Enige volgers maken zich zorgen om mij.
Volstrekt overbodig. Na het eten van sla had ik maagpijn en maagkrampen, maar na een flinke spuugbeurt ben ik weer het heertje.

Een blauwe lucht en opgestaan om 09.30 uur. Wel laat voor een reisdag. Om 10.15 uur op weg naar Alberobello, de stad van de Trulli.
Net naast het centrum is een camperplaats Area Sosta Nel Verde. Campercontact sitecode 8790.
Bij binnenkomst werd direct gezegd dat camping gedrag niet is toegestaan. Geen luifel, geen tafel. Stoel mag wel. Er is stroom en een mooie sani, zelfs zo’n ding wat je toiletcassette wast. Sta ik weer tussen de olijfbomen. Gereden 18 Km, kant en klaar met koffie om 11.00 uur.

De eerste Trulli zijn op een paar honderd meter, maar er zijn meerdere wijken.
Eerst even eten, t.o. de uitgang is een piepklein winkeltje met van alles. Brood, lekkere ham, wijn, plattegrond, echt alles.
En dan met de scooter er op uit. Met twee accu’s want het is hier nogal heuvelachtig.
Al snel was ik bij de trulli. Alles voetgangersgebied. Dus scooter op de stoep en lopen, met stok. Er zijn mensen die vinden dat het in Amsterdam druk is. Die moeten eens hier komen komen.
Wel erg leuk, honderden van die huizen, de één nog mooier opgeknapt dan de ander. Maar alles is souvenirwinkel of restaurant.
Bekaf mijn scooter terug gevonden.

Nu een andere Trulli wijk. Maar dat is niet zo eenvoudig. Alles is éénrichtings verkeer en op mijn Mio zag ik geen donder in de zon.
Enfin, ik heb veel meer gezien dan ik gepland had. Veel foto’s genomen, maar je kan tien, honderd of duizend foto’s maken; ze lijkt allemaal op elkaar.
Daarna lekker in de zon genoten van pilsjes en Campari en de accu weer opgeladen.
In het winkeltje hadden ze vanmorgen gepaneerde schnitzels. Niet slecht.

Nog een ervaring van gisteren die ik vergeten ben te plaatsen:
Rij ik lekker rustig ineens een bord max. breedte 2.30 meter. Humm, zonder spiegels is de camper al breder, wat is er aan de hand? Wegversmalling; ok dat kunnen we hebben. 15 Minuten later weer een bord max. breedte 2.30. Die kennen we dus.
Maar nee, na vijf minuten een betonnen sluis van 1 meter hoog. Even slikken. De camper er recht voor gezet en langzaam opgetrokken. Ik voelde mijn banden de steunen raken maar hoorde geen geschuur of geknars. Veilig dus. Maar nee, even later op de baan van de tegenligger. Echt smal met rechts een betonnen muur en links de vangrail. En veel scherpe bochten wat met een camper met zo’n grote overhang niet fijn is.
Ik heb nog nooit zo geconcentreerd gereden maar ben wel schadevrij gebleven. Ik heb zelfs mijn breedtelampjes nog.

Geschreven door Hymer