Na een Frans ontbijtje - u weet, de Franse keuken is wereldberoemd, maar niet om zijn ontbijt - maar deze keer wel met twee volwaardige croissants, al waren het de laatste twee van het buffet, en diegenen die na mij kwamen moesten casino eten - , gingen we op weg. Het invoeren van de bestemming via mijn telefoon in de TomTom wilde niet lukken, dus alles met de hand ingevoerd. De bedoeling was om het nu eens binnendoor te rijden, en de tolweg de tolweg te laten, maar na een minuut of tien werd ik de Franse automobilisten zat. Meestal heb je te maken met snelheidsbeperkingen, al hebben de Fransen het idee dat die beperkingen vooral niet voor de Fransen zijn bedoeld. Als welopgevoede Hollander houd ik me natuurlijk altijd aan de snelheid, en zo niet hoor ik van Inge wel dat ik te snel ga. De Fransen echter, die zoals gezegd te hard willen gaan, gaan dan op de bumpers kleven van de "langzaamrijders" die de maximum snelheid aanhouden. Dat is zeer irritant. Als je langzamer gaat rijden, zou je denken, gaan ze je wel voorbij. Maar nee hoor, ze passen hun snelheid aan en kleven bij langzame snelheid gewoon weer aan je bumper. Maar ga vooral niet te snel rijden, want als er eens een zjandarm staat te meten, krijg je een torenhoge boete aan je culotte of pantalon Maar zoals gezegd, na tien minuten had ik het gehad met die Fransozen, en zette ik koers naar het noorden via de tolweg. Daar kunnen ze je gewoon passeren, dus geen last van zo'n gast. Onderweg de hotelreservering via Booking gedaan . We kwamen aan in Châtellerault, dat ik had gekozen om de mooie naam, Franser kan het niet, na eerst wat cola en znoepies bij Lidl te hebben ingeslagen. Hôtel B&B Châtellerault lag stil te liggen in de zon. We parkeerden op het hotelterrein en liepen naar de receptie. De deur zat op slot. In de portiek stond een grote automaat, met een touchscreen. Hebt u een reservering? Ja. Bent u misschien de heer Lemckert? Ja Doet u even uw Visacard in de gleuf, dan reserveren wij het verschuldigde bedrag op uw rekening en ontvangt u naast een betaalbewijs een code, waarmee u de deur kunt openen. Card in gleuf, money gereserveerd, bon eruit, nummer gepind en deur geopend. Het hotel was geheel verlaten, deze twee ouwetjes waren de enigen in het naar paddenstoelen ruikende hotel. En dan bedoel ik niet in culinaire zin. Onze kamer was op de tweede verdieping en er was géén lift. Dus met de bagage twee trappen op, en de kamer met dezelfde code geopend. Het beviel ons allemaal voor geen meter, en ik heb het telefoonnummer gebeld voor klachten. Biepbiepbiepbiep hoorde ik, er werd niet opgenomen. Toen heb ik het hotel geannuleerd, kreeg van Booking het bericht dat ik het geld van het hotel zou terugontvangen, we liepen met de bagage de twee trappen af, stouwden alles in de auto, alsmede onszelf, en boekten in de auto een ander hotel, het IBIS Châtellerault, 6 km verderop.
Bij het hotel aangekomen, het IBIS lag onrustig naast een MacDrive, liepen we de receptie binnen. Een Franse dame van vlees en bloed, we hoefden geen knopjes in te drukken, verwelkomde ons en regelde snel een kamer. We hebben later bij de Mac nog wat te kanen genomen. Ik vind het nog steeds raar dat je bij je MacMenue geen kleine cola kan nemen, maar ja, daar kunnen die Fransen ook niets aan doen. Morgen nog maar eens binnendoor proberen, naar Chartres. Of anders verder, als we weer met bumperklevers te maken krijgen. Dan nemen we dolweg de tolweg. Misschien ook nog wat foto's. Jaja, je maakt wat mee......

Geschreven door John.en.inge.op.reis