Zie je wel, ik ben helemaal in de war van al die zonneschijn. Vanmorgen werden we wakker, en toen we de zeventiende-eeuwse luiken openden (die van het huis, ónze luiken zijn twintigste-eeuws), zagen we het meteen, en we weten het allemaal: Alles ziet er anders uit als de zon schijnt. Vandaar de titel van dit stukje.
Vol goede moed sprongen we uit bed, en toen we uitgewassen en aangekleed waren, haastten we ons naar beneden, richting eetkamer. Het was half negen, maar naast de deur hing een bordje met de mededeling dat het ontbijt vanaf negen uur werd geserveerd. Niet erg, konden we nog even op de kamer naar het journaal kijken. Om één minuut over negen zaten we aan tafel, en werd er ons een heerlijk ontbijt voorgeschoteld. Na de gebruikelijke plichtplegingen en het inladen van de Witte Huppel gingen we op weg. Al snel zaten we op de grote weg, de A-8, die zich van oost naar west uitstrekt over Cantabrië en Asturië, tussen Bilbao en Oviedo. Gelukkig maar, want Oviedo was de eindbestemming voor vandaag, hadden we uitgevogeld. We reden in het zonovergoten Spaanse land, met vooral links van ons de schitterende bergketens, waaronder de Picos de Europa. Prachtig lagen de bergen in het morgenlicht, alleen geen gelegenheid om foto's te schieten, behalve bij wegrestaurants, waar nou nét niks viel te fotograferen. Halverwege, bij, ik weet niet meer hoe het gehucht heette, zagen we plots de zee aan onze rechterhand, of beter rechterkant. Nou ja, de Golf van Biscaje, als je dat zee mag noemen, want het is eigenlijk deel van de Atlantische Oceaan. Er was daar een kiezel"strand", en ik heb daar nog wel wat kiekjes genomen.
En verder ging het weer, omhoog en omlaag met bochten en wegwerkzaamheden. En daar lag plots Oviedo voor ons. Het hotel was snel gevonden, en we werden allerhartelijkst ontvangen door de twee dames op de receptie, die ons meteen aan de hand van een kaart de interessante stukken van de stad voorstelden. We zijn, nadat we de spullen in de kamer hadden gezet, een fraaie kamer mag ik wel zeggen, de stad ingelopen, en ja hoor, ook weer heuvelachtig en bloedheet in de zon, maar met kleine stapjes overwonnen we de grootste hoogten. Interessante architectuur, en natuurlijk weer een gotische kathedraal, redelijk getekend door de tijd, maar gelukkig gesloten . Ging om vier uur weer open. De Heer hield zeker siesta. Gelukkig was er een zonnig terrasje voor de kerk, en werden snel bediend door Dennis, waardoor een sissend geluid ontstond toen we onze drankjes in onze uitgedroogde kelen goten. Helaas kwam er een grote wolk voor de zon, waardoor stilzitten niet meer confortabel was. We hebben toen nog flinke stukken stad afgelopen, en ook Oviedo is een prachtige universiteitsstad, maar we moesten ook nog terug. Nadat we tamelijk in de goede richting, dus zonder omwegen, terug waren gelopen, bereikten we bezweet ons hotel. Showeren! Lekker hoor.
Morgen León.

Geschreven door John.en.inge.op.reis