Blauw zonder wind. Gewoon heet. Nu al. Reisdag al is het zondag. Even getwijfeld want het was best druk op het strand en in de bar en de koopman had al tientallen meters plastic strand(speel)goed uitgestald.
Toch alleen maar een espresso genomen. Het is te heet en je mag je luifel niet uitdoen op een parkeerterrein.
Langs de kust westwaarts, veel olijfbomen en het centrum van het stadje Sciacca ingereden. Staat bekend om zijn keramiek. Beroemd is de geheel met tegels versierde trap.
Maar ja, om er te komen; in de wijde omgeving zelfs geen parkeerplaats voor een Smart.
Wie heeft er trouwens gezegd dat je met een camper het centrum in kon?
Een ervaring rijker weer doorgereden.
Diesel getankt, 75 liter en zelf een espresso. Om 13.00 uur bij de camping maar de bocht naar rechts, naar de ingang, is onmogelijk. Even verderop maar draaien. Hoe doe je dat op wegen die smaller zijn dan je camper lang is?
Toch gelukt en schadevrij binnen gekomen. Een aardige vluchteling hielp me op mijn plaatsje. Houd niet over, precies even lang als mijn camper en vijf meter breed. Wel afgezet met mooi laagblijvend groen. Uitzicht nul.
Zee vlakbij en daar ook restaurant? Camping Helios in Triscina di Slinunte krijgt voor deze nacht het voordeel van de twijfel. Pilsje gedronken om 13.15 uur, daarna scooter eruit en luifel uitgedraaid. Dat komt niet vaak voor, maar nu absoluut noodzakelijk. Vandaag 70 Km gereden.
Vrijwel direct kwam er een jong poesje. Kriebelen ok, maar dan wel lekkere snoepjes. Dat kan en na tien kaassnoepjes merkte hij dat het op was en vertrok naar de volgende.
Om 19.00 uur naar het restaurant maar niet gevonden. Halverwege de oprit schijnt hij te zijn maar volgens de Duitse buren alleen op vrijdag en woensdag. Op de scooter er op uit en een slager gevonden die ook gebraden kippenpootjes had. Dus toch nog lekker gegeten.

Maandag 11 juni 2018.
Alweer blauwe lucht en een verlaten camping. Het is vandaag vertrekdag; in het gedeelte van mijn gezichtsveld zijn zeker veertien campers en caravans vertrokken. Van alle nationaliteiten, dus geen vaste groep.
Op de scooter naar de receptie voor de bestelde baguette en croissant met chocolade. Vroeger kreeg je dan iets waarin stukjes chocolade waren mee gebakken. Nu wordt de croissant doormidden gesneden en besmeerd met Nutella. Ook lekker.
De baguette was er niet, wel zachte broodjes. Niet lekker.
Ik zit op de verkeerde camping. Vlakbij moet een veld met, alweer, tempels zijn. Niet te vinden. Die zijn meer dan 15 Km terug.
Wat is er misgegaan?
Gisterochtend voor vertrek de navigatie gevoed. Met mijn trillende vingertje de verkeerde camping op het navigatiescherm aangetikt.
Zulke dingen moet je ook niet ’s morgens doen, maar gewoon ’s avonds.
Maar daar sta ik dus. Met de scooter de tempels bezoeken? Wil ik ze zo graag zien? Of gewoon later met de camper er langs rijden. Ik word toch al een beetje tempelmoe.
Lang lopen gaat ook niet lukken. Na het bezoek aan de mozaïek-villa doet mijn enkel behoorlijk pijn. Teveel gelopen dus.
’s Avonds de kippenpootjes opgewarmd. Wat toen over was eerlijk verdeeld over vier jonge poesjes.


Dinsdag 12 juni 2018.
Weer blauwe lucht en bijna alle campers die gisteren gekomen zijn, zijn ook weer vertrokken De meeste met lawaai. Niet kunnen uitslapen.
Pijn in mijn enkel; dat wordt geen tempels bezoeken vandaag.
’s Middags op de scooter naar het dorpje. Welk dorpje? Welk centrum? Waar is de haven? Het dorp Triscina di Slinunte is een lintdorp met haaks erop wegen naar de zee. En daar is meestal een parkeerplaatsje.
Gezellige boulevard met leuke haven? Vergeet het maar.
Een supermarkt gezien, vier bakkers waarvan drie gesloten, twee ijswinkels waarvan er een open was en een pizzeria. Gesloten.
Wat wel heel erg is zijn de enorme bergen huisvuil die overal langs de kant van de weg liggen. Er wordt weer eens gestaakt.
De maffia beheerst al sinds mensenheugenis de vuilnis op Sicilia.
Zij bepalen wat er gebeurt en als ze dwars gezeten worden dan staakt direct de vuilnisverwerking. Het gevolg? Heel veel vliegen!

Woensdag 13 juni 2018.
Om 06.30 uur zware regenbuien. Dakluiken dichtgedaan en gewacht op de wekker om 09.00 uur. Reisdag en ik heb gisteravond de camper al reisvaardig gemaakt.
Maar ik voel me gammel en m’n enkel voelt niet goed aan. Terug naar bed?
Het is geen reisdag maar een pyjamadag geworden.
Tot 14.00 uur geslapen, voorzichtig een koffie geprobeerd met toastjes.
Maar die toastjes wilden verdomde snel weer naar buiten.
Om 15.30 uur aan een late siësta begonnen.
Toen ik weer wakker werd scheen de zon en was het bijna 18.00 uur. Oei, bijna te laat voor het Happy Hour. De Warsteiner maar overgeslagen en gelijk aan de koude Campari met ijs. Dat doet een mens goed.
Morgen reisdag.

Geschreven door Hymer