We hadden de auto al via het reisbureau gereserveerd in maart, gelijk met het boeken van de reis, en we hadden zwart op wit dat de auto vandaag om 10:00 uur bij ons hotel bezorgd zou worden. Om 10:20 werden we gebeld door de verhuurder EPI Cars dat de man over 2 minuten bij ons zou zijn. Nou, ja, geen man overboord. En ja hoor, daar kwam hij, om me naar het kantoor van EPI te rijden, dat aan de andere kant van het plein voor ons hotel ligt, zodat de formaliteiten daar afgehandeld konden worden. Dat is ca. 80 meter lopen, maar met de auto 400 meter omrijden. De "baas" van het kantoor vertelde mij desgevraagd, dat ze altijd de cliënten ophaalden. Nou, ja, geen man overboord. Nu hadden wij een klein autootje besteld, klasse A, maar die bleek niet voorhanden. Ook gek, want ze wisten het al negen maanden. We kregen een Nissan Note, die in klasse C valt. Nou, ja, geen man overboord.
We zijn hem maar meteen gaan uitproberen, en hebben de toeristische route langs de Rio Guadiana, de grensrivier met Spanje, genomen tot aan Alcoutim. Dat was een heel mooie rit, via tweebaanswegen, slingerend en stijgend, dan weer dalend door de prachtige natuur. Hier en daar wel wat dor en droog, want het was een warm en droog jaar geweest.
Onderweg, in een verlaten oord, Foz de Odeleite, hebben we koffie gedronken. Een van de beste bakjes die we ooit tot ons genomen hadden.Maar de koffie in Portugal is altijd goed.
In Alcoutim aangekomen naar de Casco Antigua (Oude stad) gereden, door zeer smalle straatjes, en soms héél steil, en een plekje bij de haven gevonden, waar we met aangetrokken handrem konden parkeren. Alcoutim is een prachtig, schilderachtig stadje aan de rivier, met aan de overkant het Spaanse Sanlucar del Rio, dat witverblindend in de zon op je netvlies lag te branden. Maar wat een rust! Af en toe het oorverdovend geblaat van een Spaansch Schaep vanover de rivier.
Ook Alcoutim heeft terrasjes, en we kozen er een uit, op 10 meter hoogte, met uitzicht over de rivier, en bestelden elk een tosti met cola, omdat ze geen salades verkochten. Buiten het seizoen, hè..... Er was ook nog een Castello, en daar zat een man in een hokje bij de ingang om 2,50 € toegang te vragen. Ik denk dat ik de eerste was die hij tot dan toe die dag heeft gezien. Maar wel een rustige baan, toch?
Via een andere weg weer teruggereden naar VRSA (U weet wel, Vila Real de Santo Antonio) om daar bloemkool en nootmuskaat te kopen, die we vanavond gaan verorberen.

Geschreven door John.en.inge.op.reis