Eergisteren was het prachtig zonnig weer in Nazaré. Gisteren was het redelijk zonnig weer in Batalha en Alcobaça. Maar vandaag......
We hadden de weersvoorspelling voor vandaag al gezien, gisteren. Regen en nog eens regen. Dus ik voelde al nattigheid.
Bij het ochtendkrieken draaiden we ons nog maar eens een keertje om in 't warme nest, maar toen het harder begon te krieken, keken we uit het raam van ons appartement. Nou, je ziet het al op de foto's. We zouden vandaag geen last hebben van droogtescheuren. of zandverstuiving. De regen kwam met bakken uit de hemel. Het plensde dat het een aard had. Bovendien regende het dat het goot, en ik vermoedde al dat we het vandaag niet droog zouden houden, vanwege de pijpestelen.
Wat nu te doen. Eerst zijn we naar een Chinese winkel gereden, die we vanuit het appartement konden zien liggen. Maar we hadden niets nodig, dus heeft Inge een paar oorbellen gekocht, en ondanks dat het binnen lekker droog was zijn we in de auto gesprongen en met de ruitenwissers in de snelste stand naar een aan de rand van Santarém op een klif gelegen tuin gereden. De naam van de tuin? Porto do Sol (Zonnepoort!!!!) Maar geen zon te bekennen. Toen we over het muurtje keken, zagen we beneden ons de brug over de Taag, in de regen, uiteraard. Ons parapluutje bleek niet bestand tegen de harde regen en wind, dus zijn we een paviljoentje binnengevlucht, waar de koffie warm en de ambiance droog was. Het terrasje leek ons niet zo'n goed idee. Wel zie je op de foto nog het muurtje waarover de Taag zichtbaar is.
Het was langzamerhand al bijna lunchtijd geworden, en in het paviljoentje was niet veel meer te krijgen dan een tosti, dus besloten we op zoek te gaan naar de plaatselijke shopping mall, die volledig overdekt plaats geeft aan droge winkels en horecagelegenheden. We moesten de auto parkeren in een wel heel smal parkeergaragetje, en wat onwennig met de huurauto, moest er een paar keer gestoken worden om de bochten te kunnen nemen. En dat lukte, zonder krassen. Op de bovenste etage van de Mall waren allemaal eettentjes, iets wat we in heel Portugal al gezien hadden. Ons oog viel (figuurlijk) op een tentje met de naam O Seu Bitoque, wat zoiets betekent als Uw Varkenshaas. Achter stonden vier koks de bestellingen af te werken. Hard werk, maar ze stonden tenminste droog. Inge bestelde Bitoque à Portuguesa en ik Bitoque Cogumelos, en Inge zei na afloop dat ze heerlijk gegeten had. Ze zei dat wel drie maal, dus dan zal het wel waar zijn. Ik had ook heerlijk gegeten, en ik heb dat ook drie maal gezegd, en nadat we nog een koffie hadden genomen, zijn we de parkeergarage al voor- en achteruitstekend en voorzichtig manoeuvrerend uitgereden richting het appartement. Het stortregende nog steeds. "Thuis"gekomen ben ik aan dit verslag begonnen, toen na een half uurtje we een gerucht hoorden. Het was onze huisbaas die nog even vers brood et cetera kwam brengen voor het ontbijt morgenochtend. We raakten aan de praat, en hebben zeker drie uur, als het niet meer is, de geschiedenis van Portugal, de toestand in de wereld, en de kosten van levensonderhoud besproken. Luis Magelhães heet de huisbaas, net zoals de beroemde Portugese ontdekkingsreiziger, eenendertig jaar, en gay, en toen ik hem vroeg of hij soms onderwijzer was omdat hij zoveel over de Portugese geschiedenis wist, bleek dat gewoon belangstelling te zijn. Toen we (voorlopig) uitgepraat waren en we afscheid namen (morgen reizen we weer verder) was het tijd voor een broodje. Om half tien (Nederlandse tijd half elf) waren we klaar met eten. Straks onze laatste nacht in Santarém, we hebben er alweer acht dagen in Portugal opzitten, en morgen op weg naar Colares, bij Sintra, voor 2 nachten. Het weer móét beter worden!

Geschreven door John.en.inge.op.reis