe die dan weer wegkomt is een ander verhaal. Voor 230V moest ik een 50 meter kabel uitrollen.
Camping Astea in Vic-la-Gardiole, vlakbij Frontignan, is het hele jaar geopend.
Alle faciliteiten zijn gesloten.
Ook geen broodservice meer. Wel warme douche. Kosten €15,60 per dag en WiFi €10.- voor drie dagen. Lekker buiten gezeten in de zon. Best warm.
Het was een mooie dag. De Camargue, paarden, stieren, flamingo’s maar ook aalscholvers en lelijke zoutpannen. Puur natuur.

Geschreven door Hymer