Blauw met weer frisse wind. Eigenlijk wilde ik vandaag verder gaan, maar ik heb zo slecht geslapen dat ik maar langer blijf liggen. Vanmorgen pijnstillers genomen. Veel buren zijn vandaag stilletjes weggegaan, maar voor 13.00 uur waren alle plekken bezet door nieuwe, Duitse, buren. De camping is goed bezet, bijna vol, maar toch zijn alle faciliteiten gesloten die volgens Acsi open zouden zijn. Geen bar, geen snackbar, geen pizzeria, geen restaurant, geen winkel. Alleen het, te verwarmen, zwembad is open. En er kan ’s morgens brood gehaald worden, zolang de voorraad strekt. Vandaag zonder internet, want één dag kost €8.-. En als werkloze kan ik dat niet betalen. Voor drie dagen rekenen ze €15.-.

Woensdag 11 oktober.
Om tien uur opgestaan. Licht bewolkt. Onder de douche, de pootjes naar binnen, kabel opgerold en rijden. Wegkomen was makkelijk. Voor de sani stonden lange rijen dus alleen maar toilet leeggegooid. Er was nog een stokbrood en de camping afgerekend, €19,55 per nacht. Aan de prijs. Over gele weggetjes door de Camargue gereden om de rivierdelta heen. Viel niet veel te zien. Een meertje met aan de overkant een paar flamingo’s, hier en daar een paard, in de verte een partij zwarte stieren en een overstekende fazant. Niet echt opwindend. En de zoutpannen zijn ook niet om aan te zien. Grote velden bedekt met gore slik; de zoutlaag.
Bij een toeristenval wel nog even koffie gedronken en fleur de sel de Camargue gekocht en kruiden uit de Provence. Voordeliger dan in Avignon.
Vlak voor de weg doodloopt op het strand een binnenmeertje. Met flamingo’s op schootsafstand. Een paar keer illegaal gestopt en wat foto’s gemaakt.

En toen kwam ik op Plage de Piémanson. De grootste gedoogplaats ter wereld voor campers en caravans. Vaak stonden er enkele duizenden. Bakker, tankwagens met vers drinkwater, automonteurs, specialisten voor de TV en andere electronica, technici die problemen met het gas (koelen en verwarmen) konden oplossen. Voor alles een oplossing. Tot 12 juni 2016. Toen werd het strand afgesloten voor auto’s en sindsdien is het een gewoon strand. Wel nog steeds met een apart gedeelte voor naturisten.
Er zijn nog wel gratis camperplaatsen.
Hier en in het dorp Salin-de-Giraud. Er staan nog wel een vijftig campers, maar de sfeer is weg. En de omzet ook. Het was een grote klap voor het dorp.
Er wordt met weemoed over gesproken in het camperwereldje; maar er wordt ook gezegd dat het eigenlijk een groot zooitje ongeregeld was.
Aangekomen om 13.15 uur na 76 km en de zon is doorgebroken. Om 17.00 uur van het strand naar de camperplaats 100 meter landinwaarts vertrokken.

Geschreven door Hymer